Van zwemdiploma A naar beroepsduiken

‘Wat gaan jullie eigenlijk doen? Jullie kunnen toch al duiken?’, ‘Ja, maar we hebben nog een ARBO papiertje nodig om voor ons werk te mógen duiken!’… Voor zover ik theoretisch op internet heb kunnen vinden, doe ik in deze blog een poging om te beschrijven wat ons de komende tijd te wachten staat. Na deze opleiding zijn wij, kort samengevat, ‘geschikt voor het waarborgen van de adequate competentie’ voor werken onder overdruk.

Op mijn vijfde behaalde ik zwemdiploma A, een jaar later diploma B. Op diezelfde leeftijd snorkelde ik op vakantie al naar troebel water en onderwaterbeestjes. Met mijn grote broer Maarten had ik veel lol tijdens de daaropvolgende zwemdiploma’s. Mijn eerste duikcertificaat kwam niet geheel per toeval, toen ik na mijn judocarrière op zoek ging naar een andere. Een fleurig -maar niet florig- duikpak ondersteunde mijn Open Water Junior brevet, niet wetende dat ik er ooit door bij BuWa terecht zou komen. “Een uit de hand gelopen hobby”. In de vierde klas kwam de drang om Mariene biologie te gaan studeren, ik begon er aan zonder einddoel: – ik kon er vast iets mee -. Mijn vrije tijd besteedde ik onderwater (‘ga je alwéér naar Zeeland?’) of anderszins aan Stichting ANEMOON, de wetenschapscommissie van GBD Calamari, de Biologische Werkgroep, … Dankzij Stichting Duik de Noordzee schoon kon ik mijn kennis en kunnen uitbreiden aan boord van Noordzee expedities. Een beetje achtergrond kan geen kwaad om te begrijpen dat ik wéér wat nieuws wil leren: dit alles toe kunnen passen als beroepsduikende Marien ecoloog bij Bureau Waardenburg

.

Keuring
Duiken wordt gezien als een hoog-risico-activiteit en om de risico’s te beheersen bestaat er een specifieke regelgeving voor ‘duiken gedurende werk’ (beroepsduiken/ werken onder overdruk). Er geldt dat alle betrokkenen (van klant voor wie het werk wordt gedaan tot de duiker die de werkzaamheden uitvoert) de verantwoordelijkheid hebben om maatregelen te nemen om de gezondheid en veiligheid (health and safety) te garanderen. Een beroepsduiker moet een erkende duikkwaliteit hebben en houden, bevoegd zijn om veilig te werken; en een geldig certificaat van medische geschiktheid om te duiken kunnen tonen. Vóór het begin van de opleiding zijn we verplicht een grondig medisch onderzoek te ondergaan, uitgevoerd door een erkende Medical Examiner van Divers (AMED). Na het pakken voor en organiseren van onze reis begint de opleiding vandaag op 20 maart, met die medische keuring in Glasgow. Jullie mogen dus voor ons duimen, anders gaat het hele feestje niet door. Na één jaar is een medische keuring weer verlopen. Aangezien ik meer wil doen dan snorkelklussen zal ik dus een sportieve Floor worden en blijven.

Theorie
Vanaf dinsdag krijgen we in Oban een flink stuk theorie, naast het aantal vereiste onderwateruren en -oefeningen. Bij theorie moet je denken aan: elementaire natuurkunde, fysiologie, duikerziekten (met daaraan verbonden EHBO procedures), werking, onderhoud van en duiken met diverse SCUBA apparatuur (tot 30m), decompressiemethoden, onderwatertechniek en –veiligheid, gevaren en veiligheidsprocedures, zeemanschap (nautische theorie en elementaire meteorologie), onderwatercommunicatie en –navigatie, rigging, inspectie en rapportage, zoek- en werkmethoden, lifting, onderwatertaken met handgereedschap, werken met videocamera (zal Klaudie misschien wel leuk vinden) en relevante wet- en regelgeving. Kortom, we liggen niet alleen maar onder water.

Breed
Het beroepsduiken is heel breed: potentiële beroepsduikers beschikken al over specifieke vaardigheden en kennis (lassen, archeologie, media, biologie, etc.) en vullen deze aan met de vereiste duikvaardigheden voor werken onder overdruk. Ik heb al een aantal keer de vraag gekregen ‘of ik straks leer lassen onderwater’, lijkt me heel leuk, maar dat is (helaas) dus niet het geval (want dan had ik al moeten kunnen lassen). Wel kan ik mijn ecologische en taxonomische kennis loslaten op hetgeen ik straks door Puffin Divers krijg aangeleerd, zoals de beroepsduikende-lasser-in-opleiding dat ook zal doen. Er zijn verschillende beroepsduikvormen: 1) SCUBA Diving, 2) Surface Supplied Diving, en 3) Closed Bell Diving. Klaudie en ik gaan voor het SCUBA certificaat (SCUBA staat voor Self Contained Underwater Breathing), waarbij we duikvaardigheden aanleren met behulp van apparatuur waarbij de luchttoevoer in cilinders gedragen wordt. Dit in tegenstelling tot andere vormen van apparatuur, waarbij je afhankelijk bent van een slang vanaf de oppervlakte (2), of tot 28 dagen in een compressiekamer werkt (en woont) onder mengselgas (3). Binnen het SCUBA diving (A) zijn er drie certificaten: A1 – Duikarbeid tot 9 meter, A2 – Duikarbeid tot 15 meter, A3 – Duikarbeid tot 30 meter. Gezien de titel van de blog begrijpen jullie nu vast wat we gaan doen J.

Als we dan eenmaal geslaagd en volledig verzadigd zijn – waarschijnlijk zowel fysiek als mentaal – en naar Nederland terugkeren, hebben we een buitenlands certificaat. We zullen nog voor de Nederlandse civiele duikindustrie moeten worden ingeschaald (omzetting naar Nederlands certificaat). Dat proces bestaat uit 3 fasen: 1) Portfolio-onderzoek, 2) Theorie examen, 3) Praktijkexamen. De certificatie eisen in Schotland zijn anders (minder ‘streng’) dan die in Nederland, dus voor een directe goedkeuring van fase 1 zullen wij in Oban alvast (voor Schotse begrippen) overtollige uurtjes maken om aan de Nederlandse eisen te voldoen. Zo zal ons portfolio niet worden afgekeurd en starten we ‘al’ bij fase 2. Ohja, en zodra we voor de inschaling geslaagd zijn, maar in Nederland willen werken, moeten we nog wel een Nederlandse medische keuring ondergaan… Maar! Het begon allemaal bij zwemdiploma A.

Lees ook de overige blogs in deze serie:

Aanloop naar Schotland
1100 duikminuten in Schotland en een rode trui
Van zwemdiploma A naar beroepsduiken
Opstarten en warmdraaien
1,2,3 – GO!
Women of honor