Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Natuur

De vijf meest bijzondere zeewieren

door Luna van der Loos op 1 reactie

Zeewieren (ook wel macroalgen genoemd) komen in ondiepe kusten over de hele wereld voor. Ook in Nederland zijn er zeewieren in overvloed. We hebben wel 275 soorten in allerlei vormen, kleuren en maten. En sommige soorten zijn wel heel bijzonder. Speciaal voor DuikeninBeeld stelde Luna van der Loos een (subjectief) lijstje samen met de vijf meest bijzondere zeewieren uit Nederland.

Azijnwier (Desmarestia viridis) – de meest zure

Dit bruinwier klinkt zurig en dat is het ook. Het produceert zuren om vraat tegen te gaan. De pH (zuurgraad) in de cellen kan dalen tot onder de 1. Dit is extreem zuur en vergelijkbaar met de pH van zwavelzuur. Een goed verdedigingsmechanisme!

Azijnwier. Fotograaf: Rob Aarsen

Rose kalkkorstwier (Phymatolithon lenormandii) – de hardste

Azijnwier beschermt zich tegen vraat door zuren te produceren. Rose kalkkorstwier heeft een andere strategie: het is keihard. Dit roodwier heeft namelijk een skelet dat bestaat uit kalk. In de rest van Europa komen veel meer kalkhoudende zeewieren voor, maar in Nederland hebben we slechts deze ene soort. Korstvormende kalkwieren zijn overigens niet alleen goed in stevig zijn. Een korstvormend kalkwiersoort uit de Bahama’s heeft het diepterecord op zijn naam staan: deze is op 268 meter diepte groeiend gevonden. Dat is voor een fotosynthetiserend organisme (dat zonlicht nodig heeft) erg knap, want op die diepte dringt nog maar 0,0005% van het zonlicht door.

Kalkkorstwier. Fotograaf: Wiebe Nijland

Iriserend kraakbeenwier (Chondria coerulescens) – de meest sprankelende

Zeewieren zijn er in drie groepen: groenwieren, roodwieren en bruinwieren. Dit roodwier heeft echter wel een hele aparte kleur: onderwater is het felblauw of paars. Dit sprankelende lichteffect is er alleen onderwater. Als het wier droogvalt tijdens laag water, is het weer ‘gewoon’ rood.

Knotswier. Fotograaf: Ron Offermans

Knotswier (Ascophyllum nodosum) – de oudste

Sommige zeewieren leven maar een jaar en sterven aan het eind van het voortplantingsseizoen af. Andere wieren leven meerdere jaren. Knotswier is zo’n meerjarige soort. Het bruinwier is een langzame groeier en kan tientallen jaren oud worden. Het oudst gevonden exemplaar was ouder dan 60 jaar. Het zeewier vormt elk jaar één drijfblaas in elke as (met uitzondering van de eerste twee jaar, waarin geen drijfblazen worden gevormd). Door het tellen van de drijfblazen in een rechte lijn, kan dus een schatting worden gemaakt van de leeftijd.

Viltwier. Fotograaf: Rob Aarsen

Viltwier (Codium fragile) – de mega cel

Dit groenwier kan wel vijftig centimeter hoog worden, maar bestaat eigenlijk uit één reusachtige cel waarin alle cel-onderdelen rondzweven. Dat is niet heel handig als er een hap uit wordt genomen door jagers, zoals de groene wierslak, omdat de hele inhoud dan uit de cel kan weglekken. Gelukkig kunnen ze binnen enkele seconden wondjes helen.

Iriserend kraakbeenwier. Foto: Mick Otten

Heel veel meer over zeewieren…

Nog veel meer weetjes over zeewieren – van biologische informatie tot recepten en alles ertussenin – vind je in de Veldgids Zeewieren die Luna van der Loos samen met Mart Karremans en Frank Perk schreef.

Naar Veldgids Zeewieren

Heb jij ook interessante weetjes over zeewieren? Laat onderaan een reactie achter!

Luna van der Loos

Als kind speelde ik graag in het getijdengebied, zoekend naar krabbetjes en schelpjes tussen het zeewier. Geïnspireerd door het duiken ben uiteindelijk mariene biologie gaan studeren. Sindsdien is mijn interesse in het onderwaterleven alleen maar gegroeid, zowel in Nederland als in het buitenland. Inmiddels werk ik aan mijn promotieonderzoek over zeewieren aan de Universiteit Gent. Daarnaast ben ik actief bij Stichting ANEMOON: ik monitor de Nederlandse onderwaterflora en fauna met het MOO-project, ik organiseer workshops, geef lezingen, en schrijf regelmatig biologie-artikelen voor de Onderwatersport

1 reactie

  1. Wat leuk, deze uitgelichte wieren. De eerste keer dat ik het iriserende kraakbeenwier zag en een stukje mee naar boven nam, dacht ik dat ik aan een diepteroes had geleden. Het zag er onderwater echt zó anders uit dan boven water. Mooi, deze verrassingen van Moeder Natuur. Er zijn er zoveel van…
    Het wier dat ik heb ‘geschoten’ voor de Themafoto voor het ONK staat hier niet bij. Ik zeg nog even niets…….. de wedstrijdperiode is nog in volle gang.

    REAGEREN

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Gerelateerde artikelen

Nieuwsbrief