De lange en niet bepaald rechte weg naar een record
Een nieuwe blogserie… Darja Tjioe vertelt over de weg die ze heeft afgelegd om -tot haar eigen verrassing- een nationaal record neer te zetten bij het freediven.
De lange en bepaald niet rechte weg naar een nationaal record Het begint langzaam in te dalen. 78 meter naar beneden en weer omhoog. IK!!?!. Ik, geen groot talent, bijna 50 jaar oud, geen topatleet en een tikkeltje claustrofobisch. Wat ik wel ben is een waterrat. Na een eerste zelfstandige plons die op drie-jarige leeftijd gepaard ging met veel gekrijs, is het water altijd mijn element geweest. Zo veel zelfs dat ik er mijn werk van heb gemaakt.
Jarenlang nam ik mensen mee onder water om ze de wondere wereld van de vissen te laten zien, maar wel altijd met een fles op mijn rug (of ergens in de buurt in ieder geval.) Na jaren scuba heb ik een aantal jaar geleden eindelijk de stap naar freediving gemaakt en daarmee een hele nieuwe wereld ontdekt, die van de “competitive freediving”. Daarbij heb ik ook nog eens het allerbeste trainingsmaatje te wereld.
We willen allebei hetzelfde en willen ver gaan om het te bereiken, we duiken ongeveer naar dezelfde diepte, we zijn dikke vriendinnetjes en hebben regelmatig de slappe lach als we aan het trainen zijn. En daarbij zijn we natuurlijk ook een tikkeltje competitief! en zo houden we elkaar scherp en motiveren we elkaar om net dat beetje meer te geven. En, we zijn allebei geobsedeerd door bifins. Zij is zelfs een training vlog begonnen (zie linkje) geboren uit het idee dat er te weinig vrouwen zijn die de ups en downs van hun training delen en dat we het duiken (het diepe duiken) wat toegankelijker wilden maken.
Twee jaar geleden hadden we, om redenen waar we nu niet op in zullen gaan, opeens een boel tijd over. We wonen in Amed (Bali, Indonesië), hebben toegang to ongeveer 80 meter diepte, een setje kettle bells, een lege yoga shala en een zwembad van 25 meter, speciaal ontworpen voor freedive training. Tijd om serieus te gaan trainen!
Maar toen kwam de eerste uitdaging. Wat moeten we eigenlijk doen om echt vooruit te komen, om betere freedivers te worden? Onze trainingen waren altijd vrij intensief, met veel duiken, veel enthousiasme maar eigenlijk geen richting of structuur, behalve dat we altijd iets dieper probeerden te gaan. Zo zijn we allebei met redelijk gemak voorbij de 50 meter gekomen maar daar liepen we eigenlijk een beetje tegen een muur op. Ik vooral met klaren, mijn buddy meer met hypoxie. En wij hadden allebei moeite met het mentale aspect van het diepe duiken.
We hadden zoveel vragen, en zoveel uiteenlopende antwoorden van onze diep-duikende vrienden. Hoeveel kracht en conditie training moet je doen, hoe lang kun je of moet je daarmee doorgaan als je aan je diepte training begint. Kun je een flinke krachttraining doen de dag van of voor je duik? Hoe vaak kun je diep duiken in een sessie? We wisten eigenlijk niet zo goed waar we moesten beginnen, maar we hadden een doel en ideeën. Dus tijd om toe te geven dat we het allemaal niet zelf konden verzinnen en om een coach in te schakelen!
