René Weterings – Storm Troopers bij maanlicht!

Duikreporter René sluit aan voor de “#duikdonderdag” om lekker wat te gaan fotograferen onder water. Een beetje ontspanning heeft een mens toch nodig?

Ineens is het winter voor mijn gevoel…we gaan van 20 graden Celsius in het weekend naar 8 graden Celsius op de donderdag. Dit vergt zowel enige aanpassing in de voorbereidingen als in het duiken. Ook het gevoel is nu weer anders, het is donker en koud en je vraagt je soms af waarom je toch die drang hebt om het water in te gaan. Toch sluit ik aan bij Raymond en Corne voor hun “#duikdonderdag” om lekker wat te gaan fotograferen onder water, want ontspanning heeft een mens toch nodig!

We kiezen dit keer voor duikstek de Nieuwe Kerkweg, we weten al dat het zicht goed is. Ook is er op deze stek altijd genoeg te fotograferen, zeker met een macrolens tijdens een nachtduik. We spreken tussen 20.30u en 21.00u af, dus ik heb alle tijd om thuis op het gemakje met mijn gezin te eten en de jongste in bad te doen. Daarna rij ik op mijn gemak naar Zeeland met de volle maan aan de heldere hemel. Het is saai onderweg en ik zet maar een stevig muziekje op om wakker te blijven.

De parkeerplaats is leeg, het waait een beetje en het is gewoonweg koud te noemen. Ik besluit de muziek nog even wat harder te zetten en buiten op de parkeerplaats even lekker de benen te strekken door wat te wandelen. Ik heb immers al weer de hele dag op mijn gat gezeten en dan is een frisse neus halen geen straf. Met een lekkere muts op mijn hoofd en dikke jas aan gaat dat prima en ik geniet van lekkere beats uit de speakers van mijn auto.

Als Raymond en Corne ook aankomen heb ik ondertussen mijn duikspullen al klaar staan. We kletsen wat en maken ons klaar voor de duik. Gelukkig ben ik niet de enige die weer even aan de kou moet wennen. Bij het opbouwen van de sets koelen de handen best wat af. Een lamp hebben we vanavond niet nodig om bij het water te komen. De maan schijnt relatief fel aan een zeer heldere hemel en verlicht daarmee de omgeving meer dan voldoende. We besluiten maximaal een uur te duiken, het is immers al weer 21.30u en anders wordt het echt nachtwerk en morgen moet er gewoon weer gewerkt worden.

Ik duik onder en kies mijn eigen koers. Een echt plan heb ik niet vanavond, maar ik heb wel zin om gewoon wat plaatjes te schieten. Het zicht is echt super, het lijkt wel kraanwater hier boven in. Wel voelt het water al erg fris aan en zie dat mijn duikcomputer elf graden Celsius aangeeft. De koude nachten zorgen nu wel voor een serieuze daling van de temperatuur, dus we zitten zo in de enkele cijfers ben ik bang. Ik negeer het maar gewoon en zoek de bodem af naar interessante dingen.

Dat duurt niet lang en zie een mooie groene wierslak zitten op een stukje rood wier. Hij zit er mooi bij en ik kan er ook met de snoots goed bij voor het plaatselijk belichten van deze mooie slak. Het kost me enige moeite om mezelf goed te positioneren, maar uiteindelijk kan ik de gewenste plaatjes maken. Ik duik verder en besluit iets dieper te gaan om het wandje te bekijken. Onderweg vind ik een mooi klein zeedonderpadje, donkerrood gekleurd. Hij blijft stil liggen en is een gewillig model.

Als ik eenmaal over de oude zeedijk ben, wordt het zicht een tikje minder, zeg maar een beetje melkachtig. Maar nog steeds is het zicht wel goed en kan ik met mijn lamp de omgeving goed overzien.

Het valt me meteen op dat het water hier ietsje warmer aanvoelt, na een paar minuten bevestigt mijn duikcomputer dat ook, want het is op vijf meter diepte toch twee graden warmer dan in het ondiepe gedeelte. Best lekker eigenlijk, ik blijf mooi even hier hangen.

Ook valt het me op dat er een flink aantal Noordzeekrabben vrij rondlopen. Hoog op hun poten staan ze op het zand of op een oesterbank en ze doen me denken aan de gevechtsrobots uit Star Wars…alsof er zo een peloton “Storm Troopers” uit zou kunnen stappen, maar dan in miniatuurvorm. Ok, mijn fantasie slaat op hol, maar het zijn wel erg imposante krabben. Ze zitten mooi stil en ik besluit het oog te fotograferen. Met die typische groene kleur is dat erg fotogeniek. De kleine voelarmpjes ernaast maken het plaatje compleet.

Ondertussen krijg ik het toch een beetje fris en besluit om weer naar het ondiepe deel te gaan. Mijn duiklamp heb ik even niet aan en nu zie ik heel goed dat de maan vanavond zo sterk is dat ik de omgeving gewoon kan overzien. Uiteraard wel als silhouet, maar genoeg om er mee te kunnen navigeren. Gaaf hoor, zo’n duik bij volle maan! Eenmaal terug in het ondiepe deel voel ik de watertemperatuur weer dalen. Ik probeer me nog te focussen voor wat foto’s, maar de koek is op merk ik dus ik besluit er uit te gaan. Met een dik uur op de teller is dat ook niet erg.

Als ik boven water kom, zie ik dat Raymond en Corne niet ver uit de buurt zijn. Toch ga ik niet op ze wachten en loop alvast naar de auto om mijn spullen op te kunnen bergen. Als ook zij terug zijn, praten we nog wat na en begin ik aan de saaie weg terug naar huis. Dat is wel een nadeel van het alleen naar Zeeland moeten rijden. Gelukkig kan ik me onderweg wel weer vermaken met wat muziek, maar hier moet binnenkort maar weer snel verandering in komen…!

Duik 569 (Den Osse Nieuwe Kerkweg, donderdag 6 november 2014, 21.30u) Max. diepte 7.5m, temp. 11-13gr.C., zicht 7m, duikduur 67min.