Carla van Westing – Soms zit het niet mee

Een dagje duiken tussen kerst en oud en nieuw. Mistig, koud weer, onverwacht nat en toch zo lekker…

Datum: 29 december 2016
Duiklocatie: Zeeland

Het is lekker rustig op het werk dus een extra dagje vrij. En we kunnen daarom lekker doordeweeks duiken. Het weer zit niet echt mee. Het zit dicht van de mist en het vriest. Wel een mooi plaatje, maar de mist mag voor mij optrekken. Vorst is niet zo erg, zeker omdat er bijna geen wind staat. Daar komt bij dat we naar de brug willen en daar binnen kunnen omkleden of in ieder geval opwarmen.
We spreken om 13.00 uur af bij de Gouden Leeuw. Mattie zijn spullen worden overgezet in mijn auto en we gaan onderweg. Mist is gelukkig niet zo hevig dat het het rijden beïnvloed, maar het wordt ook niet minder richting Zeeland.

Bij de brug aangekomen zien we gezellig wat bekenden en beginnen met kletsen. We hebben er de tijd nog even voor, want we willen om 14.30 uur te water. Ik wil een paar drooghandschoenen zonder ringen uitproberen. Ik heb ze vorig jaar een keer geprobeerd, maar dat ging erg moeizaam. Ik probeer nu eerst mijn onderhandschoenen aan te doen voor ik mijn pak over mijn handen doe, zodat ze in mijn polsseals zitten. Zo kunnen ze niet tussen de seals van de handschoenen komen. Nou, alles gaat goed, totdat ik de handschoenen aan wil trekken. Ik krijg de eerste seal niet eens goed over mijn polsseal dus roep ik hulp in. De eerste seal krijgt mijn helper netjes recht over mijn polsseal en de tweede krijgt hij niet helemaal zonder plooien recht. Gewoon proberen.

Op de trap dompel ik mijn handen onder en er gebeurt niets, maar als we onder gaan loopt mijn rechter handschoen vol. Maar doordat ik mijn onderhandschoenen in mijn polsseals heb, loopt het ook mijn mouw in. Ik sein naar mijn buddy en ga terug. Boven water vertel ik wat er aan de hand is en zeg dat ik gauw even mijn nathandschoen aan ga trekken aan die hand.

Zo gezegd zo gedaan en we gaan op weg naar voorbij de pijler om naar slakdolfjes te zoeken. Donderpadjes met nest zijn ook welkom, evenals een snotolf natuurlijk. Of wat leuke slakjes. Had vanmorgen op facebook een herinnering van 3 jaar geleden met foto’s van een egelslakje (Acantohodoris pilosa), een slanke waaierslak (Flabellina gracilis), een blauwtipje (Janolus cristata) en een slakdolf. Dus ik heb echt goede hoop.
Maar helaas, we zien niet veel, wel een hele mooie kleurrijke donderpad, maar hij brengt ons niet naar zijn nest. Geen slakdolfje, geen speciale slakjes alleen een ieniemini harlekijntje (Polycera quadrilineata). En dan wordt mijn natte arm ook nog eens ijskoud inmiddels. Gaat zelfs een beetje pijn doen. Dus ik sein mijn buddy en die wijst onmiddellijk naar de kant om er uit te gaan.

Eenmaal op de kant kleden we ons weer om, gelukkig heb ik iets droogs mee. Dan gaan we in de omkleedruimte zitten om een bakkie te doen en de duik door te spreken. We mogen dan wel niet veel gezien hebben, maar we zijn alletwee blij dat we lekker naar buiten zijn gegaan en toch even het hoofd onder water hebben gestoken. Hebben er gewoon een lekker gevoel van. Dus, conclusie, het was goed! En de foto’s van 3 jaar geleden.