René Weterings – Zwevend op bezoek bij een snotolf

Ook met een routebeschrijving is het soms nog flink zoeken naar dat ene bijzondere onderwerp. René Weterings zocht tussen de mosselen naar de snotolf.

Datum: 26-2-2023
Duiklocatie: Bergse Diepsluis

Jeetje wat is het guur vandaag, maar de lucht is strak blauw! Door de harde koude wind twijfel ik nog een beetje of het wel slim is om te gaan. Mijn zin om te duiken neemt de overhand en ik besluit naar de Bergse Diepsluis te gaan.

De wind zou wel eens te veel grip op het water kunnen hebben nu. Windkracht 4 of 5 is echt wel hard, maar vanuit een noordoosten richting valt het misschien mee door de bescherming van de hoge dijk rondom de Bergse Diepsluis. Mijn zonnebril is geen overbodige luxe onderweg, zonder de gure wind ziet het er al lenteachtig uit. Hoe dichter ik bij Zeeland kom, hoe meer zin ik heb om het water in te gaan. Voor de zekerheid vul ik eerst mijn tweede fles af, mocht ik echt enthousiast zijn na de duik kan ik altijd nog een tweede duik maken. Al schat ik die kans maar klein in.

Er zijn meer dappere winterduikers, het is gezellig druk. Bert en Eduard zijn er ook, dus ik maak even een praatje met hen nadat ik eerst even boven op de dijk het water inspecteer. Het ziet er goed uit, het is bijna laag water. Ik kan straks bijna naar de mosselhangcultuur lopen, zo weinig water staat er in de baai! Met de nodige informatie over de locatie van de snotolf met nest ga ik als eerste richting het water. Bert en Eduard en zijn buddy volgen iets later. Het voordeel van zo laag water is dat je goed kunt zien waar je loopt, het is hier aan te raden om ofwel met laag ofwel met hoog water te gaan duiken. Er een beetje tussenin is echt wel een stuk lastiger te water gaan ter hoogte van de hangcultuur.

Na een korte zwempartij kom ik bij de gele boei en laat ik mezelf langzaam in het koude water afzakken. Het zicht is wel oké, maar niet supergoed. Wel beter dan ik had durven hopen, dus dat is een goed begin. Met de aanwijzingen in mijn hoofd begin ik de duik, al snel ben ik bij de plek waarvan ik denk dat het juiste plek is. Na een aantal minuten zoeken in een iets groter gebied dan me verteld is, vind ik niks. Ik besluit weer terug te gaan en nog eens te kijken of ik niet per ongeluk de snotolf voorbij gezwommen ben. Maar nee, niks te zien en ik ben weer terug bij af. Letterlijk, want ik ben bij de gele boei en laat me even naar boven drijven om na te denken. Gelukkig komt Bert er net aan en die kan me de juiste instructies geven, dus ik begin opnieuw. Ook nu lukt het niet meteen, dus ik duik wat verder dan mij verteld is.

Ja hoor, dat is de juiste beslissing geweest, want in de verte zie ik twee andere duikers aan de andere kant van de touwen hangen en die hebben de snotolf duidelijk al gevonden. Dat scheelt mij zoeken…haha. Ze zijn ook weer snel vertrokken, dus dat geeft mij de gelegenheid om in mijn eentje deze mooie vis te bewonderen. Echt veel actie is er niet te zien, de snotolf houdt met zijn zuignapje een groepje mosselen vast. Ik maak de eerste foto’s en na een paar minuten komt hij ineens in beweging. Hij zwemt van de ene kant van het touw naar de kant waar het nestje is, gedreven door zijn instinct blaast hij af vers water langs het nest. Dit doet hij netjes van twee kanten, want het nest zit heel mooi rond het touw gedrapeerd.

Ondertussen kijk ik om mij heen in de verwachting dat Eduard met zijn buddy ook wel zullen langskomen, maar dat gebeurt niet. Ook niet na een langere tijd, ik vermoed dat ik de duik alleen met de snotolf kan doorbrengen. Prima! Heel af en toe verlaat de snotolf zijn nestje en zwemt dan wat ondieper. Dit geeft mij de kans om deze vreemde vis te fotograferen met een zonnetje er bij, want die laat zich af en toe door het water zien. Ik merk heel duidelijk dat er stapelwolken zijn, want van het ene op het andere moment gaat het licht ineens uit en moet ik heel andere instellingen op mijn camera kiezen. Maar ja, dat hoort bij dit weertype hier in Nederland. Al met al ben ik blij dat ik mezelf naar Zeeland heb weten te slepen. Het is een heerlijke duik.

Na een dik uur komt Bert voorbij, al heb ik dat niet door en denk ik dat het Eduard is, dus ik laat het nestje aan hem zien. Maar na de duik besef ik me dat hij heel goed wist waar dat nestje zich bevindt…haha. Na een dik uur sta ik weer aan de kant en kijk ik letterlijk terug op een hele mooie duik!

Max. diepte 7,5 m, temp. 7 gr. C., zicht ca. 2-3 m, duiktijd 65 min.
Duik 1199 (Bergse Diepsluis, zondag 26-2-2023, 13.00u)