WK 2017 – Roddels en achterklap

De opening van het WK nadert… Het begon zo gezellig, maar nu is toch echt fase van de roddels en achterklap aangebroken.

Nu iedereen hier al een tijdje is, duiken de eerste roddels en achterklap op. Wij mochten vandaag (noot redactie: dinsdag) met de grootste boot mee waar ongeveer zestien duikers op passen. Elke dag worden de duikers opnieuw over de boten verdeeld. We zaten nu voor het eerst met het Belgische team op een boot. Verder ook nog Noren en Portugezen. Iedereen die al vaker op deze boot had meegevaren, bleek e opgelucht dat de Sloveense deelneemster dit keer niet mee was. Die bleek op eerdere tripjes nogal dominant aanwezig te zijn geweest. Dan was de boot weer te langzaam, dan bleek de uitgekozen duikplaats niet naar haar zin, kortom, het was gewoon een vervelend mens.

Toen we de haven van La Paz verlieten, kwam het Portugese model even naast mij staan. Blijkbaar wilde ze even haar gal spuwen over de Portugese fotografe. Die bleek de zaak heel erg serieus te nemen en was zo gestrest als het maar kon. Dat had ook zijn weerslag op hun werkrelatie. Volgens het model, die zelf ook onderwaterfotografe is,  wilde haar collega overal controle over hebben en hield ze absoluut niet van verrassingen. Iedereen weet toch dat je de natuur niet in de hand hebt. Zij vond dat de fotografe flexibeler met de situatie moest leren omgaan en ook dat ze creatiever zou moeten zijn. Ik heb het allemaal beaamd, maar heb zelf niet uit de school geklapt.

Belgisch team
Door het Belgische team werd ik op de boot aangesproken dat ik in een eerdere blog had geschreven dat het Belgische team bestond uit Filip Staes en Luc Eekhout. Stom natuurlijk, dat moet natuurlijk Luc Rooman zijn. Mijn excuses naar Luc Rooman toe werden door hem weggewimpeld dat het hem toch niet interesseerde. Later op de dag kwamen ze er nog een keer op terug en mij bekroop het gevoel dat het toch wat gevoeliger lag dan ze wilden laten voorkomen.

Het Italiaanse team hebben we nog helemaal niet gezien, maar die schijnen al veel langer in La Paz te zijn. Die bereiden zich in totale afzondering voor in een ander complex bij een ander duikcentrum met een boot geheel voor zichzelf. Dat doen ze tijdens ieder kampioenschap. Ze komen pas op het allerlaatste moment naar het kampioenschap maar mengen zich nauwelijks onder de rest van de fotografen.

Wij hopen dat we tijdens de wedstrijd niet ingedeeld worden op een boot waar ook de Italianen op zitten. In het verleden is daar ook altijd erg veel gedoe over geweest omdat ze zich totaal onaangepast gedragen. Ze claimen meteen de beste plaatsen op de boot en eigenen zich enorm veel ruimte toe. Hopelijk wordt de Sloveense dame bij hen op de boot gezet.

Stilte
Dit is zo’n beetje de normale gang van zaken tijdens een kampioenschap. In het begin groet iedereen elkaar heel enthousiast en wordt er veel informatie uitgewisseld. Dat neemt af naarmate de wedstrijd nadert en dan wordt er bijna helemaal niet meer met elkaar gesproken. Totdat iedereen zijn foto’s heeft ingeleverd. Dan wordt het beregezellig en is iedereen heel uitgelaten. Daarna, na de uitslag, wordt het kamp verdeeld in de ontevredenen en de tevredenen. Laten we hopen dat wij tot de laatste groep zullen behoren.

O ja, we hebben nog gedoken ook vandaag. Raymond en Arco vandaag voor het eerst. Er stonden weer twee macroduikjes op het programma. Belangrijk omdat dit een beetje de bottleneck is hier en het flink zoeken is om onderwerpen te vinden.

Van 22 tot en met 26 november vindt het WK Onderwaterfotografie 2017 plaats in La Paz, Mexico. Namens Nederland nemen Marco Heesbeen en Raymond Wennekes deel, samen met hun assistenten Ron Offermans en Arco de Man. Als het internet ter plaatse het toelaat, kun je hen in een blog op DuikeninBeeld volgen.