Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Duikreporter

Richard en Mariëlle de Kok – De eerste Haringvlietdag

Naar verwachting zal in 2018 het Haringvliet een aantal veranderingen ondergaan. Daarom wordt nu vast het onderwaterleven bestudeerd, om over twee jaar het  verschil te kunnen beoordelen.


Datum:  5 juni 2016
Duiklocatie: Buitendijk, Den Bommel

duikreport-call-to-action-350x85

Vandaag in het kader van de eerste Haringvlietdag een duik gemaakt aan de Buitendijk in Den Bommel. In de ochtend eerst een paar presentaties bijgewoond van de NOB, Rijkswaterstaat en stichting Anemoon over het Kierbesluit en de veranderingen die het Haringvliet vanaf 2018 vermoedelijk zal ondergaan. Aangezien Mariëlle eventjes niet kan duiken had Timo gelijk zijn vinger opgestoken om met me mee te gaan zoeken naar het Haringvlietse onderwaterleven. Met maar liefst vier Nederlandse buitenwaterduiken in z’n logboek zijn we heel benieuwd wat hij er van gaat vinden. Het is toch een wereld van verschil met Egypte en het zwembad.

P6050909dib-36844
Het plan is om er in ieder geval gewoon een leuk dagje uit van te maken. Nadat we de stek samen goed verkend hebben en de duik goed hebben doorgesproken gaan we bij de korte strekdam aan de oostzijde te water. We zakken langzaam onder in het roodbruine troebele water. Het zicht onder water ligt rond de meter. Ter plaatse vinden we grote blokken en het strekdammetje loopt onderwater tot zo’n 4,5 meter diepte door. Alles is hier uitbundige begroeit met driehoeksmosseltjes. Echt ontelbaar zijn ze.

P6050910dib-36844
We duiken naar het westen tussen de 4 en de 7 meter. Dieper lijkt het zicht nog slechter te worden en voor Timo is 1 meter echt al een prima uitdaging. Hij heeft er gelukkig wel lol in en laat zich niet afschrikken dat het zeer matige zicht. Geconcentreerd wijst de kleine burger-wetenschapper mij allerlei leven aan: waterpest, fontijnkruid, talloze brakwatergrondels in de maten 1,5 cm tot 6 cm. Het is hem duidelijk dat we zoveel mogelijk leven moeten vinden. Vanaf 5 à 6 meter wordt de helling wat flauwer en komen we minder mosseltjes tegen en relatief meer slik. Het is goed opletten met trimmen, want een verkeerde vinslag en het zicht is teruggebracht tot beneden de 5 cm. Uiteraard maken we er met z’n tweeën een aardige stof bende van. Diverse malen is het zich binnenkant bril en neem ik Timo even op sleeptouw en zwemmen we een paar meter verder en is het zicht weer acceptabel. Zolang we een beetje in beweging blijven, blijven we de stof bende voor. In principe is Timo zijn standaard vinslag nu niet zo heel handig, maar de frogkick gaan we vandaag maar niet uitleggen en oefenen. Als ik me soms even op een foto concentreer hangen we binnen no-time weer in de ellende en ik besluit om vandaag niet echt meer mijn best op de foto’s te doen. Goed kijken naar onderwaterleven en Timo in de gaten blijven houden is al lastig genoeg. Ik ben tenslotte een man en die kunnen maar één ding tegelijk. Ik vind nog een brakwatergarnaal en een kolonie roodbuik aasgarnaaltje. Helaas kan ik ze niet aan Timo laten zien, want de modderwolk haalt ons weer in. Timo wijst me nog een paar keer enthousiast een Bolle stroommossel aan. Helemaal blij dat hij een ander soort tweekleppige heeft gevonden. We gaan wat ondieper en zwemmen tussen de anderhalf en drie meter richting de strekdam terug. Ondieper is het veel leuker. We vinden grote bossen met waterpest en lange slierten fonteinkruid. Ook de grondels zijn hier niet meer te tellen. Tweemaal komen we nog een vervelling van een Chinese wolhandkrab tegen. Helaas hebben we de levende exemplaren niet kunnen ontdekken. Wel vinden we wat bruine zoetwaterpoliepen (hydra) op de zijkant van een mosseltje en nog een mosdiertje, waarvan de determinatie thuis nog al wat tijd heeft gekost. Voor mij allemaal nieuwe soorten en gelukkig hebben we afgelopen week via Facebook en anemoon wat hulp gehad bij de juiste namen. Na ruim 40 minuten gaan we het water uit. Timo vond het helemaal geweldig dat hij mee mocht helpen en wil de volgende keer zeker weer mee. Ik ben toch wel trots dat hij gezien de behoorlijk lastige omstandigheden zo goed bleef duiken en enthousiast bleef zoeken. Als we teruglopen vinden we aan de kant nog een flinke snoekbaars. Helaas heeft deze, nog niet zolang geleden, de geest gegeven. We gaan weer gauw weer richting Hellevoetssluis om onze resultaten door te geven. We hebben negen levensvormen gevonden en als we de snoekbaars stiekem meetellen zitten we toch in de dubbele cijfers (maar dan doen we toch maar niet om de statistieken van anemoon niet te vervuilen).

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief