Dirk Van den Bergh – Veel gesukkel, maar wél bijzondere waarnemingen!

Wat een gesukkel! Maar het komt voor Duikreporter Dirk en buddy Petra helemaal goed – het wordt een geslaagde duik waarin ze veel bijzondere waarnemingen doen.

Datum: 14-06-2022
Duiklocatie: Stavenisse Steiger

Pas op het laatste nippertje kan ik aan buddy Petra Smit bevestigen dat de afgesproken duik kan doorgaan. In het weekeinde kreeg ik een jichtaanval bovenop de knieblessure die al langer aansleept. De jicht is dank zij medicatie snel terug verholpen, maar mijn knieblessure is er nog. Bij de vorige duik had ik heel wat last om de dijk over te geraken en daarom stel ik voor om naar Stavenisse Steiger te gaan: daar is geen dijk!

Oeps, er ligt een grote werkboot voor herstellingswerken aan de steiger. De werklui bevestigen echter dat ze zeker blijven liggen tot we er terug uit zijn. We zijn de enige duikers!

Het is al vier jaar geleden dat ik hier nog gedoken heb en het is me ontgaan dat de geasfalteerde boothelling ophoudt aan het laag water peil. En ja, we duiken op de laag water kentering … Hierdoor is het voor mijn knie door de rotsblokken nog lastiger dan de trappen van een dijk! Wat een gesukkel! OK, we zijn er eindelijk klaar voor.

Wat nu weer? Ik geraak niet onder! Eerst denk ik dat de lucht niet uit mijn trimvest kan, maar wat later blijkt dat ik een loodpocket met 4 kg in kwijt ben. Terug naar de kant en gelukkig vind ik hem. Petra probeert hem in mijn trimvest te krijgen, maar dat lukt niet. Lood er dan maar uit en in de zak van mijn trimvest. 1 kg past er niet bij. Die steken we in de pocket en Petra zwiert hem op de kant. Ik duik om snel te kunnen reageren bij het filmen toch altijd met 2 kg lood te veel, dus dat zal wel lukken. Door al dat gesukkel duiken we nu wel pal op de kentering. Gelukkig is dit een duikplaats waar je ook buiten de kentering kan duiken!

Zodra we onder zijn komen we al verschillende ruwe wratslakken tegen. Die voelt zich blijkbaar goed in de Zeeuwse wateren, want je komt ze nu overal tegen.

We zakken af tot 11 meter en op de zandvlakte wijst Petra een snoerworm aan. Aan het einde van het snoer zien we dat het een Buikstreepnemertjn is! Ze kunnen 80 cm lang worden en ze zijn een grote vijand van de waaierkokerwormen. Meteen mijn eerste waarneming! Hier lees je er meer over: https://www.naturetoday.com/intl/nl/nature-reports/message/?msg=17001

Even verder kruipt een ander wormpje. Die kennen we niet. Dat wordt opzoeken thuis! Het blijkt een Neonworm te zijn.

Zoals steeds heb ik weer veel camerawerk met alles wat Petra aanwijst! Met die 1 kg lood minder en 3 kg op een andere plaats is het echter lastiger om stabiel te blijven, de beelden goed te kadreren en scherp te krijgen. Thuis verdwijnt er spijtig genoeg veel materiaal in de vuilbak. Gelukkig hoeft dat niet met deze Gladde sponspootkrab die ze vindt!

Ik heb heel de tijd nog niet op mijn kompas gekeken en Petra altijd maar gevolgd. Wanneer ik op 100 bar zit doe ik teken aan Petra om aan de terugweg te beginnen. Maar wat doet ze nu? Ze gaat met de stroming mee en het is opkomend water! Wat over en weer tekens geven en we beslissen om naar boven te gaan om te kijken waar we ons bevinden. Kijk nou! We zitten aan de andere kant van het werkschip! Petra wist goed genoeg waar we zaten, want ze had de schaduw van het schip gezien. Mij was dat niet opgevallen met het filmen. OK, terug naar beneden dan maar, met de stroom mee … We draaien achter het schip door richting kant. In het ondiepe snuffelen we nog wat, maar met mijn ondertussen legere fles en minder lood wordt het lastig om onder te blijven en nog lastiger om te filmen! Ik zie nog verschillende Veranderlijke steurgarnalen tussen het wakame wier.

En dan zie ik plots een heel grote zeedonderpad. Het is een groene zeedonderpad, die worden max. 20 cm groot, maar onder water lijkt dat dus een stuk groter! In elk geval: ééntje van die afmetingen ben ik nooit eerder tegengekomen. Ik doe verschillende verwoede pogingen, spartelend met mijn vinnen, om onder te blijven. Het lukt me niet om hem echt goed in beeld te krijgen, maar omdat hij zo bijzonder was sluit ik er toch de video mee af.

Ondertussen is Petra al uit het water gegaan. Ze heeft haar set afgelegd en komt terug om me uit het water te helpen. Eerst brengt ze mijn camera naar de kant. Hé, dat is een hele bevrijding in mijn bewegingen! Daarna komt ze terug om me over de rotsen te helpen. Thanks buddy! Ik weet één ding: zolang ik last van mijn knie heb, alleen nog maar duiken met een gemakkelijke instap, dijk of niet!

Het is prachtig weer en we genieten nog na van onze avonturen in het zonnetje.