Ronald Faber – Steinbruchsee Pretzien, deel 1
Drie voormalige granietgroeves in het oosten van Duitsland zijn tegenwoordig volgelopen met grondwater. Hierdoor vormen ze één groot duikbassin. Ronald Faber gaat op ontdekking!
Datum: 16-20 juni 2016
Duiklocatie: Steinbruchsee Pretzien (Duitsland)
Tot januari van dit jaar had ik nog nooit van Pretzien gehoord. Het is een gemoedelijke dorpje gelegen in het voormalige Oost-Duitsland op ongeveer 30 kilometer van Magdenburg.
Tijdens mijn jaarlijkse bezoek aan BOOT in Dusseldorf in januari 2016 bezocht ik de stand van Tauchsport Center Wassermann.
Zij exploiteren Tauchbasis Steinbruchsee Pretzien, een combinatie van drie voormalige granietgroeves, de Steinbruchsee, Blauer See en Tiefersee. De drie groeves zijn tot oktober 1963 in gebruik geweest.
Nadat ze in onbruik zijn geraakt zijn ze alle drie volgelopen met grondwater tot een niveau waardoor de drie groeves nu onderling verbonden zijn en één groot duikbasin vormen.
Jaarlijks organiseer ik voor een selecte groep duikvrienden een duiktrip naar een voor ons onbekende bestemming. Tauchbasis Steinbruchsee Pretzien leek daartoe uitstekend geschikt voor de 2016 versie.
Zo kon het zijn dat we in juni met vier man afreisden richting Pretzien om de duikomstandigheden aldaar te exploreren. We arriveren na een autorit van ruim 650 kilometer met een vriendelijk zonnetje en een aangename 22 graden bij de duikbasis. Wat direct opvalt is het azuurblauwe water dat uitnodigend tussen de bomen door schittert. Na onze intrek te hebben genomen in een van de bungalows (deze benaming is teveel eer voor de enigszins Spartaanse behuizing als ons toebedeeld) en de nodige administratieve plichtplegingen zijn we klaar voor een eerste, verkennende, duik.
Vanaf het duikcentrum lopen we via een trap naar het eronder gelegen ponton dat luistert naar de eenvoudige naam ‘Einstieg 1’. Uitbater Henry had ons al gewaarschuwd dat het gemiddelde zicht van 10-15 meter door de voorafgaande wekenlange regenval gereduceerd was tot slechts enkele meters. Onder water blijkt zich op ongeveer 6 meter diepte een melkachtige laag te bevinden waarin het zicht zeer beperkt is.
Een wijds uitzicht over de steile wanden, resultaat van de winning van het graniet, is daardoor niet mogelijk. De restanten van bomen die ooit op de helling groeide maakt dat de onderwaterwereld een surrealistische aanblik biedt. Tot op de melkwitte waterlaag is de temperatuur rond de 20 graden. Daaronder loopt dit snel terug naar een frisse 6 graden. Ondanks het mindere zicht maken we toch een ontspannen duik. We weten wat ons de aankomende dagen te wachten staat!
Die avond is het nog aangenaam vertoeven op het terras van onze accommodatie en bespreken we de plannen voor de volgende dag. Ondanks het mindere zicht hebben we er zin in!
