René Weterings – Prachtig zicht bij de Zeelandbrug!

Goed zicht bij de Zeelandbrug, daar wordt Duikreporter René Weterings op deze zondagavond gelukkig van.

Duik 516 (Zeelandbrug, zondag 6-4-2014, 20.00u)
Goed zicht berichten en een mooi tijdstip van de hoogwaterkentering, dat vraagt om een duik ter afsluiting van het weekend. Samen met Goof plannen we een duik bij de Zeelandbrug, gewoon omdat het kan!
Steevast vraag ik eerst Frank en op plaats twee staat tegenwoordig Goof als het gaat om een buddy om mee te duiken. Toch wel handig zulke vaste buddy’s, bovendien is mijn passagiersstoel dan ook gevuld en heb ik genoeg aanspraak. Het was deze zondag wederom prachtig weer, wel stond er iets meer wind. Maar de berichten in de “Duikersgids App” waren lovend over het zicht dit weekend, dus we hadden goede hoop dat ook wij wel een beetje zicht gegund waren.
Wederom had ik ruime keuze in parkeerplaatsen, want er stond slechts 1 andere auto. Even wierp ik een blik over de dijk en het zag er prachtig uit met een mooie ondergaande zon. Heerlijk die langere avonden, dat scheelt zoveel in het comfort vind ik. Goof en ik gingen meteen aan de slag om onze spullen te pakken, want we waren maar krap aan op tijd om precies rond de kentering te duiken. En aangezien we allebei het liefst zo weinig mogelijk stroming hebben, wilden we geen tijd verliezen.
Bij het water aangekomen zag het er al best aardig uit, ik kreeg steeds meer zin. Goof en ik spraken wederom af om elkaars gang te gaan. Dat werkt gewoon het beste voor ons, aangezien we allebei fanatiek fotograferen en dan toch al geen oog voor elkaar hebben.
Eenmaal onder water voelde ik meteen wat water in mijn linkerdroogpakhandschoen lopen, nu via de O-ring. De wijsvinger had ik vandaag dus blijkbaar wel goed geplakt, maar nu moest ik toch weer even de handschoen losmaken en opnieuw monteren. Ik zat op dat moment op 2m diepte, dus ik liet me nog snel even naar het oppervlak stijgen om het probleem op te lossen. Snel vervolgde ik mijn start en zag dat Goof al lag te fotograferen toen ik hem weer zag op 6m diepte.
Het zicht was voor mij echt goed te noemen. Dit was lang geleden zeg! Met het resterende daglicht kon ik nog erg veel zien, ook zonder lamp. Voordat ik het wist, zat ik op 9m diepte en ook daar had ik nog geen lamp nodig. Wauw! Hier houd ik van, zo mag het van mij altijd wel zijn!
Op de stenen zag ik weer veel galathea kreeftjes vrij rond wandelen. Het kan aan mij liggen, maar het lijkt wel of die diertjes steeds brutaler worden. Enkele exemplaren lieten zich prima fotograferen, maar ondanks het zeer goede zicht was er toch wat te veel stof op en rond deze stenen en waren ze niet naar mijn zin.
Ik dook verder en ging op zoek naar slanke waaierslakken, deze mooi rood gekleurde zee naaktslakken zijn immers een mooi onderwerp. Echt veel zag ik er niet en vaak waren ze of te klein of hun kopje zat de verkeerde kant op gericht. Uiteindelijk vond ik een mooi exemplaar van redelijk formaat en ook nog eens in de juiste positie. Hier kon ik wel wat mee en probeerde het diertje er zo goed mogelijk op te zetten. Leuke sessie moet ik zeggen.
Langzaam maar zeker werd het toch wat donkerder onder water en door het goede zicht kon ik met mijn lamp heerlijk ver kijken. Ik zat inmiddels op 11.5m en zag op de stenen veel plukken dodemansduim en tubularia. Beiden kunnen mooie foto objecten zijn, maar die dodemansduimen zijn me toch te lastig. Ook hier vaak te snel stof in beeld en dan hoeft het voor mij al niet meer. Ik stortte me dus op wat tubularia waar ook een vlo kreeftje in zat en probeerde er wat toonbaars van te maken.
Met een schuin oog hield ik mijn omgeving in de gaten, je weet immers nooit of er al wat pijlinktvissen in de buurt zijn. Zou wel weer eens mogen van mij, het is weer veel te lang geleden. Toch wist ik eigenlijk wel dat die kans erg klein was, dan had ik beter richting de sepiatentjes van Joop en Felice Stalenburg kunnen gaan. Dat is weer iets voor de volgende keer.
Opeens doemde er een grote schim op en ik schrok er een beetje van. Ik keek nog eens goed en zag dat het een van de pilaren van de pijler was. Het werd hier ook veel mooier wat begroeiing betreft en baalde toch een beetje dat ik niet bij de oude instap te water ben gegaan. Ik scharrelde nog even wat rond en zag wederom wat slanke waaierslakken.
Op een paar stenen ontdekte ik een explosie van rosse sterslakken en hun eitjes. De slakken zaten echt met tientallen op elkaar gepakt op deze stenen en 1 van deze stenen was volledig bedekt met de eitjes. Gaaf zeg, zoveel slakken heb ik überhaupt nog nooit op 1 vierkante meter gezien. Deze slakjes lenen zich niet echt voor mooie foto’s vind ik, daar zijn ze te plat voor en niet contrastrijk. Toch probeerde ik er het beste van te maken.
Ik genoot vol op en het mooiste was ook dat er nog steeds nagenoeg geen stroming op te merken was! Helaas gaf mijn manometer nog maar 50bar aan op 8m diepte en werd het tijd om richting het droge deel van de wereld terug te keren. Ik zette koers richting de oude instap en daar kwam ik dan ook na zo’n 72 minuten aan. Van Goof was geen spoor te bekennen, die lag dus nog onder water. Die kerel lijkt wel kieuwen te hebben vergeleken met mij!
Een kwartier later dan ik, kwam Goof ook aanlopen. Ik was inmiddels omgekleed en was bezig met het vullen van mijn duikflessen. Ook hij kwam dol enthousiast uit het water, dit was weer eens een prachtig mooie Zeelandbrug duik! Dat er nog maar vele mogen volgen….

Max. diepte 11.5m, temp. 10gr.C., zicht 3m, duikduur 72min.