Anja Blonk – Schepjes op het zand
Langzaam dalen we af. Terwijl we afdalen doe ik de flitsers aan en zet ze goed. Daarna de camera aan en ik ben er klaar voor. Zal het of zal het niet………? Spannend!
Twee weken geleden namelijk, heb ik hier ook gedoken. Zowel mijn buddy als ik hadden besloten om eens geen camera mee te nemen. Je duikt dan toch anders en dat is ook wel eens lekker.
Maar dan slaat het noodlot toe….. laten we juist die duik wat bijzonders zien! Dat ik in al die 25 jaar duiken in Nederland nog nooit gezien heb! Maar ja, geen camera en geen bewijs. Ook het zoeken in mijn boeken had geen resultaat, ik kon niet terug vinden hetgeen ik gezien had. En dat maakt mij steeds nieuwsgieriger. Wat was het? Was het een nieuw soort? Was het na jaaaaren weer terug in Nederland? Was het import?
Een week speuren op internet leverde ook al geen resultaat op. En door omstandigheden kwam het er niet van om daar weer te gaan duiken. Tot nu dus, maar zou het er na 2 weken nog zitten…..
Maar goed, de camera is klaar, ingesteld en al en we dalen steeds dieper. Rond een meter of 12 draaien we naar rechts en beginnen te zoeken. Heel voorzichtig want de bodem is zand/slib. Eén verkeerde beweging en ook wij zien niets meer. Langzaam speuren we de bodem af, voorzichtig zwemmend. En dan….. jawel, daar zit nog een exemplaar! Mijn hart maakt een sprongetje van blijdschap en ik begin voorzichtig met fotograferen. Flits, Flits, van alle kanten wordt het diertje op de gevoelige plaat gezet. Van alle kanten want dat maakt het makkelijker om hem (haar) straks te kunnen determineren. Dan tikt mijn buddy mijn aan. Even verderop zit er nog eentje, en nog eentje en……nog een tiental exemplaren. Ze kruipen over het slib, een groot slijmspoor achterlatend. Hier en daar staan zelfs eierkapsels. Mijn camera draait overuren en dolgelukkig verlaat ik na 70 minuten het water.
Thuisgekomen begint het echte werk. Wat hebben wij nu eigenlijk gezien? Eerst bestudeer ik goed de foto en dan begint het zoekwerk. En wat is het…………een schepje! Uh, een schepje? Jawel, een schepje! En dan niet zo’n gekleurd plastic ding uit een speelgoedwinkel maar het Schepje blijkt een slakje te zijn. Schepjes (Philine quadripartita) zijn witte, ongeveer 4 centimeter lange slakken die aan de bovenkant uit vier verschillende partjes lijken te bestaan: vóór een kopschild, achter de mantel en aan de zijkanten een lob van de voet. Hoewel er geen schelp op de rug valt te ontdekken, zijn het toch geen echte naaktslakken: hun dunne schelp zit namelijk onder de mantel verborgen.De schelpjes worden wel aan de Nederlandse kust gevonden maar levende exemplaren waren nog niet waargenomen. Tot dit jaar, waar in april bij Bruinisse de eerste exemplaren op een metertje of 18 gezien zijn. En nu dus, door ons, bij Stavenisse. Het Schepje komt voor in de Middellandse Zee en vanaf Kaapverdië tot Noorwegen. De dieren leven vooral ten zuiden van Nederland. Waarschijnlijk door de warme winter zijn ze doorgekropen naar ons land.
Wat een mooie waarneming, dat maakt dat duiken in Nederland altijd verrassend leuk blijft. Want ook na 26 jaar duiken in Nederland vind je toch weer wat nieuws. Kan niet wachten op de volgende duik……..