Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Duikreporter

Dirk Van den Bergh – Zweverig, dromerig, zalig…

De laatste duikdag in Dahab. Na de eerste duik, die al een mooie afsluiter was, besluit Duikreporter Dirk toch ook de tweede te maken. En daar krijgt hij geen spijt van.

Dirk_Van_den_Bergh_20161205_gestreepte_koraalmeervallen-45035


Datum: 5 december 2016
Duiklocatie: Dahab, Egypte

duikreport-call-to-action-350x85

Na de eerste duik op onze laatste duik dag voelde ik me moe, maar voldaan. De ontmoeting met de reuze grote schildpad vond ik bovendien een mooie afsluiter (zie vorig verslag). Maar had Gunther niet gezegd dat er grote kans was om zeepaardjes tegen te komen tijdens de tweede duik? In laatste instantie besluit ik dan toch maar om de wetsuit terug aan te trekken: stel je voor dat ze zouden terugkomen van die duik en ik dat gemist zou hebben …

Ik kijk nog eerst even op mijn computer: oeps … dat komt niet goed met mijn no-fly time … Maar ik heb die conservatief ingesteld en daardoor geeft hij 26 uren i.p.v. 24 uren aan. Het wordt bovendien een ondiepe duik (max. 13 meter). So, let’s do it!

Dirk_Van_den_Bergh_20161205_grijze_murene-45035

Ook al komen we de zeepaardjes niet tegen, deze duik wordt meteen mijn favoriet van de week! Nooit eerder kwam ik op 63 minuten zoveel onderwaterleven tegen! De lichte stroming neemt ons van het ene wonderlijke tafereel mee na het andere. Ik weet gewoon niet wat eerst filmen! Bovendien zitten we niet diep en blijven de kleuren behouden. Geen gedoe met wisselen van roodfilters dus.

We worden constant omgeven door visjes die helemaal niet schuw zijn. Er ligt een autowrakje dat niet meer herkenbaar is, maar de vissen vinden wel een veilige schuilplaats in de restanten die inmiddels helemaal begroeid zijn met koralen. Het enige wat nog duidelijk herkenbaar is zijn de autobanden … Koralen houden blijkbaar niet van rubber, of zou dit een te zachte ondergrond zijn?

We zien mooie koffervisjes, staartloze zeenaalden, drie octopussen, een panterbot … Een geelgevlekte egelvis blijft mooi met me meezwemmen (tenminste: ik met hem). Gunther doet teken: in de verte is er veel beroering in het water: een grote barracuda jaagt alle vissen op. Ik zie hem op dat moment niet, maar op de film staat hij heel even op de achtergrond. Nu zie ik echter wel waarom de duikstek Bannerfish (wimpelvis) Bay genoemd wordt! Wat verder zijn heel wat soorten vissen aan het “grazen”. Ze gooien heel wat stof op. Pierre wijst een prachtige geknobbelde zeekomkommer aan. Weer wat verder eindelijk een murene! Het is een gemarmerde murene. Die worden max. 1,1 meter groot.

Dirk_Van_den_Bergh_20161205_knobbelige_zeekomkommer-45035

Na 43 minuten komen we op een diepte van 12 meter aan een koraalblok waar we 10 minuten blijven rondneuzen.
Er zitten verschillende koraalduivels, een klein groepje gemarmerde koraalmeervallen en iets verder twee grijze murenen. Gunther doet teken dat hij een geringde zeenaald heeft gezien. Terwijl ik die probeer te filmen hoor ik hem roepen (ja dat kan onder water hoor!). Ik kijk op en zie dat er een hele school gemarmerde koraalmeervallen recht op mij af komt. Ik heb gelezen dat hun gifstekels gevaarlijk en zelfs fataal kunnen zijn … Er is niet meer aan te ontsnappen … Ik zit midden in de zwerm en ze komen tot vlak voor mijn lens. Ik blijf filmen en probeer zo weinig mogelijk te bewegen. Oef! Ze hadden het niet op mij gemunt! Een fluitvis flitst voorbij. Aan de andere kant van het blok zit er een koppeltje anemoonvisjes met eitjes. Prachtig om te zien hoe zij de eitjes gaan beluchten. Daar: nog drie grappige grijze murenen … het houdt niet op … maar … mijn luchtvoorraad wel!

Dirk_Van_den_Bergh_20161205_geelgevlekte_egelvis-45035We zijn een heel eind weggedrift van de instapplaats, maar Gunther maakt mij met het intussen vertrouwde teken duidelijk dat ik me niet ongerust moet maken: de uitstapplaats is niet veraf meer. We stijgen naar 7 meter. Het wordt hier stofferig: het heeft juist voor onze komst hevig geregend en er is veel sediment van de bergen in het water gestroomd dat nu door de deining opgewoeld wordt. Met dit zicht ben ik wel vertrouwd in Zeeland!

Maar … ondertussen zijn we nog slechts met twee. We zijn door het slechte zicht Pierre kwijt geraakt. Dus dat is zelfs in de Rode zee mogelijk! Gunther doet teken dat ik op de bodem moet blijven: hij gaat aan de oppervlakte kijken. Ik heb ondertussen nog slecht 30 bar over. Zou dit wel ingecalculeerd zijn? Wachten duurt lang … Ha! daar zie ik de lichtschijn van zijn lamp. Het is OK. Hij heeft Pierre aan de oppervlakte gezien en die gaat een andere uitstap nemen. Nu nog drie minuten veiligheidsstop … Nog 25 bar … maar weer het vertrouwde teken: onze uitstap moet dus vlakbij zijn. En ja hoor!

Dirk_Van_den_Bergh_20161205_panterbot-45035Het is nog even vechten met de golfslag om uit het water te komen … Gunther gaat de kar halen om ons duikmateriaal terug naar de instapplaats aan Lighthouse te vervoeren. Het zit erop!

Bedankt buddy Pierre Spirlet om mij zonder pushen meegekregen te hebben naar Dahab. Dit was, na nu toch al 248 duiken, mijn mooiste duikervaring: spannende duiken, avontuurlijke duiken, zeer afwisselende duiken, prachtig onderwaterleven, weinig stroming waardoor ik rustig kon filmen én een organisatie waar helemaal niets op aan te merken viel, integendeel. Een dikke pluim voor onze duikgidsen Annemie en Gunther van duikenindahab én de vriendelijke en behulpzame mensen van Liquid Adventure! Hopelijk tot binnenkort om al die overgebleven duikstekken te gaan verkennen!

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief