Richard en Mariëlle de Kok – Project Gekraagde vlokslak, of toch niet?

«Het is eigenlijk best een heel mooi slakje met zijn mooie papillen en mooie geel oranje vlekjes op zijn lijfje. Ik laat Mariëlle het diertje zien. Ze kijkt verbaasd en gaat gelijk over tot actie.»

Het is laagwater bij de Zeelandbrug, dus een bezoek aan de leuke slijmvisjes van vorige week zit er helaas niet in. Vandaag gaan we wel weer op zoek naar de Gekraagde vlokslak. Vorige week wilde het niet lukken en via facebook hebben we wat tips gekregen, zodat we vol goede moed het water in gaan. Bij de betonnen trap gaan we het water in en zwemmen op een meter of zes richting de pijler. Het zicht is met ruim twee meter beter dan verwacht. Zeker gezien de harde wind van afgelopen week die op de kant heeft gestaan.

Als we ondergaan zien we veel leven. Mooie bosjes met dodemansduim en opvallend veel oprolkreeften, die hebben we vorige week niet gezien. Mariëlle maakt foto’s en ik kan lekker rondscharrelen met onze loep. Plots valt mijn oog op een misvormd blauwtipje. Jeetje, wat is hiermee aan de hand denk ik nog. Op mijn gemak bekijk ik het melaatse blauwtipje. Hmmm, de loep erbij. Nee, dit kan toch geen blauwtipje zijn, maar wat is het dan wel. Het is eigenlijk best een heel mooi slakje met zijn mooie papillen en mooie geel oranje vlekjes op zijn lijfje. Ik laat Mariëlle het diertje zien. Ze kijkt verbaasd en gaat gelijk over tot actie. Hopelijk wordt het een mooie reeks en kunnen we thuis het slakje een naam geven.

Na ruim 10 minuten gaan we weer verder richting het oosten. Onderweg nog diverse harlekijnslakken. Onder de eerste pijler vindt Mariëlle een mooie wijdemantel. Toch echt een van de mooiste schelpdieren onder water. Het project Gekraagde vlokslak gaat niet heel voorspoedig, we kunnen de slakjes gewoon niet vinden. Na 50 minuten besluiten we nog even naar 12 meter te gaan en via de stalen balken weer richting de trap. Beneden is het een groot brokkelsterrenfeest. Nog een flinke Noordzeekrab en we zijn weer bij de stellage.

Rustig gaan we weer omhoog richting de trap. Weer harlekijnslakken, een milleniumwratslak en een paar sepia’s. De kleine is een cm of 4 en de grote al gauw 20cm. Deze lijkt bijna volwassen. De 50 bar wordt gepasseerd en na nog wat minuutjes hangen komen we net voorbij de trap weer boven. Weer een hele mooie duik om te loggen. Helaas is project Gekraagde vlokslak mislukt, maar als we thuis zijn zien we dat dit stukje eigenlijk ‘project bleke knuppelslak’ had moeten heten. Onze zevenentwintigste Nederlandse naaktslak is in ieder geval een feit. Nog dertig te gaan en daar zullen vermoedelijk nog heel wat duikjes voor nodig zijn.