René Weterings – Tot ziens La Palma!

De laatste duik op La Palma van duikreporter René Weterings komt eraan. Nog één keer hijst hij zich in het strakke neopreenpak, voor hij weer terug mag naar zijn vertrouwde droogpak. Ook de andere duikers moeten afscheid nemen van het eiland en van elkaar, vastgelegd door de camera van René. Nog een laatste keer mooi La Palma!

Duik 637
De eerste duik hier vandaag was leuk, de lunch zit er in en we hebben het vochtgehalte in ons lichaam weer op peil gebracht. Tijd voor duik nummer twee bij “La Bajita”.
We weten ondertussen wat ons te wachten staat, het modderige water van vanochtend is al weer wat weg getrokken. Dat komt helemaal goed, ik moet mezelf nu eerst weer in dat natpak wurmen. Ik kan daar maar niet aan wennen, vandaag nog twee keer. Wellicht duik ik teveel in een droogpak, maar ik vind dat stiekem zelfs lekkerder dan zo’n natpak wat strak om je lichaam zit, her en der schuurt tegen de huid en nooit echt helemaal goed past. Dat laatste komt natuurlijk omdat het pak niet van mezelf is, maar toch. Na enig wurmwerk en hulp bij mijn vrouw Cindy, zit het neopreen weer op zijn plaats en gaan we te water.
Het wordt de afscheidsduik van Leslie en haar vader Joost, want Leslie vliegt overmorgen na een paar maanden op La Palma vertoefd te hebben terug naar Nederland. Maar nu eerst onze laatste duik van deze vakantie maken. Wat vliegt de tijd toch, maar aan alles komt nu eenmaal een eind.
Het plan is om ongeveer dezelfde route te doen, dat geeft iedereen de gelegenheid om het op zijn eigen tempo te doen. Zo kunnen wij op ons gemak foto’s maken en genieten van de laatste keer in de mooie blauwe Atlantische Oceaan. We zwemmen wat uit aan de oppervlakte en laten ons weer afzakken. We blijven bij elkaar in de buurt, maar scharrelen wel zelf wat rond. Deze tweede duik besef ik me wel nog beter dat het landschap hier wat kaal is. Je kijkt wel erg ver weg door het goede zicht en dat geeft me dan weer wel dat nietige gevoel, wat zijn we als mens toch een klein stipje op deze aardbol.
De trompetvissen sieren de rotsblokken waar zij omheen zwemmen, maar met de fisheyelens zijn ze niet echt mooi op de foto vast te leggen. Ik probeer wat modelfoto’s, maar ook dat is niet echt een succes. Een vrolijke Belgische duiker spartelt in het rond alsof hij door de Oosterschelde duikt, dicht over de bodem met sterke vinslagen. Op deze manier wappert hij vrolijk allerlei sediment en wieren op en maakt er een stofbende van. Ik sein Cindy om afstand van hem te nemen, de oceaan is immers groot genoeg. We laten hem wat verder duiken, maar helaas ziet hij dat Cindy een kleine vijlvis gevonden heeft en wurmt zich er weer brutaal naast om ook foto’s te nemen….beetje jammer dus.
Het duurt even, maar uiteindelijk komen we weer tegen de twintig meter diepte uit, dit keer heb ik er geen moeite mee. Die eerste duik heeft daar dus wel aan meegeholpen. Heerlijk relaxt, duiken we over een rotspartij en vinden we een mooie tijgermurene. Helaas zit die wel erg diep in een spleet verstopt en dus is hij lastig te zien en te fotograferen. Ik maak ondertussen wat foto’s van Joost en Leslie, die met de Gopro van Joost een mooie selfie als afscheid maken. Ze hebben niet in de gaten dat ik hen van achteren fotografeer, maar nu heb ik wel “the making of” van die foto. Die stuur ik later wel naar ze toe per email. Ook laat ik hen weten dat ook ik nog even een leuke foto van hen samen wil maken. Altijd leuk als herinnering lijkt me zo. Als vader van een dochter kan ik me daar helemaal iets bij voorstellen namelijk…duiken met je eigen dochter, veel beter wordt het niet toch?
We zijn op het diepste punt van de duik beland en dus wordt het langzaam aan weer tijd om op te stijgen. Cindy en ik scharrelen nog wat rond achteraan de groep en vinden een brutale octopus, die zich goed laat zien! Ik doe mijn best om het diertje vast te leggen, maar hij (of zij) gaat er vandoor, duidelijk geïrriteerd door onze aanwezigheid in het territorium. Ik kan uiteindelijk maar een paar foto’s maken en dan is hij verdwenen. Voor ons het signaal om ook weer verder te gaan, zodat we met voldoende lucht weer boven kunnen komen.
Op de terugweg zoek ik nog naar mooie fotomomenten, maar het leukste heb ik wel gehad nu denk ik. De inspiratie is op…het besef dat dit de laatste duik al weer is helpt daar ook niet bij. Cindy en ik zwaaien onder water symbolisch samen “tot ziens” naar de open oceaan en steken onze hoofde weer boven water. Na de duik halen we de kids en Nanneke op, die hebben heerlijk genoten aan het water.
We nemen afscheid van elkaar en bedanken Nanneke en Joost voor hun gastvrijheid en service deze vakantie. Het was net als vorig jaar weer top geregeld bij Casa de Buceo – Duikhuis La Palma! We hebben twee weken lang genoten van dit prachtige eiland.

Ik sluit niet uit dat we ooit nog eens terugkomen op La Palma….La Isla Bonita!
Max. diepte 19,5m, temp. 24gr.C., zicht >30m, duiktijd 65min.