Sander van der Heijden – Sneeuwstorm in Zeeland
De algenbloei is gearriveerd in Zeeland. Hoe dat er nu precies uit ziet? Duikreporter Sander van der Heijden laat het zien.
Datum: 30 april 2016
Duiklocatie: Zoetersbout en Bergse Diepsluis
Bergse diepsluis
Daar gaan we weer, op weg naar Zeeland! Op tijd vertrokken vanaf de carpoolplaats, eerst twee uurtjes sturen. Bijna aangekomen bij duikplaats Zoetersbout, zien we in de verte slechts één auto geparkeerd staan. Heerlijk rustig! Zodra we de laatste hoek om gaan, komen er vanaf de andere kant nog een auto of 6 aangereden. Iets minder rustig, maar nog geen zomer in Zeeland! We nemen een kijkje over de dijk. Het hoge water ligt er schitterend bij en het ziet er vanaf de trap heerlijk helder uit.
Het duikplan
We besluiten deze keer links om de kop te duiken. Eerst een stukje de diepte in, vervolgens ondieper en aan de andere kant van de kop kijken. Omdat we rond hoog water zitten, zouden we met de stroming weer mee terug kunnen driften richting uitstap.
Wat neem ik mee:
Camera : Nikon D7100
Lens : 60 mm macro
Voorzetlens : Nauticam SMC met flipadapter
Flitsers : 2x INON D-2000
Snoot 1 : Flipsnoot Pro van Onderwaterhuis.nl
Snoot 2 : een normale bovenwatersnoot met een (custom made) flipadapter van Aquacam.nl
Ondertussen de hoogste tijd om te water te gaan. Na omkleden en de gebruikelijke buddycheck, hobbelen we weer trapje op en trapje af het water in. De laatste trap is een stuk korter met hoog water en al snel kunnen we kopje onder. Op ca 5 m stellen we camera’s en flitsers in en maken de gebruikelijke testshots. Beiden OK, dus we kunnen verder de diepte in. Het zicht wordt echter slechter en slechter, met af en toe een stofwolk van andere duikers. Rond 14m blijven we redelijk stofvrij zwemmen, op zoek naar leuke dingen. Her en der wat heremietkreeftjes, wat visjes en wat plantenleven. Niet heel veel speciaals nog.
Algenbloei is al goed zichtbaar (60mm, 1/200 sec, f/32, ISO 100, geen snoot)
Langzamerhand gaan we ondieper zwemmen. De algenbloei is ook hier al goed merkbaar. Het lijkt op een emulsie: vetachtige druppels in het water. Het zicht wordt er aanmerkelijk minder door. Niks aan te doen, de natuur gaat z’n gang en wij duikers zijn te gast. Wanneer we om de hoek in wat ondieper water terecht komen, begint de stroming behoorlijk toe te nemen. Zodanig dat we ons best moeten doen om er tegenin te peddelen. Dat was niet de bedoeling! Ik sein naar m’n buddy dat we beter om kunnen keren en iets eerder mee driften dan aanvankelijk de bedoeling was. OK!
Terug bij de andere zijde van de kop, valt de stroming weg. Heerlijk! Leuke onderwerpen dienen zich weer aan: her en der slakjes, een veranderlijke steurgarnaal op een blad en m’n buddy stuit op een mooie donderpad. Ik probeer wat instellingen uit, maar de vis houdt blijkbaar niet zo van stil zitten. Na enkele pogingen staat er een leuk portret op het scherm. We scharrelen nog wat rond in het ondiepe en besluiten na 75 minuten duiktijd dat het mooi geweest is. Aan de andere kant van de dijk is het inmiddels gezellig druk geworden. Na het omkleden praten we nog wat na met andere duikers voordat we op pad gaan naar de volgende duikstek.
Zeedonderpad (60mm, 1/30 sec, f/22, ISO 100, snoot 2)
Vanaf Zoetersbout rijden we eerst weer naar duikcentrum Waterworld om de flessen bij te laten vullen. Daarna een beker thee met een lekkere appelflap. Je moet jezelf en je buddy toch een beetje verwennen hé! De navigatie gaat op Bergse diepsluis, onze volgende bestemming. Daar aangekomen is het redelijk rustig, niet meer dan een auto of 10 staan geparkeerd. Het zal mij benieuwen of er vandaag sepia’s te zien zijn! Even heb ik nog getwijfeld om de macrolens te vervangen, maar ik houd de 60mm lens er lekker op. Over de dijk zien we dat het inmiddels nagenoeg laag water is.
Het duikplan
Vanaf de trap gaan we uit zwemmen richting de 7m diepte, om vervolgens rechtsaf te gaan richting sepiarekjes. Daar gaan we bekijken of er sepia’s zijn of niet. Na de rekjes zullen we ondieper verder gaan struinen en ondiep weer terug richting trap.
Tijdens het omkleden wordt het merkbaar kouder. De zon is inmiddels verscholen achter een wolkendek en de wind is best fris. Rap omgekleed gaan we richting water. Als ik mijn hoofd onder water steek, merk ik dat het zicht nogal op een zandstorm lijkt. Veroorzaakt door andere duikers? Misschien verderop beter. Helaas . . . ook verderop blijft het zicht beperkt tot maximaal 1 meter. Dicht bij elkaar blijven en het duikplan volgen. Van fotograferen komt niet veel met zoveel stof, ook al proberen we toch af en toe wat. Het lijkt meer op een sneeuwstorm onder water!
Hooiwagenkrab in sneeuwstorm (60mm, 1/200 sec, f/20, ISO 200, snoot 2)
Dan zijn daar de eerste verse bamboe stokjes. Spannend! Toch even goed van dichtbij kijken met dit slechte zicht of er niet toch wat te zien is. Helaas, alles nog leeg en geen sepia te zien. Het volgende rekje hetzelfde. Jammer hoor! Dan zie ik plukjes wier omhoog dwarrelen en het zicht wordt nog minder. Grrr, er zwemmen duidelijk enkele duikers voor ons uit. Hoogste tijd om van plan te veranderen want we gaan natuurlijk niet in de stofwolken van een ander zwemmen.
Richting de kant wordt het zicht iets beter. Ietsje beter maar, ik schat hooguit twee meter. Hier duidelijk meer leven. Hooiwagenkrabben scharrelen overal rond en ik maak er wat plaatjes van. Wat ik ook doe met de flitsers en snoots, het blijft op een sneeuwbui lijken. Dan ga ik maar wat oefeningen met instellingen en flitsposities doen, want schitterende plaatjes worden het vandaag niet. De hooiwagenkrabben blijven gewillig zitten, flits na flits. Ook de weduweroosjes poseren goed en hier kan ik wat verschillende flitsposities op testen.
Verder ondiep vinden we wat slakjes en garnaaltjes en zo wordt het toch nog een leuke duik. Het laatste stuk begint alles onder water te bewegen, wat duidt op golfslag. De wind is blijkbaar aangetrokken, wat blijkt als we ons hoofd weer boven water steken. Het laatste stukje naar de trap lopen we. Bij de auto snel omkleden, muts op en jas aan, want het is aardig koud in de wind. Een beker warme thee helpt, waarna we de laatste spullen inladen. Nu op zoek naar een warm frietje voor we de reis huiswaarts aanvangen. Een heerlijke afsluiting van een fijn dagje Zeeland!
