Saskia Uit den Bogaard – Pom Pom: Don’t be shy! (3)
Op een exotische bestemming en dan een oorontsteking. Gaat het lukken? Kan Duikeporter Saskia deze vakantie nog duiken? Het laatste deel van haar reisverslag.
Datum: 19-5-2013
Duiklocatie:
Dag 7. Drama. Mijn oor zit potdicht en ik kan niet meer ontkennen dat ik gewoon een fikse oorontsteking heb. Shit, voorlopig even einde duiken voor mij dus. De groep is naar Mantabuang geweest en hebben het gebruikelijke spul gezien, je weet wel, schildpadden en zo. Ook heeft Frank een paar nieuwe slakjes gefilmd maar ook was er weer een enorme knal van het dynamietvissen. Als zij vertrekken voor de middagduiken ga ik een rustig rondje om het eiland lopen. Ik loop langs het strand en kom bij de muur aan het einde van het resort. Het is hoog water dus dat wordt waden. Het is allemaal een beetje dubbel. Een prachtig eiland met een mooi uitzicht, maar ook een hoop rommel op het strand, wat me doet overpeinzen wat wij als mens toch een hoop schade aanbrengen aan de natuur. Ik loop verder en zie een hoop, inmiddels bekende, kopjes boven water komen van de naar lucht happende schildpadden. Het zijn er veel en ze zijn dicht bij het strand. Ik ga even zitten om er naar te kijken alvorens ik mijn weg vervolg. Dan kom ik om een bocht gelopen en zie een van de mooiere zonsondergangen uit mijn leven. Links het silhouet van de palmbomen, die doen het altijd goed, en rechts de zee met daarboven een schouwspel van rood, blauw, geel en wit van de wolken en de zon die langzaam in de zee zakt, en die het geheel een roze gloed er overheen geeft. Twee druppels water de schilderijtjes die de straatartiesten in Spanje maken, te kitsch voor woorden, maar waar ik vroeger toch stiekem altijd al ademloos naar heb zitten kijken omdat ik ze diep in mijn hart prachtig vond. Tegen de tijd dat ik terug ben bij het resort komt ook de boot terugvaren. Timing.
Dag 8. Ik heb redelijk goed geslapen, maar daar waar ik hoopte dat ik snel verbetering zou merken in mijn oor is er nog steeds niets veranderd. Gaat vanzelf wel weer over, tot dat moment doden we de tijd maar met een boekje lezen, een beetje schrijven, en ach laat ik eens gek doen en de langste en uitgebreidste massage boeken die ze op het lijstje hebben staan. ’s Middags hou ik het niet meer en moét ik het water in, anders word ik gek. Dus als de rest onder water is, trek ik ook mijn pak aan en ga in het water liggen. Al snorkelend kom ik het nodige tegen en hoeft het niet onder te doen voor een gemiddelde duik. Een enorm grote vis, het slakje dat Frank vanochtend zo trots liet zien ligt hier gewoon op 3 meter, een crocodile, geepjes, en de twee lelijkste steenvissen die ik ooit gezien heb. Het is duidelijk een setje want als de een een stukje wegzwemt, zwemt de andere er achteraan. Ik kijk het schouwspel een tijdje aan en laat me dan door te stroming terugdrijven naar de steiger. Daar ligt een murene mooi te wezen, ik zie een juvenile wit met zwarte stippen en kom op weg naar de kant nog een pipefish en twee visjes in een holletje met een kreeftje zitten. In mijn ooghoek duikt een mantis shrimp weg, en ik zwaai naar een gele puffervis. Zoals ik al zei, bijna meer dan op een gemiddelde duik, ik heb alleen de schildpad gemist, die had het helemaal afgemaakt. Ik probeer 1 keer mijn oren te klaren en ondanks dat het erg zeer doet, lukt het wel. Tegen beter weten ik blijf ik hopen.
De groep is inmiddels ook terug en rapporteren zware stroming, schildpadden maar geen pygmee seahorse. Ze gaan wat later weg, pas 19:00 uur en ik heb nog een grote zak gemengde drop van de Jamin. Daar maak ik vrienden mee. Het was een mooie duik met heremietkreeftjes, slakjes, sepiolaatjes, murenes, blue spotted die ’s nachts ineens niet schuw blijken te zijn, en een raar wimpelvisje met een hele lange wimpel. Op de terugweg zien we in het ondiepe een potje turtlesex, die toch wel een beetje schaamte hebben want als de lampen er op gaan duiken ze gauw onder. Dan een laat diner en daarna hebben we het rijk alleen en kruipen we in onze kribbe met Filipijnse rum, cola, mijn tweede zak M&M’s en filmpjes van de dag. In de verte dondert er onweer wat het geheel iets knus geeft. Het is inmiddels laat als we naar bed gaan.
Dag 9. Ik ben vroeg wakker en helaas, duiken vandaag? Computer says no. Het plan van vandaag is om 1 duikje in de ochtend te maken op het huisrif en ’s middags met de boot twee duiken te maken. Wilde verhalen als blijkt dat ze aangevallen zijn door een Trigger en iemand ook daadwerkelijk gebeten is. Dan lunchen, waarbij we vandaag biefstuk krijgen. Volgens mij hebben ze niet helemaal begrepen hoe ze die moeten klaarmaken. Laat ik het zo zeggen, onze chinese medegasten hebben er een schaar bij gepakt. Dan klaarmaken voor de middagduik, en ik ga waarschijnlijk één van mijn onverstandigste en eigenwijste beslissingen in jaren nemen. Ik ga proberen een ondiep duikje te maken, ingegeven door het feit dat met het neus snuiten mijn oren klaarden en wel gevoelig maar geen zeer deden.
In het water neem ik in elk geval de voorzorg om niet dieper dan 10 meter te gaan. De rest ligt een aantal meters beneden dus ik volg gewoon. Na een klein half uurtje hoor ik ineens enorm tikken op een tank en ik weet het gelijk. Een pygmeeseahorse, dat kan niet anders! Mijn hartslag schiet omhoog en ik probeer snel op gelijke hoogte te komen. Omdat er wat stroming staat gaat mijn hartslag nog sneller, en de schrik van een enorme knal van het dynamietvissen maakt het helemaal af dus ik moet even op adem komen. Ik zie de groep inderdaad beneden om een waaierkoraal zitten en ik neem een besluit. Het gaat dusdanig goed met mijn oren, die pygmee moet ik zien, als is het het laatste wat ik deze vakantie duikgerelateerd doe. Ik daal voorzichtig af tot ik er ben, ondertussen lichtelijk vloekend dat ik mijn camera niet bij me heb, maar in ieder geval wil ik hem zien. Dan zie ik een medereiziger met een camera en “leen” hem van hem om 2 foto’s te maken. Veel keus heeft hij niet, want als Sas iets wil, dan wil ze het en kan ze erg vindingrijk zijn. Terug op weg naar boven komen we nog een mooie paarse slak tegen die raar gedraaid op een stuk koraal ligt. En natuurlijk twee schildpadden, ik had ze al gemist de afgelopen dagen.
Tijdens het oppervlakte interval zien we ook weer veel schildpadden, en ook de tweede duik gaat goed. Ook nu zien we schildpadden, paarse slakken en zowaar een octopus uit zijn holletje. We zwemmen langs een rif, dan een soort dal over naar een ander rif. Doet me denken aan de duikstek in Bonaire, Alice in Wonderland. Dan is ook deze duik ten einde en ik ben verbaasd hoe goed het eigenlijk is gegaan. Heb nu tenminste weer het gevoel dat ik mijn avondeten “verdiend” heb en kan ik de vakantie positief afsluiten.
Dag 10. De laatste duikdag. We gaan terug naar Timba Timba. Eenmaal in het water krijg ik bevestiging dat het met mijn oren goed gaat dus we kunnen “down”. Maar ik ga voorzichtigheidshalve toch niet helemaal naar 30 meter. Tenzij we natuurlijk een pygmee seahorse zien of zo, ha, ha, ha. Natuurlijk zien we weer een schildpad en ik staar een beetje naar slakkies. Dan gaat Zainal weer helemaal uit zijn stekker. Nee, het is niet waar! Ja hoor, hij heeft weer pygmee seahorses gevonden. Dus toch maar naar beneden, alhoewel ik niet naar 30 hoef maar hij ligt netjes op 21 meter. Ik heb voldoende lucht en decotijd om na een paar zekerheidsshots alle anderen de ruimte te geven en daarna zelf nog even op mijn gemakje proberen de perfecte foto te maken. Het blijft moeilijk, zelfs als blijkt dat er wel 3 zitten. 1 zit wat verborgen achter de veerster, maar de andere twee zitten bovenin. Op een gegeven moment gaan ze zelfs bij elkaar zitten, waardoor ik uiteindelijk in elk geval 1 prachtige foto kan maken, al zeg ik het zelf. Mijn duik, mijn dag, mijn vakantie kan niet meer stuk, en ik ben stante pede alle oorpijn ellende van de afgelopen dagen vergeten. Aan het einde van de duik zie ik nog een schildpad.
Voor het oppervlakte interval gaan we naar de steiger waar de jongens zich fijn kunnen vermaken met springen, salto’s en andere capriolen. Even later komt de andere boot met de chinese familie naast ons liggen en ook zij laten zich overhalen om van de steiger te springen. Het is een dolle boel. Na een klein uurtje is het weer duiktijd, maar niet nadat we de welbekende Souldivers groepsfoto hebben gemaakt. Ook nu zien we weer schildpadden en ik scoor nog een garnaaltje in een anemoon, toch nog maar een keer. Verder lijkt het niet veel spannends, gewoon lekker relaxt met veel mooi koraal. Dan toch nog op de valreep een witbekmurene en een mooie anemoon inclusief bewoners. Nog even genieten van een prachtig uitgebreide koraaltuin en dan zijn ook hier de 50 minuten om.
Dan snel lunchen en voor de allerlaatste keer de boot op. We worden gedropt bij Mandarin Playground, maar de zee is een beetje ruw en het zicht nagenoeg ook wat troebel. Onder water bij de banden maak ik nog een foto van een garnaaltje en dan heb ik nog maar één woord. SCHILDPAD. Ik tel er in totaal 5 tijdens de duik, ze zijn enorm groot en ik krijg nog één keer de kans om ze van dichtbij te fotograferen, en dat doe ik dan ook tot mijn kaartje bijna vol is. Blijkbaar is het een favoriet plekje om te slapen, liggen, relaxen of rond te hangen, want ook al zwemmen ze weg als we te dichtbij komen, ze komen elke keer weer terug. In één geval ligt er een schildpad blijkbaar op het plekje van een ander, want hij wordt bruut weggejaagd door een grotere (en oudere) schildpad die hem zowat naar de keel vliegt. Helaas reageer ik niet snel genoeg met mijn camera. Als ik genoeg foto’s heb zwemmen we nog een stukje heen en weer, want stroming gaat elke keer en andere kant op. Dan nog een octopusje en opnieuw telt de computer 50 minuten op de klok dus er uit.
Dan gauw terug naar het resort en het omgekeerde ritueel van toen we kwamen. Alle onderdelen van de duikuitrusting loshalen, spoelen en uithangen. Helaas is het bewolkt en laat uitgerekend vandaag de zon zich niet zien. Nou ja, lekker douchen en zelf ook uitspoelen. Na het eten de laatste foto’s bewerken, filmpjes kijken, tip regelen en rum drinken. Bonte avond. Nog één keer slapen in het harde bed en dan travel home.
Het was weer een fantastische Souldivers vakantie. Countdown to Egypt eind september!
