René Weterings - Oudejaarsduik bij de Zeelandbrug

René duikt het jaar uit bij de Zeelandbrug, het is er gezellig druk en de condities lijken goed te zijn. Hoe zal de laatste duik van 2016 verlopen?

Datum: 31-12-2016
Duiklocatie: Zeelandbrug

Het is oudejaarsdag, een dag waarop sommige duikers traditiegetrouw hun laatste duik van het jaar maken. Vandaag doen wij hetzelfde en gaan ook wij op pad om het duikjaar 2016 af te sluiten.

De laagwater kentering valt goed en het zicht lijkt al een paar dagen best goed te zijn. De eerste nestjes van zeedonderpadden worden al gemeld en dus zijn we snel overtuigd dat de Zeelandbrug de bestemming van oudejaarsdag moet worden. Goof meldt dat Cornelis ook meegaat, maar hij mag alleen mee als hij voor oliebollen zorgt! Dat komt goed, de vrouw van Cornelis is zo lief om de innerlijke mens te verzorgen na de duik.

In een goed warm gestookte auto rijden we richting Zeeland, het is erg mistig vandaag en het vriest nog een klein beetje. Op de parkeerplaats van de Zeelandbrug staan al een aantal andere duikers die zich klaarmaken voor een duik, zo ook Arco, Janny en Bruno en Marleen die we al langer kennen. We zijn ruim om tijd, maar toch zorg ik dat ik snel in mijn droogpak sta om mezelf tegen de kou te beschermen. Sommige duikers gaan er al wat eerder in en later volgen wij ook. Ik ben het eerste klaar en loop voor Goof en Cornelis vooruit en wens hen een goede duik vanaf de trap.Ik zet koers richting het oosten, gezien de “drukte” ga ik niet naar de pijler en ga rustig op zoek naar wat moois op de dijkhelling richting het oosten. Het zicht is in de eerste paar meters wat melkachtig, maar klaart daaronder eigenlijk best wel op, we mogen niet klagen vandaag. Met mijn lamp zoek ik naar slakjes, of een nestje van een zeedonderpad. Maar eerlijk gezegd ziet het er vandaag maar saai uit en vind ik geen enkel slakje of nestje. Het onderwaterleven lijkt wel in een totale winterslaap te zijn beland, want veel meer dan wat krabbetjes en af en toe een grondeltje zie ik niet echt. Een verdwaald stukje geweispons krijgt wat extra aandacht, want wellicht schuilt er wel een slakdolfje bij.

De grote stenen die ik nog tegenkom bekijk ik goed, een galatheakreeftje laat zich heel even stoer zien. Maar als ik ook maar denk aan het maken van een foto, schiet hij alweer onder een steen. Stroming staat er nauwelijks, maar de kentering valt wel een stuk later dan “het boekje”. Maar ja, ook dat is de natuur. Uiteindelijk vind ik een mooie wulk op een bolletje met eitjes. Ik kan niet goed zien of ze daadwerkelijk eieren legt, maar het is wel erg mooi om te zien. Ik probeer wat foto’s te maken van de siphon van dit dier, want dat is wel echt zijn kenmerk. Ook maak ik wat foto’s van de eitkapsels, die hebben een mooie structuur. Daarna laat ik deze dame weer met rust.Het valt me op dat er aardig wat heremietkreeften in paartjes te zien zijn. Met hun onhandige pootjes klemmen ze zich aan elkaar vast en lijken elkaar te betasten. Ik vermoed dat deze periode hun paaitijd is, want het tafereel is op veel plekken te zien. Dat kan natuurlijk geen toeval zijn. Erg leuk om vandaag even mee te pikken. Mijn aandacht wordt daarna getrokken door een mooi gekleurd grondeltje, eens kijken of die wil poseren. Het zal de kou zijn denk ik, want het visje blijft liggen alsof hij in de diepvries van de supermarkt ligt. Nou prima, dan kan ik mooi steeds een stukje dichterbij.

Het wordt fris na zo’n drie kwartier en ik besluit terug te gaan. Ik heb vrij lang rond de tien meter gehangen en ga wat ondieper kijken. Hier wordt het zicht weer ietsje minder goed, maar nog steeds prima te doen. De kentering is ondertussen geweest en de zeer zwakke stroom gebruik ik om terug naar de trap te driften. Een pauwkokerworm steekt mooi in de stroming haar tentakels uit, als ik nog eens goed kijk zie ik ook een bruin figuurtje op de koker zitten. Een beetje dichterbij gekomen blijkt het een veranderlijke steurgarnaal te zijn met een roodbruine tekening op het lijfje en dat steekt mooi af tegen de grijsachtige koker en blauwe tentakels. Dit vraagt om een foto! Ik moet mezelf in een vreemde positie brengen met mijn benen richting de dijk…dat betekent lucht in de voeten en dus niet bepaald comfortabel. Maar ik doe het er maar mee en probeer dit plaatje zo goed mogelijk vast te leggen. Na een aantal pogingen met erg vreemde capriolen heb ik het plaatje wat ik wilde (gelukkig heeft niemand dit gezien…). Tijd om verder te gaan.Plotseling wordt mijn linkerhand erg koud…hmm, ik heb een sneetje opgelopen in mijn droogpakhandschoen, ik zie het meteen zitten. Mijn duiktijd zat er toch al bijna op, maar dit is het teken om er net wat sneller uit te gaan. Jeetje, dat wordt snel koud zeg! Gelukkig ben ik na twee minuutjes bij de trap en stap ik het water uit. Op de parkeerplaats berg ik mijn spullen op en wacht op de rest. Die komen ook vrij snel en samen maken we er een gezellige boel van. We delen de koffie, oliebollen en sterke verhalen en ouwehoeren nog wat na. Daarna is het tijd om huiswaarts te keren, zodat we bij onze gezinnen het nieuwe jaar kunnen inluiden. Laten we hopen dat 2017 weer veel mooie duiken oplevert!