Roy Pals – Going Local
Een nieuwe dag in Sharm el Sheikh. Roy Pals neemt je mee de diepte in.
Datum 29-07-12
Locatie Sharm El Sheikh
Kun je de laatste vraag van het vorige report nog herinneren? Dit is het vervolg, gezien de leuke reacties die we hebben geregen op het eerste report ga ik vrolijk door met plaatsen. Hier het verhaal van duikdag twee in Sharm El Sheikh. Na een dag vrij af, dat vinden we altijd wel lekker, even niet zo vroeg uit bed en op het gemak een ontbijt naar binnen werken, gingen we opnieuw op duik avontuur. Kijkende naar de titel van het vorige report, opbouwend op vakantie, hadden we besloten de local dives aan te doen. Wat simpelere duiken, maar ze kunnen heel wat schoons bieden.
We voeren vroeg uit met de Eagle Ray, uiteraard de naam van de boot, naar de eerste duikstek genaamd Temple. Ik heb hier al eens gedoken, maar dat mocht de pret niet drukken, je doet immers in Nederland ook vaak dezelfde stekken aan. Temple is een redelijk ‘ondiepe’ duikstek voor Egyptische begrippen. De duikstek is vernoemd naar de Tempel waar het vroeger onderwater op leek. Helaas is door een aardbeving het een en ander stuk gegaan, maar hier en daar is de tempel nog wel te herkennen. We gingen rond 10 uur te water met een redelijke groep mensen. Enkelen kwamen uit Duitsland, anderen weer uit Denemarken. Een tweetal wilde de Thistlegorm gaan verkennen, maar de duikschool had gevraagd om deze duikers eerst eens te bekijken of ze dit wel zouden kunnen. Er wordt door de duikschool dan een bepaald niveau toegekend. Ik vond het goed dat ze dit deden, niet zomaar iedereen overal naar toe sturen met de gedachte zoveel mogelijk geld te verdienen. Hier hebben sommige duikscholen nog wel eens een handje van, te lezen op verschillende fora.
Eenmaal onder water begon de duik goed, we spotten meteen een drietal slakjes. Even verderop was de krokodilvis ook weer te zien, al had hij dit liever niet, als wij hem al zo goed zagen liggen.. De eerst volgende attractie is een grote murene die laat zien dat hij niet bang is gezien het feit dat hij wat verder uit zijn schuilplaats komt om ons te laten zien wie hij is. Het was voor mij de eerste keer dat ik deze soort spot, kleinere heb ik wel gezien, maar deze was wel erg groot. We duiken door en een ‘common porcupinefish’ ligt stilletjes in het zand. Ook deze heb ik wel vaker gezien, maar niet één van dit formaat, wat een joekel. Duidelijk zijn de tanden te zien waarmee hij stukjes van het koraal af eet. We duiken door de fantastische entourage heen, enorme pilaren overal om ons heen vormen de tempel. Overal is leven, met name veel kleine vis en hier en daar een ‘Big Eye Emperor’ die je continue aan loopt te staren met zijn grote ogen.
De duik is bijna afgelopen en het valt me op hoe wij, mijn vriendin en ik, rustig door het water zweven in tegenstelling tot sommige anderen. Het valt meteen op dat het duiken in Nederland zijn vruchten afwerpt met betrekking tot het duikgemak dat je daarvan hebt in Egypte. Dit hersenspinsel was nog niet voorbij of we begonnen aan de veiligheidsstop en keerden terug naar de oppervlakte. Dit viel niet tegen!
Na het terugkeren van de introduikers voeren we richting de tweede duikstek: Ras Umm Sid. Een rif van een totaal andere orde, in die zin dat je hier hele andere levensvormen aantreft. Er staat hier stroming, wat veel grotere vissen aantrekt met alle gevolgen van dien. Deze duikstek was voor mij niet nieuw, ook deze had ik al een keer aangedaan, mijn vriendin nog niet. Dus het was toch wel een beetje spannend. Omdat er ook mensen waren die een derde duik gingen maken, aten we pas na de 2de duik. Hier hadden we niet op gerekend. Maar goed, gewoon maar het water in. De boot dropte ons aan het rif en we daalden meteen af naar een meter of 18. Het viel meteen op, nauwelijks stroming, dus de beloofde ‘glassfish’ waren dan ook nergens te bekennen. We zwommen nog even een paar tientallen meters van de wand af om te kijken of we wat grotere vis in het blauwe konden vinden. Gelukkig een paar tonijnen, het doet me altijd goed om te zien dat ze er nog zijn. De scholen zijn dan wel klein, maar ze zijn nog niet uitgestorven in dit gebied. Terug naar een het rif waar de klif ineens een einde had gekregen, we zagen de bodem. Daar lag een enorme rog in het zand. Meerdere namen waren bekend bij onze gids, maar hij noemde het uiteindelijk een ‘leopard stingray’. Een spanwijdte van ongeveer 2 meter, maar met name zijn lange staart, inclusief stekel viel op. De stekel had het geparkeerd op een rots. We doken verder en zagen enkele napoleonvissen van degelijk formaat. De duik was verder niet spectaculair, terwijl het dit wel kan zijn. Maar gezien de afwezigheid van de stroming was dit wel in lijn der verwachtingen. We maakten de veiligheidsstop en de boot pikte ons weer op.
Na de lunch voeren we naar Near Garden voor een derde duik. Wij hadden eerder in de ochtend al besloten het rustig aan te doen, dus doken niet mee. Deze duik was verder niet spectaculair volgens de gids, dat was voor ons een mooie bijkomstigheid omdat we na de 2de duik eigenlijk wel meewilden. Nu hadden we daar geen spijt van. Eenmaal terug bij de duikschool hebben we nog een lekker drankje op en babbelden we nog even na met de gidsen die op onze boot waren. We zouden nog een duikdag doen, maar vroegen ons af of we dat niet weer terecht zouden komen op dezelfde stekken? Na dit na te vragen bleek dat ze dat ons niet konden garanderen, waarop de gidsen meteen zeiden “Tiran of Ras Mohammed”? Omdat we beiden nog niet zo ver gevorderd zijn twijfelde ik vooraf of dit wel kon, zij hadden ons een dag gezien en zeiden dat dit geen probleem voor ons moest zijn. “Grotere of kleinere kans op haaien” vroegen ze, waarop mijn vriendin toch graag voor het laatste ging. Ik ben ze nog nooit tegengekomen, maar dat is wel een van de wensen. Mijn vriendin ziet ze liever niet. Benieuwd welke trip we hebben gemaakt? Volgende week het derde en laatste deel van dit duikreport.
