Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Duikreporter

Wouter Hoogerwerf – Van Makassar tot Mantis shrimp (3)

In april reizen Duikreporter Wouter Hoogerwerf en zijn vriendin van zuid naar noord over het eiland Sulawesi. Ze duiken zowel het water als het lokale leven in. In vijf delen kan je hun belevenissen onder water en daaromheen volgen. In het derde deel van de reis bevinden ze zich bij het Prince John Dive Resort in het noordwesten van centraal Sulawesi.

Onze Taxichauffeur vaart ons met een traditioneel bootje richting de garage waar de wagen geparkeerd staat. De dauw komt van het water want het is pas 6 uur smorgens. We zien de bungalows van Tande Bone langzaam kleiner worden in het ochtendlicht. De eerste 12 km van de bijna 300 die er vandaag op het programma staan zijn gelijk al erg spannend door de blubberige weg veroorzaakt door de heftige regenval van afgelopen nacht. De chauf is zeer ervaren en zonder verdere problemen komen we na een uur of 8 aan bij Prince John dive resort in Tanjung Karang.

De bungalows van Prince John zijn hooggelegen en bieden een super uitzicht op het huisrif dat zo groot is dat het verdeeld is in een stuk of 5 duikstekken. De bar en duikcentrum zijn beneden tussen de wuivende palmbomen aan het hagelwitte strand. We worden na aankomst een beetje aan ons lot overgelaten maar als we bij de bar komen krijgen we dan toch de uitleg over hoe het hier te werk gaat.

Deel3_1-68941

We kunnen dezelfde avond nog mee met de nachtduik! Onze duikspullen werden opgehaald bij de bungalow en mijn camera zet ik in elkaar in de keurige fotokamer waar zelfs de luchtvochtigheid gecontroleerd wordt. Hier is over nagedacht! We melden ons ruim van tevoren bij het duikcentrum waar we het huurmateriaal krijgen. (de BCDs hebben we zelf niet meegenomen) Er is een groep van nog 8 Duitsers die vanavond ook mee duiken. We doen rustig aan want het is voorlopig nog geen tijd om te vertrekken. Tot onze verbazing zien we de Duitsers bijna een half uur eerder dan afgesproken al vlot en georganiseerd naar de boot lopen. Het gaat er hier iets strakker en gedrilder aan toe dan je zou verwachten op zo’n relaxte plek.

Omdat we de Duitsers niet tot last willen zijn proberen we ook aan te haken bij hun geheime, haast strenge schema. We worden door de boot verderop het huisrif bij Alex point gedropt om zo met de stroming mee naar het strand voor het resort te driften. Eenmaal in het water met onze gids en een leerling nemen we even de tijd om te ontstressen en duiken we onder. Ik doe mijn ringlamp aan. Dat is schrikken, in het donker zie je pas echt wat voor bom licht er uit dat ding komt. De koralen zijn weer fabuleus met flinke Gorgonen en prachtige tafels waaronder de vissen liggen te slapen. Zo nu en dan passeren we een stukje zandbodem waar weer heel ander leven schuil gaat. Ik kom een klein fleurig vliegend knorhaantje tegen maar nog voordat ik een fatsoenlijke foto kan maken land de leerling buddy van de gids boven op m’n hoofd. Ook het kril wat rond m’n bouwlamp zwermt maakt het fotograferen vaak onmogelijk. Even uit doen is de enige oplossing. We schrikken ons nog rot van een gigantische glimlachende grouper die even polshoogte komt nemen en een jagende murene die op ons af schiet. Maar het waren vooral de kleine dingen die er toe deden als onder andere poets- en anemoon- garnalen.

Deel3_2-68941

De ochtendduik gebeurt weer op het huisrif en we gaan op dezelfde plek te water als de avond ervoor. Het enige verschil is dat de stroming nu de andere kant op gaat en we op die manier Nasrun Paradise verkennen. Wat we in Bira gemist hadden is hier in overvloed: Slakjes! In alle soorten kleuren en maten komen ze voorbij. Ik fotografeer er heerlijk op los. Hier een kleurig mini kerstboompje wat uit het koraal steekt en daar weer schooltje Shrimp Fish die verticaal zwemmen. De Veersterren blijf ik fascinerend vinden. Een plant met pootjes die kan zwemmen als een sierlijke kwal.

The Ancor is de duikstek die we later die dag bezoeken. Een gepensioneerde Nederlandse vrouw vergezeld ons tussen de koraalbosjes op de zandbodem. Leuk om te zien hoe ze met haar loepje ieder interessant detail probeert te ontdekken. Naarmate de duik vordert komen we bij een rifdak en we struinen wat langs de rand. Ook hier weer vele slakjes en een leuke Clownfish. In de verte doemt al iets groots op. Het is het object waar deze stek zijn naam aan dankt, het Anker. Je moet goed kijken om er een anker in te ontdekken want het is begroeid met gigantische Gorgonen en Veersterren. De veersterren maken dankbaar gebruik van de dit uitsteeksel op het rif want hier vangen ze meer stroming en dus voedsel. We vinden in het zand een Mantis Shrimp. Deze stond echt hoog op mijn verlanglijst! Echter krijg ik hem niet lekker op de foto en z’n ogen en kleur lijken anders dan ik me had voorgesteld. De gids raapt nog even wat slakjes bij elkaar voor de foto. Ik schud afwijzend m’n hoofd en weiger er foto’s van te maken. Zo hoeft het van mij niet. Een klein smetje op weer een schitterende duik.

Deel3_3-68941

Deel3_4-68941

Wanneer we weer op een strandbedje liggen en de andere boot terugkomt stappen er twee gidsen uit met gigantische doopfond schelpen. Ze plaatse ze triomfantelijk in de tuin bij het duikcentrum. Iedereen wordt aangeleerd niets aan te raken maar de gidsen hier lijken het niet zo nauw te nemen. Ik besluit het strand verderop een beetje te verkennen en daar heb je de fotojagers alweer. Mister Mister, selfie? Na de eerste twee foto’s lijkt het hele terras van het strandtentje waarvoor ik sta leeg te lopen. Een groep van ±35 jongeren wil een voor een met me op de foto. Gelukkig kan ik ze duidelijk maken dat het een groepsfoto moet worden, het meisje dat de foto maakt kijkt beteuterd omdat ze er niet op staat.

Deel3_5-68941

De volgende dag duiken we niet want er staat de dag erop een vlucht gepland. Wel snorkelen we op het huisrif en krijgen er geen genoeg van. We zien Groupers, Clownfish en een gigantische vrij zwemmende Murene. We huren een bootje en proberen nog een vis te haken maar ondanks dat we vaak tonijn zagen springen waren ze niet geïnteresseerd in mijn kunstaas. Verder pakten we wat rust op het strand want deze reis vreet energie. We kijken al weer uit naar de volgende bestemmingen Tomohon en daarna Lembeh!

2 reacties

  1. Ik vrees dat er van het duikcentrum, de duikstekken en de omgeving weinig meer over is na de recente Tsunami.

    REAGEREN

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief