Sander van der Heijden – Something special

De heenreis naar Bonaire verloopt niet helemaal naar wens. Gelukkig maakt de eerste duik veel goed!

Datum:  25 juli 2016
Duiklocatie: Bonaire, Something Special

Eindelijk op vakantie naar de zon en helder water!
Maar niet zonder horten of stoten dankzij de KLM . . . lees en huiver hoe het er bij de KLM aan toe gaat voordat ik mijn duikreport begin:

Daar gaan we dan, eerst maar eens op tijd inchecken op de KLM vlucht. HUH wat nu? “U bent ingecheckt maar kunt geen stoel kiezen omdat u op stand-by staat”! Standby? Op een vlucht die drie maanden geleden geboekt en betaald is? De verrassingen zijn de wereld nog niet uit, de voorpret is al snel de kop ingedrukt en vervangen door de vraag of we wel of niet mee kunnen op deze vlucht.
Standby betekent namelijk dat de vlucht overboekt is en je je bij de servicebalie van KLM moet melden voor de verdere gang van zaken. Wanneer je hoort of je wel of niet mee mag? Tja, dat krijg je pas te horen vlak voor vertrek aan de gate! Niet leuk dus (op z’n zachts gezegd).

Nog mooier wordt het als blijkt dat ik de avond van tevoren precies dezelfde vlucht en stoelklasse (economy) nog kan boeken. Knap op een vlucht die al als overboekt wordt aangemerkt! Wel moet daar voor twee personen ruim 5200 euro voor neergeteld worden. Maarja, voor dat geld laat KLM blijkbaar wel een paar andere, minder betalende, klanten staan . . . schaamteloos eigenlijk!

De volgende morgen vertelt de mevrouw bij de incheckbalie dat KLM de vluchten standaard overboekt “omdat er zo veel mensen gewoon niet op komen dagen”. Maar als iedereen wel op komen dagen, wordt het probleem van KLM opeens het probleem van de reiziger?

En dat nog kunnen boeken van dezelfde vlucht dan mevrouw? “Ja dat is wel vreemd meneer, dat zou niet moeten kunnen”. Ja amehoela, het is blijkbaar het beleid van KLM om zo meer euro’s te verdienen ten koste van klanten die vooraf geboekt en betaald hebben. Leve het klantgerichte beleid van de KLM . . . NOT.

Na nog een paar uurtjes stressen horen we ca 15 min voor boarden dat we toch mee kunnen. Er blijken er ca 8 personen te veel te zijn maar iedereen kan uiteindelijk toch mee. Hoe? Nou sommige klanten mochten zelfs plaats nemen op de klapstoeltjes achterin het toestel waar de trollies opgeslagen staan. Zelf zitten wij op rij 10 en rij 15, lekker bij elkaar . . . NOT.
En de KLM? Die heeft lekker wat hoogseizoen stoeltjes extra kunnen cashen, reken maar uit!
Excuus en/of vergoeding van KLM? Neehoor, niks van dat, gewoon alsof dit de normaalste zaak van de wereld is geen enkel excuus of sprake van tegemoetkoming.

Zo, genoeg over het huidige KLM beleid, volgende keer eerst andere maatschappijen in beeld.
Nu eindelijk weg richting zon, warmte en blauw water: Bonaire here we come!

Een snelle negen uur later landen we op Flamingo airport. Nu kan de vakantie echt beginnen! Na nog een kleine 20 minuten zitten we in “onze” pick-up en zijn we op weg naar ons verblijf voor de komende twee weken: Appartementencomplex Djambo!
Vriendelijk worden we ontvangen door Ilse, één van de eigenaren, die ons de ins en outs van het complex uitlegt en ons het appartement laat zien. Alles ziet er super netjes, schoon en goed verzorgd uit met het aanlokkelijke zwembad centraal gelegen binnen het complex. Na wat boodschappen gedaan te hebben voor de volgende morgen, nemen we een eerst verfrissende duik! Na een drankje aan de buitenbar en een snelle maaltijd aan de boulevard, gaan we onder zeil. Dat was me het dagje wel zo!

De volgende dag schrijven we ons in bij duikschool Divefriends, welke met vijf verschillende locaties overal in de buurt zit om tanks op te kunnen halen. De verplichte check dive maken we voor de deur bij Divefriends locatie Yellow Submarine. De duikstek heet Something Special – omdat hier vaak speciale dingen te zien zijn. Ditmaal worden we gewezen op aanwezigheid van 1 soms 2 zeepaardjes en de shortnose batfish wordt weer af en toe gezien. We gaan te water om uit te loden, maar ik heb precies voldoende, M’n vriendin krijgt er nog wat bij om comfortabel onder te komen.

Mooi helderblauw warm water, heerlijk! Het eerste stuk tot aan de dropoff bestaat uit dode brokjes koraal met hier en daar een levend stukje hard of zacht koraal. Bonefish en allerhande kleine vis zwemt hier heen en weer. Even zoeken daar waar een zeepaardje gezien, levert helaas niets op. We bewegen verder richting dropoff en zakken langzaam langs het rif naar beneden. Volop hard koraal met hier en daar ook zachte koralen sieren aaneengegroeid het rif naar beneden, tot zo’n 30m waar de zandbodem begint. Overal gekleurde vissen in alle soorten en maten. Wat is Bonaire toch fantastisch!

Bijna vergeet ik dat ik m’n camera ook nog bij me heb . . . haha echt niet!

Wat neem ik mee?
Camera : Nikon D7100
Lens : 60mm macro
Flitsers : 2x INON D-2000 + diffusers

Een trompetvis “verschuild” zich langs een bos zacht koraal en laat zich goed benaderen. Met de 60mm lens ga ik voor een portret, wat aardig lukt. Even de instellingen aanpassen om wat meer licht binnen te krijgen en na nog wat shots staat het er volgens mij wel aardig belicht op. Langzaam zweven we langs het rif. M’n vriendin kijkt haar ogen uit op deze eerste buitenlandse duiktrip van haar.

Vooruit, ver weg in de diepte zie ik iets. Iets groots. Wat is het? Langzaam glijden we dichterbij. De vis blijft roerloos hangen. Tonijn? Nee volgens mij niet. Oh nu zie ik het: een grote Tarpon! Pas als we binnen zo’n twee meter afstand zijn begint de vis langzaam voor ons uit te zwemmen en dat houdt hij een tijdje vol. Een prachtige oervis van zo’n 1,5 meter. Maarja, gekozen voor een macrolens . . .

We begeven ons weer wat ondieper langs het rif en ik schiet nog wat close ups van een prachtige French Angelfish (Franse Keizersvis). Op de rand van het rif zoeken we nog even naar de shortnose batfish, maar een barracuda onder een boot trekt onze aandacht. Precies onder de heen en weer bewegende boot blijft deze vis “staan”, met z’n tandjes goed zichtbaar.

Ondertussen begeven we ons weer richting instap. In de verte zie ik weer iets. Het doel van m’n vriendin was om eens een schildpad onder water te zien. Nou daar gaat ie, een hapje lucht scheppend aan de oppervlakte om vervolgens langzaam richting de kant te peddelen. Zijdelings volgen we de kleine groene schildpad op zijn weg richting kant. Vlak voor de kant buigt hij af en zwemt vlak voor de bootsteiger bij de instapplaats langs.
We houden het hierbij, een prachtige eerste duik. Voldaan kleden we ons om. Alle natte duikspullen achterin de pick-up truck en weg zijn we weer. Makkelijker duiken dan dit kan nauwelijks!