René Weterings – Sepiatentjes en zeer slecht zicht!

Ondanks de berichten en eigen ervaring dat het zicht momenteel niet goed is in de OS, sprak ik toch af met buddy Frank om bij de Halverwege te gaan duiken. Eigenwijs als we zijn, wilden we de kans op een glimp van een inktvis toch vergroten door gewoon te gaan duiken….

Aangezien ik al in Zeeland zat, was Frank zelf vanuit Brabant komen rijden, maar had voor de gezelligheid zijn vrouw Caroline mee genomen. Zij zou dan lekker even relaxen en kon ook wat foto’s van ons maken. Ook leuk en gezellig!

Het was vandaag een laagwaterkentering, dus diep hoefden we niet. Van Felice Stalenburg had ik vernomen dat de sepiatentjes op een diepte van 5-9m diepte staan bij laagwater, dus met die informatie in onze oren geknoopt hadden we toch een beetje hoop. We wisten al wel dat het slecht zicht zou gaan zijn, maar ach….dat kon ons eigenlijk niet echt deren. We zouden wel gewoon zien.

Op de parkeerplaats waren nog 2 buddyparen aan het optuigen en zij liepen ons ook achterna richting de Halverwege. We gingen als eerste te water en konden meteen melden dat het zeer slecht zicht was bij de instap. Ook weten we dat het dan wat dieper een beetje kan meevallen, dus we gingen onder water. Nog geen 2 minuten later waren we elkaar al kwijt….ok, lekker begin weer. Terug naar boven en snel weer een poging. We waren vastbesloten in ieder geval wat sepiatentjes te gaan vinden en bekijken.

Onder water vond ik op een diepte van 4m een paar Slanke waaierslakjes en seinde Frank dat hij moest komen kijken. Hij had deze slakjes dit jaar nog niet gezien, dus hij was blij dat ik hem even had ingeseind. Na dit korte geluksmomentje van Frank baanden we ons een weg verder door het stof richting de sepiatentjes.

Vanaf een diepte van 5m kwamen we inderdaad de eerste sepiatentjes tegen, gloednieuw en nog helemaal leeg en schoon. Maar we kwamen ook wat oude tentjes tegen die dan weer mooi begroeid waren met van alles en nog wat. Het klinkt nu leuk, maar dat moesten we door de dikke stofdeeltjes en algenbloei heen bekijken, want het zicht was nooit meer dan 1m en zelfs dan nog met een hoop deeltjes. We hadden echt moeite elkaar goed in de gaten te houden.

Na een klein kwartier draaide ik maar om en Frank volgde. Ik had niet de illusie dat we nu een uur vol zouden maken, dus dan maar met de kop in de stroming. We waren namelijk eerst met de stroming mee gedreven. Dat is qua zicht niet ideaal, dus kun je beter tegen de stroming in. Die was overigens helemaal niet sterk, dus dat kostte amper moeite.

Onderweg vonden we het ene sepiatentje na de andere, we hebben er wel 20 gezien gok. Oude en nieuwe en kleine en grote. Toen ik het sein aan Frank gaf dat het tijd werd om de duik af te breken, vond ik nog de structuren van dikke planken en een soort piramide van dikke takken. Mooie bouwsels van Meneer en mevrouw Stalenburg, die ook dit jaar weer goed werk hebben geleverd! Hulde voor dit duo!

Na het bekijken van deze bouwsels was ik het echt beu en zwommen we loodrecht naar de kant. We kwamen net iets oostelijk van de trap weer boven en sjokten terug naar de parkeerplaats. Helaas…dit was toch iets te gortig en niet de moeite waard. Volgende keer weer beter!!

Dit keer geen onderwaterfoto’s dus, maar bovenwaterfoto’s die Caroline heeft gemaakt. Bedankt Caroline!

Maximale diepte 7m, temp. 11gr.C., zicht 0-1m, duikduur 30min.