Review: Winning Images

Een boek met een briljante titel… ‘Winning Images’. Winnende beelden willen we allemaal wel maken, maar zou dat lukken na het lezen van dit boek? Ron Offermans geeft het antwoord.

De auteur van dit boek, dat in 2014 werd gepubliceerd, is Paul Colley. Hij is een Britse onderwaterfotograaf en een duikmaatje van Alexander Mustard. Zelf maakte hij diverse prijswinnende foto’s en verder heeft hij zich toegelegd op onderzoek naar en lesgeven in onderwaterfotografie.

‘Winning Images’ is zeker geen boek voor beginners. Er wordt van uitgegaan dat de lezers ervaren onderwaterfotografen zijn die de techniek al goed onder de knie hebben. Toch besteedt de auteur af en toe aandacht aan techniek, maar dat is zeker niet het belangrijkste onderwerp

Emotie

Primair gaat het in het boek over compositie en welke aspecten in een foto daarmee te maken hebben. Vooral het inzicht dat de auteur geeft over het menselijk brein en hoe dat, volgens aangehaalde onderzoeken, emotioneel reageert op vormen, lijnen en kleuren, is verhelderend. Een foto kan een winnende foto zijn als die de jury beroert, gelukkig maakt of verbaast. Onderkennen waarom een foto dat doet, helpt als je zelf een foto wil maken die deze emoties moet oproepen.
Alex Mustard

Het boek begint met een voorwoord van niemand minder dan Alexander Mustard. Hij heeft samen met de auteur enkele fotoduiktrips gemaakt. Alexander wijst ons op de juiste timing om nu met dit boek te komen. Door de ontwikkelingen die onderwaterfotografie heeft doorgemaakt, is het volgens hem nu voor iedereen mogelijk om technisch goede foto’s te maken. Dus is het nu tijd om een stapje verder te gaan zetten en foto’s te maken die bijzonder zijn.

Dit boek van Paul Colley zal je daarbij helpen. Niet door stapsgewijs te vertellen hoe je zo’n foto moet maken, maar door je bewuster te leren kijken en fotograferen.

Denkbeeldig instrument

In de intro van Paul zelf geeft hij aan wat de intentie van zijn boek is: «Met foto’s wil je communiceren. Je moet dus leren hoe je het beste met een foto iets kunt overbrengen. Daarvoor dien je jezelf te verdiepen in hoe anderen jouw foto’s bekijken. Hoe ze een foto als het ware lezen.» Normaal gesproken kijkt iemand slechts twee seconden naar een foto en is zijn aandacht alweer verslapt. Compositie is een denkbeeldig instrument om die aandacht langer vast te houden.

Het boek is verder verdeeld in vier secties waarvan de eerste verreweg het belangrijkste is. Deze gaat over de primaire aspecten van een compositie, zoals positie, perspectief, licht, lijnen, ritme, symmetrie.

In sectie 2 wordt een aantal voorbeeldsituaties geschetst die bovenstaande aspecten in zich hebben. Sectie 3 bespreekt enkele fotografische technieken zoals remote lighting en half/half-fotografie en de laatste sectie gaat over nabewerken.

Persoonlijke keuze

Inhoudelijk vind ik de aandacht voor de verschillende onderdelen wat ongelijk winning images 3 verdeeld. Het is natuurlijk een persoonlijke keuze van de auteur wat hij wel of niet belangrijk vindt, maar zeven zinnetjes over snoots en dan dertien pagina’s over half/half-opnamen vind ik wat onevenredig verdeeld. Ook jammer is dat er zo weinig voorbeeldfoto’s in het boek staan. Juist een onderwerp als dit schreeuwt om voorbeelden. Er is zelfs nog behoorlijk wat ongebruikte ruimte in het boek.

Zelfs als hij zelf geen illustrerende foto’s zou hebben gehad, dan had hij ze misschien van Alexander Musterd kunnen gebruiken. Die heeft de moeite genomen om het voorwoord te schrijven. Een paar van zijn prachtige ‘winning images’ hadden de beschreven situaties perfect kunnen illustreren.
De laatste sectie over nabewerken had hij weg mogen laten. De beschreven technieken staan al in genoeg boeken, dus in dit boek voegt het niets toe.

Conclusie

Het boek is zeker de moeite waard als je iets meer inzicht wilt hebben in wat de kijker beroert. Als je dit zelf ook kunt bereiken en je kijker toevallig een jurylid is, dan heb je een winnende foto!