Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Duikreporter

René Weterings – Oefenen in het Grevelingenmeer!

Deze dinsdagavond rijdt René met Goof weer richting Zeeland, pas in de auto besluiten ze waar ze gaan duiken….er moet namelijk nog geoefend worden!


Datum: 12-7-2016
Duiklocatie: Gemaal van Dreischor

duikreport-call-to-action-350x85

Deze dinsdagavond rijden Goof en ik weer richting Zeeland, pas in de auto besluiten we waar we gaan duiken. De keuze valt vrij snel op het Gemaal van Dreischor, lekker duiken en misschien ook nog even wat oefenen….Aanstaande zaterdag staat namelijk in het teken van de IANTD cursus “Self Sufficient Diver”, één van de skills die op het programma staan is het wisselen van het masker. En laat ik daar nou eigenlijk altijd al een gruwelijke hekel aan heb gehad. Meestal stokt mijn adem, ben ik mijn ademritme kwijt en voel ik me alles behalve comfortabel tijdens de oefeningen met het masker. Het wordt tijd dat ik mezelf over die “angst” heen zet en door oefening bekwaam word in deze skill. Ik ben vanavond vastberaden om aan het einde van de duik tijd over te houden om dit te oefenen en zo een verbeterslag te gaan maken.Het is rustig op de duikstek, een paar auto’s staan op de onverharde parkeerplaats geparkeerd. We worden nieuwsgierig aangekeken door een kudde koeien die in het zonnetje naast de trap staan. Even werpen we een blik over de dijk en zien dat het water erg helder lijkt. We hebben er zin in en gaan snel omkleden om niet veel later het water in te stappen. Dat voelt heerlijk verfrissend aan en al snel zijn we klaar om onder te duiken. We wensen elkaar een fijne duik nadat we onze maximale duiktijd hebben afgesproken.

Het water is in het ondiepe deel inderdaad erg helder en het ondergaande zonnetje zorgt voor een prachtige lichtshow in het water. De zonnestralen zijn goed zichtbaar en eventjes heb ik spijt dat ik niet de fisheyelens meegenomen heb. Ik duik richting de oude zeedijk, hier groeit momenteel veel wier. Het landschap is hier prachtig te overzien door het heldere water. Wat is dit toch genieten, gewoon een simpele duik in het Grevelingenmeer. Helaas wordt deze euforie lichtelijk verstoord als ik over de oude zeedijk wat dieper ga en hier een gordijn van stof tegenkom. Jammer zeg, wellicht veroorzaakt door het gemaal wat op zich wel logisch is met al die regen van de laatste tijd.Op mijn gemak neus ik wat rond en zoek ik naar interessante diertjes. Grondels zijn in grote aantallen aanwezig en ik zie er veel in oesters zitten, nog steeds bij hun nestjes. Ineens zie ik een wel heel actief grondeltje, hij heeft mijn aandacht snel getrokken. Steeds zie ik het kopje uit de oester komen, prachtig voor een fotosessie dus! Als ik me eens goed installeer om de juiste positie in te nemen, zie ik dat de oester helemaal vol zit met eitjes. Ze zijn al in een ver gevorderd stadium, de oogjes in de eitjes zijn goed te zien als ik de foto’s terug kijk. Met het blote oog is dit allemaal maar moeilijk te zien, maar hoe meer foto’s ik neem, hoe beter ik het licht in de oester krijg. Ik snap nu wel waarom dit grondeltje zo driftig is, het is een flinke kroost waar de zorg naar uit gaat. Wat is dit toch een leuk schouwspel, het grondeltje lijkt snel te wennen aan mijn aanwezigheid. Erg leuk!

Goof is ook in de buurt bezig en ik besluit een stukje verder te gaan kijken, het zicht wisselt hierbij af van zeer matig tot plotseling zeer goed, erg vreemd. Het duurt niet lang voor ik weer iets interessants vind. Het valt me op dat de garnalen erg veel volume hebben. Als ik nog eens beter kijk, zie ik dat veel steurgarnalen een pakket eitjes onder hun buik hebben hangen. Deze worden door de garnalen heen en weer gewiegd met hun zwempoten, ook dit is weer een prachtig aanzicht als ik via de display van mijn camera kijk. Op die manier komen de details pas echt naar voren. Ik doe mijn best om de eitjes zo groot mogelijk in beeld te krijgen, het kost me vele foto’s maar uiteindelijk staat het er op. Wat zijn het veel eitjes zeg! Ongelofelijk hoe de natuur zich ook onder water zo fantastisch heeft ontwikkeld.Na deze fotosessie besluit ik dat het tijd is om te gaan oefenen. Eenmaal terug in het ondiepe water leg ik mijn camera even in het zand, zodat die niet in de weg zit en ik de set of het onderwaterleven niet kan beschadigen. Ik trek het masker meteen maar in één ruk van mijn gezicht en moet mezelf beheersen om niet meteen mijn hoofd boven water te steken. Bah…wat vind ik dit een verschrikkelijk gevoel, ik geef het eerlijk toe…ik ben geen held. Ik geef mezelf de tijd om mijn ademhaling onder controle te krijgen en probeer ook door mijn neus uit te ademen om te kijken of dat prettig voelt.

Na een tijdje lukt dat prima en is het tijd om mijn reservemasker uit mijn droogpakpocket te halen. Met mijn ogen dicht voel ik hoe ik het masker op moet zetten en zet hem op mijn hoofd, nu nog even leegblazen en klaar! Nou….dat viel me eigenlijk nog niet eens tegen. Daarom neem ik de tijd om dit nog een paar keer te herhalen totdat ik het gevoel heb dat ik redelijk comfortabel mijn masker kan wisselen. Waarom heb ik dit niet gewoon veel eerder geoefend? Stom eigenlijk! Ik besluit ter plekke dat ik dit vaker moet doen, als is het maar voor mijn eigen gemoedsrust. De volgende keer op wat meer diepte, nu was het een beetje lafjes in water van nog geen twee meter diep. Stapje voor stapje komt het hopelijk goed!Ik ga voldaan het water uit, ik heb toch een beetje een angst overwonnen ondanks dat ik dit echt nog vaker zal moeten doen om het volledig comfortabel te kunnen doen onafhankelijk van de diepte. Goof komt wat later uit het water, we vonden het allebei een heerlijk relaxte duik. Af en toe eens een andere duikstek aandoen doet wonderen blijkt wel!

Duik 685. Max. diepte 8,5m, temp. 20gr.C., zicht 2-5m, duiktijd 75min.

https://www.mares.com/nl_NL/regulator-atlas-62x

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief