Sander van der Heijden – ff pauze in Zeeland

Hemelvaartsdag + Bevrijdingsdag, dat viert duikreporter Sander van der Heijden in Zeeland ! Hij maakte twee duiken in het Zeeuwse water.

Datum:  5 mei 2016
Duiklocatie: Nieuwe Kerkweg Den Osse en Zoetersbout, Zeeland

Foto: Nieuwe Kerkweg

Tel daar mooi weer bij op, dan moet het wel een lekker dagje worden. De wekker gaat weer erg vroeg, maar als we twee uurtjes later arriveren in zonnig Zeeland is dat snel vergeten.

Zoetersbout is de eerste duikplek. De laagwaterkentering is net geweest en we nemen alvast een kijkje over de dijk. Extreem laag water, wat de instap hier, op z’n zachts gezegd, nogal uitdagend maakt. Het eind van de trap reikt bij lange na niet tot het water, maar houdt een kleine meter boven het laagwater nivo al op. De laatste meter moet over gladde stenen afgelegd worden, wat twee duikers aan het demonstreren zijn. Met handen en voeten gaat het gelukkig goed. Mmmh en dat met een camera in de hand gaan doen? Ik twijfel eraan of dit wel handig is.

We wachten nog even op twee later arriverende mededuikers. Na nog een kijkje over de dijk (het water komt al wat omhoog) besluiten we lekker rustig aan te doen en het water eerst een stukje op te laten komen om de instap wat minder risicovol te maken. We hebben geen haast vandaag, dus lekker in het zonnetje spullen rustig klaarmaken en wat kletsen. Aan de trap is inmiddels een touw vastgeknoopt door een duikclub. Zeer welkom als houvast!

Het duikplan
Opkomend water en redelijk druk: Rechtsaf tegen de stroom een stuk uitzwemmen. Niet te diep duiken zal overlast door andere duikers en bijbehorende stofwolken beperken. Daarna relaxed met de stroming mee weer richting trap driften.

Wat neem ik mee:
Camera : Nikon D7100
Lens : 60 mm macro
Voorzetlens : Nauticam SMC met flipadapter
Flitsers : 2x INON D-2000
Snoot 1 : Flipsnoot Pro van Onderwaterhuis.nl
Snoot 2 : een normale bovenwatersnoot met een (custom made) flipadapter van Aquacam.nl

Wanneer ik kopje onder ga, blijkt al dat het zicht niet best is. Algenbloei en stof. Hopelijk verderop beter. Zo snel mogelijk wegzwemmen van de instapplaats om botsingen met andere duikers te voorkomen. Na enkele minuten uitzwemmen wordt het zicht een klein beetje beter, een meter of 2 tot 3. Camera en flitsers worden hier ingesteld en direct zie ik al een mooie grote zeenaald zitten. Een gewillig model zo blijkt, want ik kan redelijk dichtbij komen. Snoots worden nog even niet gebruikt, gewoon twee flitsers naast de poort, standaard macro setup. Na een paar foto’s gaat ie er toch langzaam vandoor.

Portret Zeenaald (60mm, 1/125 sec, f/25, ISO 250, geen snoot)

Iets verderop stoei ik wat met één van de massaal aanwezige hooiwagenkrabben. Erg fotogeniek zijn ze niet, maar het zijn wel gewillige modellen. Verschillende snoot posities geeft enkele mooie beelden, al is het eigenlijk te stoffig voor echt mooie plaatjes. De weg wordt vervolgd tot ik een garnaaltje in het wier tegenkom. Het beestje blijft redelijk goed zitten voor een paar foto’s. Ook een zeester verderop zwemt niet snel weg als ik wat plaatjes schiet. Het blijft erg leuk om te zien hoe zo’n zeester er in detail uitziet, dus ik klap m’n voorzetlens ervoor. Belichting vanaf de zijkant geeft een mooi contrastrijk beeld.

Opeens twee flippers langs m’n hoofd! Ik kijk op en zie een duiker langs mij schieten richting nog ondieper dan wat ik al zit (2 meter) en die net zo snel weer het diepe in schiet. Buddy kwijt zeker? Ik geef nog een tik op de vinnen, maar zelfs dat werd niet opgemerkt. Sommige duikers! Tja, hemelvaart hé, dan lijkt heel duikend Nederland wel op de been.

Ondertussen is het tijd om terug richting instap te gaan. Lekker met het opkomende water mee, drift ik langzaam richting trap. Overal hooiwagenkrabben en ook veel heremietkreeftjes. Het zonnetje kleurt het rode wier erg mooi, wat is het toch schitterend onder water.

De instap/uitstap ligt inmiddels 70 minuten verder onder water. De uitstap gaat daardoor een stuk gemakkelijker dan de instap. Bij de auto snel omkleden, eten, drinken, en kletsen. Ondertussen bespreken we de plannen voor de volgende duik. Het wordt nieuwe kerkweg. Hoewel de zichtmeldingen niet zo goed waren, gaan we er toch voor. Op de route ligt duikcentrum Waterworld, waar we een tussenstop maken om te winkelen en de flessen te vullen.

Aangekomen bij duikstek nieuwe kerkweg, valt het redelijk mee met de drukte. We gaan gelijk omkleden en kijken wat het onderwaterleven ons hier weer brengt. Ondertussen loop ik een collega tegen het lijf die net gedoken heeft. Zicht is niet best hoor ik, 1-2 meter. Maar met een macrolens gaat het misschien nog wel. Na de nodige traptreden op en af, is het op de stijger vrij rustig. Deze keer ga ik links van de steiger te water.

kwal (60mm, 1/125 sec, f/20, ISO 320)

Het duikplan
Vanaf de instap eerst een stuk weg van de steiger zwemmen om vervolgens te gaan struinen. Na max. 75 minuten weer terug boven water.

Eenmaal onder water zie ik inderdaad niet veel! Na een stuk uitzwemmen lijkt het iets minder stoffig. Hier en daar zie ik kwallen zwemmen. Laat ik mij daar eens op gaan storten. Compositie blijft lastig omdat ze continue bewegen. Eens kijken of het lukt met een 60mm lens. Na enkele pogingen en aanpassingen van instellingen lukt het aardig om de kwallen er in z’n geheel op te krijgen, zonder over- of onderbelichting.

Langzaam aan wordt het wat dieper. En tegelijk begint het zicht verder af te nemen tot nu een krappe meter zicht. Balen, maar niets aan te doen. We hopen maar op betere tijden. Op de rand waar het dieper wordt groeien hier en daar weduweroosjes. Altijd een mooi onderwerp om te fotograferen. Met verlichting van achteren (backlight), steekt alles extra mooi af tegen de donkere achtergrond. Onderweg kom ik nog een aantal aan elkaar geknoopte fuiken tegen. Op een enkele krab na zit er niets in.

Groene wierslak (60mm, 1/125 sec, f/18, ISO 320, snoot 1)

Ondertussen wordt het tijd om rechtsomkeert richting steiger te gaan. In het rode wier zitten tientallen groene wierslakjes, van bleekwit tot knalgroen. De meesten zijn erg klein. Door de golfslag deint het wier inclusief slakjes behoorlijk heen en weer. Ik doe m’n best op de wat grotere slakjes en dat lukt best aardig. Groene wierslakjes blijven intrigeren. Elke duik dat ik ze zie moet ik er gewoon een paar foto’s van maken!

Aangekomen bij de trap is het nog steeds rustig te zijn qua duikers. We kleden snel om, alles in de auto en dan is het tijd om voor even pauze! Ondertussen is het bijna vijf uur, dus gaan we gelijk een hapje eten. Een klomp frietjes erbij maakt het compleet. Een heerlijke afsluiting van een zonnige dag Zeeland!

Lekker even pauze na een mooie dag