Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Duikreporter

Riekelt Brands – Toch maar weer naar Vinkeveen?

Locatie Cacaofabriek, Helmond

Ze hadden hoge verwachtingen van een nieuwe duiklocatie en toch komen Duikreporter Riekelt en zijn buddy’s uiteindelijk in het vertrouwde Vinkeveen terecht. Het verhaal….

Op de planning stond de Cacaofabriek in Helmond. Deze nieuwe duikstek had naar verluidt alles wat je van een goede duikstek kon verwachten. Goed zicht, prachtige onderwaternatuur, veel leven en voorzien van allerlei gemakken. Alle reden dus om deze stek eens te bezoeken op een vrije zaterdag.

Zo gezegd, zo gedaan. Een grote groep van maar liefst 15 duikers verzamelde zich in alle vroegte bij de club. Na het puzzelen met grote koffers en te kleine kofferbakken kon koers gezet worden naar het zuiden des lands. Na een rit van 2 uur kwamen we aan. Natuurlijk niet in één keer, want we reden eerst fout. Het hoort er allemaal bij.

Een ervaring rijker, een illusie armer
De fanatiekelingen lagen al in het water, terwijl de rest nog aan de koffie zat. De duikstek betrof een kanaal van zo’n 5 tot 10 meter breed. De instap was goed geregeld middels een handige trap. Rechts een bruggetje, links liep het kanaal verder Helmond in. Het moment was daar, we konden ons hoofd onder water steken!

Het zicht leek bijzonder slecht, maar dat kan aan de wilde commandosprongen gelegen hebben. Maximale diepte bij instap: 2 meter. In de hoop iets beters te vinden, zwommen we richting de brug, rechtsaf dus. Al snel kwamen we verstrikt te zitten in een heus woud aan zuurstofplanten. Maximale diepte: nog steeds 2 meter. Door het warme weer en het stille water waren de zuurstofplanten tot aan het wateroppervlakte gegroeid. De takjes zaten vol organisch afval, waardoor elke beweging een wolk van bruine smurrie deed opdwarrelen.

Een Urker laat zich niet snel uit het veld slaan, dus we gingen door. Allicht werd het zicht verderop beter. Met 15 man (waaronder twee vrouwen) worstelden we ons door het bos aan planten. Al snel vervloog de hoop op betere tijden. De waterpest had elke vierkante centimeter van het kanaal opgeëist. Nergens was nog plaats voor een duiker.

Gedesillusioneerd kwamen we boven, kilo’s zwaarder door de plantaardige verstekelingen. Een peloton sluipschutters, volledig gecamoufleerd met waterplanten. Het trok in ieder geval veel bekijks vanaf de weg.

Jos en de vermiste vin
Tijdens de commandosprong was Jos Junior één van zijn vinnen verloren. Tegen beter weten in startten we een zoektocht. Wederom worstelend tegen de begroeiing, met een zicht van slechts een halve meter. Volgens Jos was zijn vin boven water blauw, maar onder water zwart. Een bruikbare tip, die onze kansen om het ding te vinden niet vergrootte. Na enkele minuten trof Auke de vin per toeval aan. De zoektocht werd afgebroken, althans door de meesten. Hans had niet meegekregen dat de vin reeds gevonden was en zwom zodoende nog een kwartier rond.

Never change a winning team
Unaniem werd besloten Helmond te laten voor wat het was. Eén auto zetten koers naar Boxtel, de rest ging naar Vinkeveen. Oud en vertrouwd, we komen er steeds weer terug. Waarom ook niet, het is goed toeven in Vinkeveen! In verband met de grote drukte (het zegt wat over de populariteit van de duikstek) was het even zoeken om een parkeerplaatsje te vinden, maar uiteindelijk konden we te water.

Het zicht was iets minder dan gebruikelijk, maar vergeleken met de plantenbak in Helmond vonden we het prima. Er werd heerlijke gedoken, het water had een aangename temperatuur en er werd veel leven gespot. Uiteraard volgde daarna de McDonalds. Ook dat vonden we overigens niet in één keer. Gerwin had aangegeven te weten waar de Mac zat. Dit bleek niet zo te zijn. Als passende maatregel vorderde Dirk zijn navigatiebrevet in.

Moraal van het verhaal: een gezellige ervaring rijker, een Helmondse illusie armer.

 

Nieuwsbrief