Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Duikreporter

René Weterings – Verrassende ontmoeting in zoet water….!

René duikt onder in de Nionplas. Ten eerste om de drukte te ontlopen, maar ook om te zien hoe het met Project Baseline Nionplas gaat. 

Datum 20-4-2014
Locatie Nionplas

Een lang weekend, daar moet ruimte in zijn om even een duik te maken. Het wordt de zondagochtend, want zaterdag zijn we een dagje naar Zeeland geweest met het gezin en de maandag zal in het teken staan van de opa’s en oma’s.
Dit keer geen duik in Zeeland, want in het paasweekend ga je mij daar niet snel vinden. File rijden en duiken is niet mijn ding, bovendien had ik nog een “opdracht” te vervullen. Een paar weken geleden ben ik namelijk met Twan en Berend op pad geweest in de Nionplas om zogenaamde “foto observatie punten” uit te zetten voor Project Baseline Nionplas. We hebben toen tijdelijke paaltjes van pvc weg gezet. De definitieve Project Baseline bordjes zijn een week later gezet door Twan en zijn team. Op Koningsdag zal er bij DC de Aalscholvers een presentatie worden gegeven over Project Baseline Nionplas en dan is het natuurlijk wel zo mooi als die mooie bordjes getoond kunnen worden.
Ik besluit daarom om lekker op tijd te gaan duiken op zondagochtend, om de eventuele paasdrukte voor te zijn en optimaal van de condities onderwater te kunnen genieten. Op de parkeerplaats staan een paar Belgische duikers, maar die moeten nog te water. Mooi, dat heb ik goed gepland dus!
Even kijk ik vanaf de steiger naar het water en dat ziet er echt ontzettend goed uit! Dat wordt in ieder geval genieten van goed zicht dus.
Het weer is prima, geen wind en de zon begint ook een beetje door te komen, ondanks de toch wat dikke bewolking. Mijn spullen zijn snel aangetrokken en in mijn eentje wandel ik naar de instap om mijn solo fotoduik te beginnen. Ik heb nu alle tijd en rust om de juiste foto’s te maken en er liggen nog geen andere duikers in het water! That’s the way I like it!
Bij de steiger stap ik in het water. Ik heb mijn vinnen nog maar net aan, als ik word aangesproken door een jonge visser. Hij vroeg me of ik wel eens karpers zie en ik antwoord hem dat ik die nog maar 2x gezien heb en ook maar heel even, omdat ze zo schichtig zijn. Daarna vraagt hij aan me tot hoever “wij duikers” gaan en ik wijs hem ongeveer het einde van de meest gebruikelijke duikroute. Hij meldt erbij dat hij geen zin in ruzie heeft en dat hij daarom even kwam overleggen. Het kan dus prima, goed overleg tussen vissers en duikers! Zo zie ik dat graag.
Ik duik onder en zet koers richting het eerste fotopunt, de stalen buis. Het zicht is super goed, ik kan een heel groot gebied overzien en waan mezelf in een aquarium….zonder vissen dan wel.
Leven kan ik niet bespeuren, behalve een klein vrij zwemmend wormpje en af en toe wat mosseltjes. Normaal vergeet ik het altijd, maar vandaag had ik een helder moment om ook eens wat te filmen. Dus ik zet de camera op filmen en duik mooi rustig verder.
Genietend van het goede zicht kom ik vrij snel bij mijn eerste van zes bestemmingen aan, de stalen buis. Mijn positie kies is zodanig dat ik het onderwerp mooi in beeld krijg, samen met het bordje en zoveel mogelijk van het water erboven. Ondanks het goede zicht, zit er wel wat stof of alg in het water wat grof verdeeld is, het doet me wat denken aan de algenbloei in Zeeland. Ik moet dus goed opletten met de stand van mijn flitsers.
Onder de boom vind ik mijn tweede bestemming, een aantal veenblokken. Vanaf hier installeer ik me zo dat ik richting de boom kijk en ook hier maak ik de nodige plaatjes. Ik kijk steeds rond of ik vissen zie zwemmen, maar helaas zie ik niets. Op mijn gemak duik ik richting bestemming nummer drie, de boomstronk die je na de omgevallen boom tegen komt. Het ritueel herhaalt zich en ik duik weer verder.
Bij fotopunten nummers vier en vijf zie ik ineens een grote tak verticaal in het zand steken op zo’n 9m diepte en hij reikt nog een flink eind omhoog. Als ik goed kijk, zie ik dat het om een flinke tak gaat die onderste boven nog half in het water drijft. Mooi gezicht zo en ik maak ook wat foto’s. Deze tak zal binnenkort wel naar de bodem zinken gok ik, prima ondergrond voor de mosseltjes. Tegen een van de veenblokken hier zie ik nog een kleinere tak liggen en ik ga even kijken. Uiteindelijk kom ik uit op 11meter diepte en ook hier is het zicht nog goed, maar de watertemperatuur is wel gekelderd van 12 naar 7 graden en dat voelt dan relatief gezien aan als ijswater
Na fotopunten vier en vijf op de foto te hebben gezet, ga ik op zoek naar fotopunt nummer zes. Deze is bewust tussen de beplanting op de noordhelling gezet, maar ik wist niet goed meer hoever ik daarvoor door moest duiken. Gelukkig zijn de bordjes spierwit en zie je vrij snel staan. Het duurde even, maar uiteindelijk vond ik hem terug al weer een stuk dieper in de waterplanten verscholen. Ook hier maak ik mijn foto’s en dan is het tijd om terug te gaan, ik heb al weer bijna een uur gedoken. Helemaal terug gaan was ik niet van plan, dus ik zou er ergens langs de kant weer uit klimmen.
Het laatste stuk wilde ik gezien de luchtvoorraad maar lekker langs de rietkraag duiken, daar vind je meestal wel wat leuks. Ik zie een meerkoetje op een nest zitten en er zwemt een meerkoetje boven mijn hoofd voorbij. Helaas net te ver weg voor wat foto’s. Ineens zie ik een wel heel vreemde kleur in het riet, een goudgele schim schiet weg en ik geloof mijn ogen niet. Het is een karper soort die voor mij als leek wel erg veel weg heeft van een goudkarper of misschien wel een koi. Het dier zit net te ver weg in het riet, maar ik kan hem uiteindelijk toch redelijk benaderen. Echt schichtig is hij niet meer en dus kan ik hem toch nog even fotograferen. Als ik niet met een foto boven kom, gaat niemand me geloven dacht ik nog. Een topfoto is het niet geworden door al dat dode riet er voor, maar het bewijs is geleverd!
Verder laat ik het dier met rust en maak de duik af en zoek een goede plaats om er uit te gaan. Ik maak nog een paar half-half foto’s, maar daar moet ik me toch nog eens wat meer in verdiepen. Want het is erg lastig merk ik wel.
Na zo’n 70 minuten kom ik het water uit en heb een tevreden gevoel. Alle foto’s die ik wilde maken, heb ik gemaakt en ondanks dat ik maar 1 vis gezien heb deze duik was het wel meteen een zeer mooie vis!

Duik 520 (Nionplas, zondag 20-4-2014, 9.22u)
Max. diepte 11.3m, temp. 12gr.C., zicht 6m, duikduur 70min.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief