The Sovereigns: een Ierse verrassing om de hoek

Duiken in Ierland is kleurrijk. De biodiversiteit is groot in dit stukje van de Atlantische Oceaan en om elke hoek wacht een verrassing, merken Angelique en Jan.

Simpel! Je hebt twee keuzes: je gaat vanuit de haven van Kinsale rechtsaf naar de Old Head of linksaf richting Sovereigns. Rechtsaf hebben we al uitgebreid gedaan , dus nu de weergoden ons gunstig gezind zijn, gaan we naar links.

Nederlands wrak

We beginnen bij de Big Sovereigns. De zuidkant heeft een Nederlands tintje – het wrak van de ‘Nellie’. Als we bij het eiland aankomen, wachten de eerste zeehonden ons alweer op. We grappen nog ‘Jan, deze zijn voor ons, jij hebt de jouwe al gehad’. Maar we laten de zeehonden, we komen immers voor het wrak. Er is niet heel veel meer van over dan enkele ijzeren balken, maar het leven is er uitbundig, dus niet getreurd. Een spinkrab zit bij het wrak. Hij blijkt een gewillig model. We vermaken ons met de blenny’s, hondshaaien en vergezichten met de vele bloemdieren. En dan komt Edwin de hoek om – hij gebaart: ‘Een zeehond!’ Snel zwemmen we achter hem aan, maar helaas… de zeehond is gevlogen. Inmiddels zijn we door onze lucht heen en na een ‘hersenkwalletje’ tijdens de veiligheidsstop komen we boven.

Tunnel

Na de lunch met de lekkere koekjes van Anne (echt een hoogtepunt!) gaan we naar de Small Sovereigns. Hier geen wrak maar een tunnel en rotswanden vol leven. Een voor een zwemmen we de tunnel in zodat we alle tijd hebben om ongestoord foto’s te maken.  Ik ga als eerste. Naarmate ik verder in de tunnel kom en ondieper, worden de kleuren intenser. Wat is het hier prachtig!

Zeehond!

Aan het einde van de tunnel wacht me nog een verrassing… een zeehond! Maar hij vindt het wel welletjes en zwemt heel snel weg, nog voordat ik een foto kan maken. Dan maar weer terug naar de prachtige keurrijke rotsformaties – geen straf. Tussen de anemonen en de dodemansduim zie ik weer de nodige slakjes. Langzaam stijg ik op naar het kelp. Hier leven weer andere bewoners – de hondshaaien en vissen schieten voorbij, maar ook de wat langzamere bewoners zijn volop vertegenwoordigd. Het kelp zit vol slakjes, soms niet groter dan een rijstkorrel, maar ook kreeftachtigen die vanuit hun schuilplaats op het kelp naar ons zwaaien.

Vervelen… daar heb je hier in Ierland geen seconde tijd voor!

Tekst: Angelique van Oorschot
Foto’s Angelique van Oorschot en Jan Blanken