Richard en Mariëlle de Kok – Hongerige sepiola
| Locatie | Het koepeltje |
Dit report eindigt met de zin “Misschien moet ik toch maar eens vaker een nachtduik gaan maken!” Tja, na zo’n duik zou jij waarschijnlijk hetzelfde roepen…
Ik kijk over Grevelingen en zie hoe de zon langzaam achter de dijk zakt. Pfff, het duurt best lang voor het donker wordt. Het is al weer twee jaar geleden dat ik een nachtduik heb gemaakt. Om kwart voor acht vindt ik het donker genoeg en laat ik me onder zakken bij het koepeltje.
In eerste instantie is het onderwater leven nog wat tammetjes. Maar als de duisternis volledig is ingevallen, komt er een explosie aan leven. Ik zit slechts op twee meter diepte en binnen vijf à zes minuten heb ik al meer dan honderd zeenaalden gezien. Tientallen zeedonderpadden en net zoveel puitalen. Jonge platvisjes zijn er ook bij de vleet. Ik probeer het allemaal vast te leggen, maar in eerste instantie heb ik problemen om in het donker foto’s te maken. Het kleine snootje van 14 mm geeft niet genoeg licht en mijn duiklamp kan ik niet vasthouden als ik aan het fotograferen ben. Uiteindelijk haal ik de snoot er maar af. Jammer, maar nu kan ik tenminste het pilotlampje van de flitser gebruiken.
Mijn getob wordt gadegeslagen door een scholletje, die er vanaf het zand vermoedelijk het zijne van denkt. Even verderop zie ik een sepiola. Als ik deze wil fotograferen kruipt ‘ie weg. Wauw, wat een leuke beestjes zijn die dwerginktvisjes toch. De sepiola’s zijn de reden dat ik weer eens een nachtduik heb ingepland. Langzaam duik ik verder, slechts twee tot maximaal vijf meter diep. Miljoenen oogjes van zandgarnalen staren me aan. Ik hoop dat ik nog een vrij zwemmende sepiola kan vinden, want dat is me nog nooit gelukt. Na 50 minuten wordt het nog beter dan ik had kunnen dromen. Ik zie een sepiola, die een gewone garnaal te grazen heeft genomen. De sepiola schudt en zwabbert met zijn tentakels. De garnaal wordt gedraaid of dubbelgevouwen? Het is lastig om te zien, maar stukje bij beetje wordt de garnaal naar binnen gewerkt. Bizar dat zo’n sepiola van 4 cm een bijna even grote garnaal naar binnen werkt. Ik schiet zo’n vijftig foto’s van dit spektakel en dan gauw het water uit want het is echt veel te laat geworden. Misschien moet ik toch eens wat vaker een nachtduik maken dan eens in de twee jaar.
