Zweden, bijna tropisch!

Peter van Rodijnen en Dennis Barendse doken in Zweden. Samen maakten ze een reportage die ze inzonden voor de Reportagewedstrijd 2008 die DuikeninBeeld.tv samen met Bonaire Toeristen Bureau en Bonaire Fun Travel organiseert.

Als we het knusse winkeltje van Oxygène Diving binnen lopen worden we met een brede glimlach ontvangen door de blonde Klaudie. “Hello! Welcome to beautiful Lysekil, where the sun in shining, the beer is cold and the people are happy!” En de glinstering in haar diepblauwe ogen doet de lange autorit direct vergeten. Het is dus toch waar wat ze zeggen over de Zweedse dames…

Mediterraans

Inderdaad, we zijn in Zweden, zo’n 100 kilometer boven Göteborg. In Lysekil om precies te zijn. Een klein, pittoresk vissersdorpje gelegen op het uiterste puntje van het vaste land, dat uitkijkt over de opening van het enorme Gullmarsfjord. Het is eind augustus en de temperatuur is nog aangenaam. Overal de frisse geur van de zilte zee. De stralende zon geeft het uitgestrekte landschap nog meer kleur en onder de statige kerktoren, tussen de pastelkleurige huizen, wordt op de terrassen volop genoten. Als iemand zou beweren dat we ergens aan de Middellandse zee waren beland, had ik het ook geloofd.

Monsters

“Elke rots die je daar verderop in de zee ziet liggen, kan aan alle kanten worden bedoken”, vertelt Klaudie verder. “Daarnaast hebben we in het fjord nog tientallen mooie stekken, waar we naartoe kunnen varen. En dan zijn er nog steeds heel veel plekken onderwater die we moeten onderzoeken. Dus blijf nog maar een paar maanden!” grapt ze. Het duiken in Lysekil blijft iets kleinschaligs, ideaal voor duikers die de massa’s willen vermijden. Oxygène Diving is de enige duikschool in het dorp en heeft de gebruikelijke duikvoorzieningen. Naast de opvallende aandacht voor veiligheid, gebeurt alles er met de georganiseerdheid die je van de Volvo-makers gewend bent.

Het Gullmarsfjord is het grootste fjord van Zweden dat meer dan 25 kilometer het rotsachtige landschap doorklieft en op sommige plaatsen meer dan 100 meter diep is. Het gebied is in 1983 uitgeroepen tot Nationaal Park en staat bekend om zijn grote biodiversiteit en unieke fauna. Door zijn omvang en ligging komen hier diersoorten voor die normaalgesproken pas op grotere dieptes worden aangetroffen. Eén daarvan is de koningskrab: een gigantische krab met een enorme vraatzucht, waarover griezelverhalen rondgaan dat ze vingers, handen en zelfs hele armen van vissers en duikers zouden hebben verbrijzeld!

Droog of nat?

De volgende ochtend word ik wakker met de geur van verse koffie en gebakken ei met spek. Terwijl ik zit bij te komen van de onrustige nacht, rijst direct weer die ene vraag: ‘Wat moet ik aan vandaag?’ Hoewel de andere Scandinavische duikers druk bezig zijn met het aantrekken van lange sokken en thermo onderpakken, besluiten wij het advies van Johan, onze bebaarde schipper, op te volgen en nat te gaan. Een goede keuze zo blijkt al snel, want als we na tien minuten varen bij de duikstek arriveren, gutst bij onze Knäckebröd-vrienden het zweet bijna uit de mouwen en zitten wij er nog steeds comfortabel bij.

Hoogtevrees

Er is geen kentering, nauwelijks stroming en je duikt zelfstandig als buddypaar. Na een korte uitleg van Johan over de stek gaat de rest van de uitrusting aan en hup achterover het water in. Fantastisch, wat een zicht! We kunnen zeker twintig meter ver kijken, misschien wel meer. En het voelt helemaal niet koud. We zijn overboord gestapt bij een diepe kloof in het fjord waar twee verticale wanden elkaar raken om vervolgens in de diepte te verdwijnen. Niet te veel naar beneden turen dus. Gelukkig geven de rotsen genoeg referentie om uitgetrimd te blijven en bieden ze zoveel afleiding dat ik het diepe gat, van meer dan zestig meter onder mij, al snel vergeet.

We dalen rustig af en zien de mooiste dodemansduimen, variërend in kleur van helderwit tot dieporanje. Grote hoeveelheden, rotsblokken vol. We stuiten op een oude ankerkabel, die in de diepte verdwijnt en volledig is begroeid met doorzichtige zakpijpen en dikke
anjelieren. Verderop zwemt een aantal baarzen en volgens mij ook een kleine kabeljauw. Op een diepte van zo’n 25 meter ontdekken we een overhangend plateau met enkele dahlia’s en enorme zeeappels.

Spinkrabben kruipen weg en in de brede rotsspleet ernaast zit een kreeft rustig zijn prooi op te peuzelen, terwijl brutale lipvissen een deel van zijn buit proberen weg te kapen. Zo vliegt onze duiktijd voorbij en dat is vaak een goed teken. Zowel het landschap als de dieren die we zien, maken de duik interessant en erg afwisselend. Genietend van een kleine harlekijnslak verstrijken zelfs de drie minuten van de noodzakelijke veiligheidsstop veel te snel.

Bikkels

Als de laatste zeilboten terugkeren in de haven en de ondergaande zon de lucht langzaam doet verkleuren, blikken we terug op drie aangename duikdagen. “Nog een biertje?” vraagt Johan. “Heerlijk!” antwoord ik en pel de laatste Noorse garnaal op m’n bord. Samen met Klaudie en Johan zitten we in het bekendste visrestaurant van het dorp en laten het ons prima smaken.

Onze nieuwe Zweedse vrienden vertellen dat het niet lang meer zal duren totdat de winter zal invallen en ook Lysekil weer zal worden bedekt onder een deken van sneeuw. Het fjord zal niet dichtvriezen en de duikschool blijft gewoon open. “In deze periode duiken wij gewoon door”, vertelt Klaudie. “Juist dan heb je kans om de koningskrab te zien. Dus als je een beetje een vent bent, kom je zeker nog eens terug…”, knipoogt ze.