Stans van Hoek – Duiken vanaf de Tertius in de Oosterschelde

Met in het achterhoofd de berichten over de sterke algenbloei in de Oosterschelde rijd ik zondagmorgen vroeg richting Bruinisse waar we inschepen op de Tertius. Stilletjes denk ik nog dat het vast zonde van het geld is om nu bootduiken te gaan maken in de Oosterschelde. Ik ben immers verwend met het fantastische zicht in Kroatië een paar weken geleden en het superzicht op dit moment (eigenlijk zoals altijd) in Vinkeveen.

Mijn buddy Simon en ik beginnen direct nadat we onze spullen aan boord gebracht hebben met het opbouwen van onze set. Het is nog lekker rustig op de voorpunt, dat zal straks anders zijn. Hierna is het tijd voor koffie en terwijl we uitvaren brieft Ellen ons over de gebruiken op de boot.

De eerste duikstek is de plaat van Oude Tonge. Het water blijkt verrassend helder, wat nou algenbloei….. Het eerste wat opvalt is de grote hoeveelheid wulken en juvenile platvisjes. Al snel komen we fuiken tegen, deze zitten vol met paling, kreeften, krabben, en ook een sepia…. Het is voor mij de eerste keer dat ik sepia zie in Zeeland in mijn 18 jarige duikcarière, ik had me mijn eerste ontmoeting met een sepia toch iets anders voorgesteld. Maar het is niet anders, van fuiken blijf je af en we laten de sepia waar die is. (ook al heb ik het idee dat deze fuiken niet meer boven water gehaald zullen worden, er liggen aardig wat dode en ook grote vissen in) De blokken op de bodem zijn weelderig begroeid en er is leven genoeg te zien. Zeesterren in overvloed en hier en daar een zeenaald, botervisje en meer van dat gespuis.

De lunch aan boord is uitstekend verzorgd, Ellen bakt uitsmijters en omeletjes nadat zij een ieders voorkeur heeft gevraagd en na het eten kunnen we een tijdje op het achterdek genieten van het heerlijke weer.

We varen een stukje verder tot voorbij Zoetersbout, we gaan een driftduik maken. Nog voordat we afgedaald zijn naar zo’n 7 meter liggen we in een groene erwtensoep, slecht zicht dus extra opletten. Miljoenen groene bolletjes omringen ons. We duiken nu met ons drieën, waarvan een duiker foto’s probeert te maken. Na enkele minuten spot ik een vlokkige naaktslak die precies op een plek zit waar hij goed gefotografeerd kan worden. Net als Jacob een foto wil maken is het zicht plotseling gereduceerd tot nul door een grote stofwolk van een duiker uit ons bootgezelschap die dwars tussen ons doorkomt en mij nog net even een flinke trap tegen mijn hoofd geeft zonder dat hij dit waarschijnlijk merkt. Ik zie nog net een paar stukken enkellood, dus denk de “dader” straks te vragen of hij niets gemerkt heeft. Heel kort zie ik mijn buddy’s niet, maar als de stofwolk een klein beetje wegdrijft zien we elkaar weer.

De stroming is heel langzaam, dus peddelen we zachtjes mee. We komen nog een paar oude sepiarekjes tegen, die voor een heel artistiek en mystiek beeld zorgen. Ondanks het slechte zicht blijven we gedurende de hele duik dicht bij elkaar en is de duik toe te voegen aan de lijst met leuke duiken.

Om half zes gaan we weer aan land en kijken terug op een leuke duikdag.

De foto’s zijn gemaakt door Jacob Leloux.