Vincent Dorresteijn – Op het nippertje een haai gemist
Voor veel duikers is een live-aboard iets wat je in tropische wateren doet. Maar ook op de Zeeuwse Oosterschelde kan het! Duikreporter Vincent Dorresteijn geniet van een weekend duiken vanaf de boot!
Datum: 19-21 mei
Duiklocatie: Oosterschelde
Bijna een jaar geleden heb ik een groepje duikers bij elkaar gezocht voor een liveaboard op duikschip Rijnland III. Het was nog wel erg vroeg maar om te reserveren moesten we er ook vroeg bij zijn.
Afgelopen weekend was het zo ver en op vrijdagavond verzamelden de volgende duikers zich bij de aanlegsteiger bij Bergsediepsluis : Nico Koomen, Jaap Pinkster, Frank Zijlstra, Epko de Vries, Ronald Veraar, Simon van der Hoek, Jos Oostenbrink en ik zelf.
Alle spullen werden aan boord gesjouwd en toen iedereen aan boord was startte Frits de motor van het duikschip en Joke gooide alle trossen los.
Duik 1
We vertrokken naar duikstek Strijenham voor een rustige duik.
Ik ging met Frank te water en wij zwommen uit tot een diepte van 11,2 meter en sloegen links af. Op deze diepte was een zandbodem en er was niet veel bijzonders te zien behalve een aantal platvissen. Frank en ik stegen iets omhoog tot we bij het rif aan kwamen. Hier was het leuk vertoeven en we zagen een aantal galatheakreeftjes en een fuik met een gevangen paling. Na iets minder dan een half uur draaiden we om terug richting de boot. We zwommen lang een overhang die prachtig begroeid was en vol met leven zat. Je kon met gemak een stuk onder de overhang zwemmen maar dat hebben we vanwege het instortingsgevaar natuurlijk niet gedaan. Na 54 minuten gedoken te hebben kwamen we vlakbij de boot weer boven.
In de avond hebben we gezellig aan boord gezeten met een hapje en een drankje. Ook het schipperspaar Frits en Joke dronken gezellig een drankje mee. Het was toch al na middernacht dat ik besloot om mijn slaapplaats op te zoeken zodat ik de volgende ochtend nog iets waard zou zijn. Simon had de nacht slecht doorgebracht. Hij had die nacht amper kunnen slapen omdat hij een tweepersoons matras deelde. Jammer genoeg besloot hij naar huis te gaan. Het was niet wat hij er van verwacht had.
Duik 2
De rest van ons heeft genoten van een goed ontbijt waarna het tijd was voor de volgende duikstek op de planning namelijk Windgat. Ik had blijkbaar niet helemaal goed op gelet tijdens de briefing en ben samen met Frank de verkeerde kant op gezwommen. Frank gebaarde onder water nog dat we de andere kant op moesten maar ik was eigenwijs. We kwamen wel langs een kleiwand maar die hadden we juist de andere kant op moeten volgen. Zodoende hebben we helaas het mooiste gedeelte van de duikstek gemist. We hebben gedoken tot 12,1 meter en hebben in 63 minuten weinig bijzonders gezien.
Na een korte nacht konden enkele van ons een dutje goed gebruiken. Ik heb ook mijn matrasje opgezocht. Met één oog kon ik nog net zien dat Joke de lichten uit deed. Joke is eigenlijk een soort moeder van alle duikers. Oogjes dicht en snaveltjes toe! Toen ik wakker werd was het alweer bijna tijd om te gaan duiken.
Duik 3
We zouden gaan duiken op de beroemde stek Frits’ berg. Frits zijn berg dus, vernoemd naar de schipper. Dit is een prachtige stek. In verband met het oneven aantal duikers kon ik alleen gaan duiken. Om eerlijk te zijn vind ik dat wel prettig en doe ik dat sowieso liever als met zijn drieën. Op Frits’ berg heb ik 63 minuten gedoken met een maximale diepte van 20,3 meter.
Aangezien ik als eerste iets te vroeg te water ging was de stroming nog vrij sterk. Na afgedaald te hebben tot de maximale diepte ben ik weer omhoog gegaan en kwam ik weer bij de ankerketting uit. Ik heb me een poosje vast gehouden aan de ketting en in de volle stroming genoten van het schouwspel wat zich voor me afspeelde. Vechtende krabbetjes, heremietkreeften, vele tubularia, noem maar op!
Na dat de stroming wat afnam ben ik nog een aantal rondjes om de berg gezwommen. Hoe ondieper je gaat hoe korter de rondjes worden. Het aantal botervisjes viel erg op. Boven aan de berg hadden andere duikers kort geleden een lipvis gezien. Eenmaal boven aan de berg kwam ik bijna alle duikers uit onze groep tegen die allemaal aan het zoeken waren. Ik denk dat de lipvis hem al gesmeerd was want de het beestje was nergens te bekennen.
Terug aan boord kwam de geur uit Joke haar potten ons al tegemoet. Er stond een heerlijke maaltijd voor ons klaar en kort nadat we klaar waren konden we al aan tafel. Na het eten konden we nog een avondduik doen. Niet iedereen had daar nog zin in en sommigen namen alvast een lekker glaasje bier.
Duik 4
Ik besloot wel te gaan duiken. Het is wel een tijdje geleden dat ik drie duiken op een dag heb gedaan maar het was de moeite waard. We deden een driftduik van Vuilnisbelt naar Tuttelhoekje. Joke noemde het een éénrichtingsduik en dat klopte. Er stond namelijk amper stroming dus van een echte driftduik kon je niet spreken. De stek wisselt zich af met stukken zand en stukken begroeiing. Het was een relaxed duikje van 45 minuten en een maximale diepte van 12,4 meter.
Na de duik hebben we met zijn allen nog een poosje gezeten en even na middernacht waren we het unaniem eens dat het tijd was om te slapen. Alleen de Friese bikkels Epko en Frank hebben op het dek nog een biertje gedronken. Nog voor het snurk orkest begon was ik al vertrokken. Die nacht heb ik goed geslapen en ik werd de volgende ochtend wakker door Joke die het ontbijt aan het klaar zetten was.
Duik 5
Na het ontbijt konden we te water voor een driftduik bij Boomkil. Jos besloot een duik over te staan dus Ronald, de vaste buddy van Jos, stelde voor om samen te duiken. Zodoende sprong ik samen met Ronald in de Oosterschelde en daalden wij af.
Een poosje hebben we langs de kleiwand gezwommen maar het zicht was hier niet denderend, er was niet veel te zien en er zweefde allemaal plukken zeewier rond wat het zicht ook nog eens belemmerde. Normaal is het leuke aan deze stek dat je bij laagwater midden in de Oosterschelde kan staan boven de kleiwand. Tijdens deze driftduik was dat helaas niet mogelijk dus Ronald en ik waren het roerend eens om dieper af te zakken om de geul te verkennen.
Het was daar genieten geblazen, het is een prachtig en bijzonder onderwaterlandschap met veel gele sponzen. We hebben twee keer een mooie zeedahlia gezien. Ronald en ik wezen elkaar steeds leuke dingen aan.
Door de stroming moesten we dan flink in de ankers en het koste ons moeite om een stukje terug te zwemmen en hetgeen te bewonderen.
Op een gegeven moment seinde Ronald weer naar me om te komen kijken. Er speelde zich een bijzonder tafereel af. Twee grote heremietkreeften waren aan het vechten om een nieuw huisje. Achter elkaar kropen ze uit het huisje en probeerde ze de nieuwe woning te betreden. Daar was de andere heremietkreeft het dan niet mee eens en ging de woningzoekende te lijf. Die verliet dan weer met de staart tussen de benen het huisje en ging terug naar zijn eigen huis waarop de andere een poging waagde. Dit ging een heel poosje door.
Uiteindelijk zag Ronald nog iets dat op een rog leek. Toen we terug zwommen zag ik nog net iets heel snel weg zwemmen maar eigenlijk zag ik niet meer dan een stofwolk. Wat het nu geweest is zullen we nooit weten. Nadat Ronald en ik 49 minuten hebben gedoken met een diepte van 11,8 meter zijn we opgestegen langs het touw van de decoboei die we aan het begin van de duik hadden opgelaten. De Rijnland kwam al snel langszij en daarna konden we de anderen op pikken. De decoboeitjes van de anderen waren goed te zien en zodoende kon iedereen snel opgepikt worden.
Duik 6
Na de lunch was het helaas alweer tijd voor de laatste duik. Jos dook weer samen met Ronald dus ik dook weer alleen. De stek bestaat uit een heuvel waar je aan beide kanten kan duiken. Ik was als eerste te water en onderaan de ankerlijn had ik eerst het plan om de ketting te volgen tot aan het anker maar besloot toch om me mee te laten nemen door de stroming. Had ik deze keuze maar niet gemaakt want toen ik boven kwam bleken Nico en Jaap een paar meter van het anker verwijderd een fantastische waarneming gedaan te hebben. Er lag namelijk een ruwe haai te rusten! Potverdorie was ik nu ook maar die kant op gezwommen.
Op de terugweg naar Bergsediepsluis was de haai natuurlijk het onderwerp van gesprek. Frits en Joke zeiden dat alhoewel het zeldzaam is er wel vaker roggen of haaien worden gespot tijdens een liveaboard. Uiteraard baalde ik als een stekker dat ik de haai op een nippertje gemist had maar natuurlijk is het Nico en Jaap van harte gegund.
Joke had een heerlijke zuurkool ovenschotel klaar staan waaraan we konden toetasten nadat we de auto ingeladen hadden. Na deze lekkernij namen we weer afscheid van het schippers echtpaar en zijn we aan de terugreis begonnen. We kijken terug op een heerlijk weekend!
