Ocean Safari
Nicolle Jongen doet vier weken vrijwilligerswerk in Mozambique. Ze telt haaien, zwemt met dolfijnen en probeert de vinnen van walvishaaien te fotograferen. Keihard werken! Met haar verhaal Ocean Safari doet ze mee met de Reportagewedstrijd.
Ik zit op de rand van de Zodiac en het is de bedoeling dat je twee uur lang uitkijkt over het water en zoekt naar vinnen die boven het water uitsteken zoals dolfijnen,(walvis)haaien en bultrugwalvissen. Bultrugwalvissen zijn zo groot dat we met hen ook niet het water in mogen omdat ze territoriaal kunnen zijn en kalveren bij zich hebben. Op de Zodiac zit een grote stoel gemonteerd zoals de badmeester in het zwembad heeft, hij kijkt uit over het water en roept af en toe iets wanner hij denkt een walvishaai te zien.
Ik ben nu twee keer op oceansafari geweest en ben steeds beter bestand tegen de golven en het zeeziek zijn. Ik heb de bultrugwalvissen al van een mooie afstand mogen bekijken en ook dolfijnen zie ik dagelijks waarmee ik mee kan zwemmen. Ze zijn een beetje terughoudend en niet zo speels als je zou verwachten. Je moet zorgen dat je snel in het water bent, voordat alle toeristen in het water zijn en dan heb je een super ervaring (de kwallen niet meegerekend dan…).
Het is heerlijk om iedere dag buiten te zijn op het water. Iedere dag denk ik dan ook aan mijn baan waarbij ik de hele dag achter mijn computer zit en realiseer ik me hoe goed ik het hier heb. Vier weken genieten van het leven op zee!
Anyways.. we zijn pas 15 minuten op de uitkijk en de ‘badmeester’ op de stoel roept ‘whaleshark, whaleshark!!’ Ik kijk en zie niets, maar dan ook echt niets. Van de teamleider krijg ik een onderwatercamera in mijn handen geduwd. Er schijnt een zwarte vlek in het water te zijn en daar maar moet ik naar toe snorkelen. Ik zie niets maar ga zoals geïnstrueerd als eerste het water in en zwem naar waar de ‘badmeester’ zegt waar ik naar toe moet. Ik zwem zo hard als ik kan, en verlies bijna de camera. Ik kijk onder water en zie een gigantische vis van 5-6 meter in lengte op een diepte van ongeveer 3 meter. Hij is goed te zien! Ik voel een kwal langs mijn been maar ik ben te druk om mij daar mee bezig te houden…
Ik ben enthousiast, pak mijn camera en was geïnstrueerd om een foto te maken van zijn linkervin. Daar zit een soort vingerafdruk die uniek is. Met die foto kunnen we hem identificeren in de werelddatabase voor walvishaaien.
Ik probeer een hoekduik te maken naar een meter of 3-4 om het geslacht te kunnen bepalen. Ondertussen zijn alle 12 toeristen ook al in het water. Ik kijk onder me en zie een staart in de diepte verdwijnen. Hij is naar de diepte gedoken, waarschijnlijk door alle drukte om hem heen. Ik zwem nog achter hem aan maar hij is niet bij te houden!
Ik klim terug in de Zodiac en kijk het resultaat van de foto terug. Het blijkt dat ik een foto van mijzelf onder water heb gemaakt… wist ik veel. Het was te vet, spannend en alles nog meer bij elkaar om een foto te kunnen maken die bruikbaar was.
Een walvishaai van 5-6 meter in lengte is een jong dier, vaak mannetjes die langs Mozambique en Madagascar zwemmen om misschien weer ergens anders te kunnen paren. 70% van de walvishaaien langs de kust van Tofo zijn mannetjes.
Tekst en foto’s: Nicolle Jongen
Benieuwd naar de andere inzendingen die al gepubliceerd zijn, klik hier!
De Reportagewedstrijd wordt mogelijk gemaakt door:
Ook meedoen? En kans maken op een reis voor twee personen naar Bonaire?
Wil je ook meedoen met de Reportagewedstrijd 2016? Dat kan! Tot en met 15 december kun je inzenden. Klik hier voor alle informatie.
Je maakt kans op een reis voor twee personen naar Bonaire, inclusief vlucht, accommodatie, duiken en autohuur.
LET OP!!!! DE REPORTAGEWEDSTRIJD IS NIET HETZELFDE ALS DE RUBRIEK DUIKREPORTER. ALS JE EEN EERDER GEPLAATST DUIKREPORT WILT INZENDEN VOOR DE REPORTAGEWEDSTRIJD, KAN DAT. JE MOET HET DAN OPNIEUW INSTUREN ZOALS IN DE VOORWAARDEN STAAT VERMELD.
