Patrick Kranenbroek – Winterclustering in de Kiekuut

“Een wrak vol met vissen en het zicht is zeker zes meter.” Zou jij zo’n bericht kunnen negeren? Duikreporter Patrick van Kranenbroek niet en hij gaat met zijn camera op pad om het vast te leggen.

Datum: 11 december 2021
Duiklocatie: wrak Kiekuut, Beers

Groepsapp duikvereniging OSV Quintus; “Het wrak in Beers zit tjok, maar dan ook tjok vol met vissen……en zo maar 6 meter zicht. Een echte winterduik aanrader voor wie er een stukje lopen voor over heeft”.

Wauw, dat hoef je mij geen 2 keer te zeggen. Op zondag 5 december spreek ik af met Roel Paulissen. Eigenlijk waren we van plan om gewoon aan de kant van het strand te gaan duiken. We dachten dat het wel druk zou worden bij het wrak. Op de parkeerplaats tegenover de kerk sta ik op Roel te wachten. Hoewel ik eigenlijk liever naar het wrak ga. Toch besluiten we een stukje door te rijden om te kijken of er al auto’s staan. Dat is niet het geval. Yes, dan gaan we naar het wrak. Omdat ik zelf weer voor de eerste keer in mijn droogpak ga, na nagenoeg het hele jaar gedoken te hebben in natpak, wil ik even wennen. Daarom heb ik mijn camera niet meegenomen. Als we net beginnen met omkleden komen er toch een paar auto’s aan. We zullen dus niet alleen zijn. De duik is fantastisch, maar doordat er uiteindelijk 6 personen tegelijk in het wrak zijn is het stoffig in het wrak. Er zat inderdaad heel veel vis in. Ik ben er niet zo rouwig om dat ik mijn camera thuis gelaten heb.

Dan is het donderdag 9 december en Roel appt: zaterdag duikje doen? Ja hoor, geen probleem. Roel stelt voor om 9.00 uur af te spreken. Maar ik denk bij mezelf: “ik wil er samen met Roel zijn”. En om mooie foto’s te maken dus als eerste. We zijn het snel eens en komen op de zaterdagochtend op de duikstek aan, zodra het licht is. Lekker op tijd. Wederom geen auto’s te bekennen. Dan begint het te regenen. Wat doen we? Even wachten tot de bui voorbij is? Nee toch maar niet. Nu zijn we alleen.

We trekken onze droogpakken weer aan en (deze keer met camera) lopen om de hekken heen naar de instap. Kompas zetten en de koers bepalen en dan gaan we. Op de heenweg komen we nog een dode snoek tegen op 8 meter diepte. Die heeft het helaas niet gehaald. We komen aan op het wrak aan de kant van de grote kraan die op het dek staat. We zwemmen een rondje over het wrak heen, waar een oude Opel op staat en een kleine boot. In de Opel wemelt het ook van de vis.

Eenmaal de bovenkant van het wrak bekeken ga ik het wrak binnen aan de achterkant en zoals vooraf besproken gaat Roel aan de voorkant het wrak in. Zo zwemmen we elkaar tegemoet en kan ik ook een paar foto’s van Roel maken. Op het moment dat Roel mijn lampen ziet, komt hij het wrak binnen. In het voorste gedeelte is niet zoveel vis te zien. Maar al gauw zwemmen we midden tussen de vissen in. Het zijn allemaal baarsjes, van heel klein tot middelgroot. Het lijkt alsof alle baarsjes uit de hele plas hun winterplek hebben gevonden in de Kiekuut. Overal zwemmen ze. Bij de pomp, bij de zaagmachine, voor de stoppenkasten, bij de watertanks en ook boven in het dak liggen ze op de railing.

Ik geniet volop en heb zoveel vis in Nederland nog niet bij elkaar gezien. We blijven dan ook redelijk lang in het wrak. Als we er eenmaal uit zijn, zwemmen we nog een keer een rondje over het dek. Op de terugweg naar de instap zien we nog een Chinese Wolhandkrab en een paar kleine zoetwaterkreeftjes. Voldaan stappen we uit het water. De snoekbaars, die clubgenoten 2 dagen eerder in het wrak gezien hebben, die hebben wij helaas niet gezien.

Terug gekomen bij de auto, blijken we een goede keuze gemaakt te hebben om vroeg te gaan. Er staan 4 andere auto’s, waarschijnlijk ook van duikers. Maar wij hadden mooi het rijk alleen in het wrak.