Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Duikreporter

Wijnand Vlierhuis- Zeedahlia’s, zo veel zeedahlia’s

Slechts enkele keren per jaar kun je er duiken. Alleen als het al enkele dagen oostenwind is en alleen met hoog water. Zelfs dan zal het stevig stromen. Een schitterende duikplaats, voor duikers die niet diep hoeven te duiken en rustig willen kijken. Wijnand Vlierhuis keek er zijn ogen uit naar de hoeveelheid zeedahlia’s en de enorme variatie hierin.

Datum 31-10-2015
Locatie Brouwersdam

d2Tijdens het weekend van oktober op november heersten uitstekende weersomstandigheden. Een zwak zuidoosten windje blies kalmpjes onder een nagenoeg onbewolkte lucht over het Zeeuwse landschap. Frisse, mistige ochtenden werden snel opgewarmd door de strakke zon. Ha mooi, ik was toch al voor een heel duikweekend in Zeeland dus dit was een uitgekiende gelegenheid om weer eens bij mijn all-time favoriet de Brouwerssluis te gaan kijken. Deze duikplek staat al sinds de jaren 90 hoog op mijn lijstje, en iedere keer met oostenwind kan ik het niet laten om er op zijn minst langs te rijden om te zien of duiken mogelijk is. Er was een kleine onzekerheid, vrijdagavond zag ik tijdens het langsrijden een werkponton liggen precies voor de twee dijkpunten die de uitstroomopeningen van de Grevelingen flankeren. Maar deze zaterdag was die al weer weg, en het zeewater blonk bijna tropisch blauw onder deze eveneens diepblauwe hemel.
Groepen meeuwen stonden te dutten op de asfaltvlakte, een aalscholver stond op een hoge paal haar vleugels uitgespreid te drogen, een enkele grijze zeehond was ver in de baai aan het jagen. Ik was mooi op het juiste moment aangekomen. De boeienlijn, die het verboden gebied dichter naar de uitlaat markeert, hing niet meer sterk gebogen door de stroming maar juist losjes op het kalm rimpelende water. De truc op deze plek is om juist niet op de klassieke manier op kentering te duiken, maar je moet het moment uitkiezen waarbij het waterpeil van de Noordzee even hoog staat als het waterpeil in de Grevelingen. Dat is globaal twee tot drie uur voor of na hoogwater op de Noordzee. Op die momenten stroomt er nauwelijks meer water heen of terug en kan je comfortabel duiken.d3
Aangezien er dan nog wat van de steenbestorting droog ligt is het wel even klauteren om in het water te komen. Ik doe dat altijd naast de paal waar die genoemde boeienlijn aan vast ligt, en duik dan onder water er vandaan, de kop van de dijkpunt rond richting het naastliggende strand. Het zicht was overwegend normaal, iets minder dan twee meter, maar dat is eigenlijk best goed voor hier. Vanwege de ondiepte drong het sterke zonlicht ongehinderd door, erg mooi! De eerste paar minuten toonden vertrouwde indrukken. De grote rotsblokken waren aan de zijkanten begroeid met kolonievormende manteldieren, sponzen, witte sierlijke anemoontjes en vooral massale hoeveelheden minuscule tweedraadskokerwormpjes, bovenop stonden lage bruinwiertjes. De slechts op drie meter diepte gelegen zanderige bodem was een levend tapijt van tweekleppigen, slikanemoontjes en zandkokerwormpjes. En overal wandelden strandkrabben, fluwelen zwemkrabben en noordzeekrabben. Helaas vind je er ook erg veel verloren loodblokjes en allerlei vormen van blinkertjes en lokkertjes verloren door sportvissers.

d5Maar de laatste jaren heeft de Brouwersdam aan de Noordzeezijde vooral een goede reputatie verdiend vanwege de zeedahlia’s. Vlak na het millennium begon dit met een enkele tot drie exemplaren, en sindsdien is mijn indruk dat hun aantal gestaag blijft groeien. Ook deze duik domineerden deze prachtige bloemdieren. Eigenlijk al vanaf minuut twee tot en met het einde werd het kalm peddelen van de ene zeedahlia naar de andere. Soms zag je er wel vijf tegelijk binnen je zichtveld, soms stonden ze met twee tegen elkaar aan.
Ze staan vrij op het zand, ze staan verstopt onder rotsen en tussen de wieren, ze zijn wit, rood, groen, crème, bordeaux, grijs, geel, blauwachtig, oranje, olijfkleur, roze, en weet ik veel welke varianten nog meer. En allemaal hebben ze die kenmerkende rode strepen om de basis van de dikke tentakels en een dikke speknek stam vol wratjes. Die dikke tentakels zijn een teken dat dit anemonen zijn die grotere prooi vangen zoals garnalen, krabben en visjes. Met die kennis was het wel geinig om te zien dat hooiwagenkrabben regelmatig pontificaal midden op de mondschijf van een dahlia plaats hebben genomen. Als zij niets van de dahlia te vrezen hebben, is het inderdaad een goed plekje om je veilig te voelen en toch alles te kunnen zien. Ik vond zeedahlia’s van drie centimeter klein tot een ruime vijftien centimeter breed. En die kleine exemplaren duiden erop dat dahlia’s zich hier lustig voortplanten.d4
Er was uiteraard nog wel meer te zien. Heremietkreeften rennen hier veel rond, stapels zeesterren storten zich massaal op eventuele dode krabben of onfortuinlijke zwaardscheden, garnalen springen overal voor je uit en deze keer kwam ik twee zeer tamme pitvissen tegen. De plek is als duiklocatie niet erg groot, als je te snel zwemt ben je rond de kop en bij het strand voor je er erg in hebt. Maar duik je op heel rustig tempo, diertje voor diertje bekijkend, heb je daar genoeg aan. Pas na een half uur was ik ongeveer halverwege. Er zijn nog wel zaken om rekening mee te houden tijdens je duik. Als het tij nog opkomend is, gaat het bij de kop al eerder stromen. En dat was vandaag ook het geval. Hoe verder ik vorderde, des te meer tegenstroom ik te verwerken kreeg. Vele ribkwallen vlogen me om de oren. Maar hier staan ook nog volop zeedahlia’s, opmerkelijk vaker vrij op de bodem tussen de mosselen en zandkokerwormpjes. Uiteindelijk werd de stroming te sterk dus ik zwom over de steenbestorting terug omhoog naar de kant. Regelmatig kan je hier slijmvisjes en blaasjeskrabben tussen ontdekken, maar ze waren vandaag schijnbaar net ergens anders. Geeft niet, het was een hele mooie duik, met ingeschat misschien net geen honderd zeedahlia’s. Prachtig toch? Terwijl ik weer terug omkleedde zag ik dat de zeehond met kinderlijke eenvoud heel soepel tussen de draaikolken vlak voor de inlaat aan het rondduiken was. Als ik dat ook eens zo eenvoudig zou kunnen.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief