René Weterings – Macro en visportretjes

Duikreporter René Weterings trekt er met zijn gezin op uit en rijdt voor de tweede keer deze vakantie naar duikplaats La Bajita op La Palma.

Datum: 9-8-2019
Duiklocatie: La Bajita, La Palma

Vandaag gaan we voor de op een na laatste dag duiken, net als woensdag gaan we naar La Bajita. Een duikstek aan de oostzijde van La Palma.

Gisteren hebben we niet gedoken en hebben we een dagtrip gemaakt naar Roque de Los Muchachos, het hoogste punt van La Palma. Het weer was fantastisch, dus het uitzicht over de Atlantische Oceaan en La Palma was adembenemend. De tientallen bochten en de steile weg waren pittig, vooral onze kids die toch wel een beetje last van wagenziekte hadden. Maar de wandeling op dik 2400 meter hoogte was het meer dan waard.

Na vandaag hebben we nog maar een duikdag in het verschiet en dan zit het er al weer op. Ik wil nog een keer fotograferen met de macrolens, want ik wil visportretjes en macrofoto’s oefenen voor het WK in Tenerife. We laden bij het huisje de gehuurde auto weer vol met onze strandspullen en proviand, zodat we met ons hele gezin de hele dag weer prettig kunnen doorkomen bij La Bajita. Inmiddels weten we de weg naar het oosten van het eiland wel uit het hoofd en genieten onderweg van het uitzicht, want dat uitzicht verveelt hier nooit. Wat is La Palma toch een mooi eiland!

Parkeren doen we weer op het onverharde terrein achter de huisje rond de baai van La Bajita en wachten daar even op de crew van Casa de Buceo – Duikhuis La Palma. Zij zijn er niet veel later en zo kan het gebruikelijke ritueel van opbouwen weer beginnen. De kinderen vermaken zich inmiddels weer in of bij het water, want ook daar is dit baaitje ideaal voor. Zij kunnen snorkelen of een beetje over de rotsen struinen en zoeken naar diertjes tijdens de ochtendduik die mijn vrouw Cindy doet. Ik moet nog even wachten op de middag duik. Na een dik uur is Cindy terug en heeft kunnen genieten van een mooie duik.

Als ik mijn duikspullen aangetrokken heb, wacht ik geduldig in het water op de rest. Als Joost het sein geeft om onder te gaan kan het genieten gaan beginnen. Het zicht is weer erg goed en de scholen vis schieten al weer voorbij. Het zijn zeebrasems die je overal wel tegen komt. We gaan op het gemakje linksaf en dalen zo naar wat dieper water om de rotsblokken te inspecteren. Ik zoek naar leuke vissen voor een visportretje of naar mooie kleine objecten voor macrofoto’s. Dat eerste lukt wel, want ik zie mooie donkere juffertjes die eindelijk eens willen poseren. Het kost me wat moeite, maar uiteindelijk heb ik een paar mooie eerste visportretjes te pakken.

We duiken nog wat dieper en zijn op ongeveer achttien meter diepte als ik Joost zie gebaren. Hij heeft een mooie tijgermurene gevonden tussen de rotsen. Mooi, daar ga ik eens de tijd voor nemen. Maar al na de eerste paar shots wordt ik gealarmeerd door het geluid van een shaker. Het is Joost, hij wijst naar een adelaarsrog die bijna recht op mij af komt. Ik zet mijn camera snel op filmen, want ik heb al snel door dat ik fotograferen echt kan vergeten. Het dier glijdt gracieus door het water en het lukt me er een leuk filmpje van te maken, al was het maar als bewijs voor Cindy en de kids. Wat gaaf zeg, genieten hoor! Toch maak ik nog even wat foto’s van de tijgermurene, want die kans heb ik nog niet eerder gehad. Helaas kan ik niet zo dichtbij komen als ik eigenlijk zou willen, maar het is evengoed een leuke ontmoeting.

In mijn zoektocht naar macroleven vind ik een soort kokerworm met bruinige tentakels en een blauwe slierten in het midden. Een mooi dier, maar het komt niet mooi over op de foto en zoek verder. Niet veel verder vind ik een schorpioenvis met een grove kop. De kleur valt me op, want het is een aparte variatie op oranje. De vis blijft heel mooi liggen, dus een goed visportret is zo gemaakt. We duiken verder over het zand en hier heb ik weer een leuke ontmoeting met een kleine vijlvis. Deze vissen zijn niet schuw en komen echt even op onderzoek uit. Ik kan dit mooie visje weer prachtig vastleggen als het met zijn bek zand opzuigt en weer uitspuugt. Een grappig tafereel om te zien en leuk om te fotograferen.

We gaan weer terug richting de baai, de duiktijd zit er weer bijna op. Maar als ik een roodlip-slijmvis zie, doe ik nog even een poging om deze zeer schuwe vis te fotograferen. Het kost ontzettend veel moeite, want ik lig inmiddels weer in het bereik van de deining van de golven. Ik word soms flink heen en weer geschut, maar met enige volharding heb ik eindelijk een acceptabel plaatje van deze blenny. Wat een aparte kop hebben deze vissen! Tevreden kan ik het water uit, de kinderen zijn nog steeds rond het water bezig, die hebben zich echt niet verveeld. We kunnen dus weer van een geslaagde duikdag spreken!

Max. diepte 18,3 m, temp. 23 gr.C., zicht ca. 20-30 m, duiktijd 65 min. Duik 919 (La Bajita, La Palma, vrijdag 9-8-2019, 12.30u)