René Weterings – Eindelijk tijd voor sepiola’s en sepia’s!

Op zoek naar jong grut. Duikreporter René hoopt na deze duik weer iets van zijn wensenlijstje voor 2013 af te strepen.

Jonge sepia’s en sepiola’s, die stonden voor Frank en mij nog op het verlanglijstje van 2013. De duikstek met een bijna 100% garantie hierop is dan de Bergse Diepsluis en een aantal meldingen van extreem goed zicht deed ons daarom besluiten de woensdagavond duik daar te plannen. We zouden niet de enigen zijn met dit idee…..

Voor ik thuis vertrok kreeg ik al een sms’je van Fred, of ik zijn droogpak vanavond even dicht wilde ritsen. Natuurlijk doe ik dat, ik ben er dan toch en dan wil ik best een solo duiker die een droogpak heeft met rugrits uit de brand helpen. Maar eerst moest ik Frank nog gaan ophalen.

Bij Frank voor de deur overhandigde ik eerst zijn medaille die we hebben gekregen voor de 3e plaats “Groothoek met model” op het Open Nederlands Kampioenschap onderwaterfotografie 2013. Afgelopen vrijdagavond was de prijsuitreiking en ik wilde dit natuurlijk met mijn buddy delen, zonder hem was het niet gelukt. Ook heb ik hem het gewonnen exemplaar van het boek van Ron Offermans gegeven en een editie van het juli nummer van DUIKEN, want die had ik toch al in mijn bezit. Frank was blij met zijn prijzen en daarna vertrokken we richting Zeeland. Vol goede moed om ook in het resterende deel van 2013 leuke duiken te maken en mijn fotografie te verbeteren, de zogenaamde “Aquashot gedachte” zoals ik dat maar noem.

Allebei moesten we onze flessen nog even afvullen bij het vulstation in de buurt van de duikstek. Toen we de duikstek na het vullen naderden zagen we een groot aantal auto’s in de verte. Het was blijkbaar erg druk. Fred sms’te toevallig net met de mededeling “schrik niet als je de parkeerplaats op rijdt”. Nou, schrikken doe ik niet snel meer, maar het was inderdaad drukker dan ons eigenlijk lief is. We spraken meteen af om verder weg te wandelen en er pas na de witte streep op de dijk in te stappen. Het gros van de duikers gaat toch braaf bij de trap te water.

Snel kleedden we ons om en Fred heb ik even geholpen met het dichtritsen van zijn droogpak, zodat ook hij aan zijn duik kon beginnen. Een grote groep duikers was nog bezig met een briefing, dus daar zouden we weinig last van gaan hebben. We sjokten daarna richting het water, zover mogelijk naar rechts dus, om heerlijk gemakkelijk te water te kunnen. De afwezige wind had voor een mooie gladde Oosterschelde gezorgd, dus dat zag er perfect uit!

Bij hoogwater is het altijd erg leuk toeven in het ondiepe gedeelte van de Bergse Diepsluis en je kunt overal gemakkelijk te water. Het krioelt in het ondiepe gedeelte van het leven en als het zicht zo goed is als vandaag, kun je er schitterend fotograferen. Geen last van stof, dus garantie op heldere foto’s, mits je zelf goed uitgetrimd bent natuurlijk. Ook nu weer begonnen we de duik heerlijk rustig en ik had binnen een minuut al de drang om te fotograferen. Snel pakte ik mijn camera en stelde hem even helemaal goed in voor macro opnamen. Ik wist al snel dat er genoeg te fotograferen zou zijn.

Op het zand en tussen de oesterschelpen wemelde het van de grondeltjes, de een lag er nog beter bij dan de ander, maar toch schoten ze vaak weg als ik bijna klaar was voor het maken van de foto. Een paar platvisjes van een paar centimeter groot scholen een beetje in of op het zand en ook wat mooie kleine exemplaren van de weduwroos of slibanemoon lieten zich goed fotograferen. We doken langzaam aan richting het iets diepere gedeelte, maar ik had geen haast om daar te komen. Wat is dit ondiepe stuk toch leuk!!

Het duurde niet lang of ik vond de eerste sepiola. Een heel klein diertje van slechts circa 15mm, met de macrolens en de juiste instellingen stond deze er al vlot erg leuk op. Helaas was het diertje vrij donker gekleurd, dus de mooie tekening zag je helaas niet. Ik maakte wat foto’s en seinde ondertussen ook naar Frank dat hij moest komen kijken. Eén van onze doelen hadden we bereikt, het vinden van een sepiola.

We doken verder en op een diepte van zo’n 7m koersten we weer richting de trap, we waren immers een heel eind van de trap verwijderd. Frank vond al snel een 2e sepiola die wat lichter van kleur was. Ook deze sepiola moest een ware fotosessie ondergaan. Wat zijn dit toch leuke diertjes om te fotograferen! Op de saaie zandbodem struikelde je over de platvissen. Vaak hele kleintjes, maar ik vond ook een platvis van zo’n 25cm. Deze bleef heel braaf liggen toen ik hem heel rustig benaderde, dus ik kon een prachtige close up van zijn mond en oog maken, nagenoeg zonder stof! Had ik zo’n foto maar gemaakt op het ONK dacht ik nog.

iet veel later vond ik wederom een wat donker gekleurde sepiola die zich steeds in het zand verstopte. Het zand spoot hij daarbij mooi opzij wat een heel grappig effect gaf. Ik had dit eigenlijk eens moeten filmen, misschien wel leuk voor een volgende keer. Met wat wijzigingen aan de instellingen probeerde ik het diertje zo dichtbij mogelijk te benaderen om zijn oogjes maximaal in beeld te krijgen. Frank hing op een afstandje alles gade te slaan en zal vast gedacht hebben….waar is hij toch mee bezig?

Frank seinde me om te komen, want hij had een kleine sepia gevonden, die brutaal op het zand lag. Leuk, zo’n sepia, want ook daar kwamen we voor natuurlijk! Ook dit diertje kroop in het zand, wellicht is mijn focuslampje toch wat te sterk en schrikt het wat af. Toch kon ik leuke foto’s maken en doken we daarna verder. Ik zocht nog naar wat meer sepia’s maar ik zag er helaas maar weinig.
Na zo’n 67minuten gaf Frank aan dat hij er uit wilde, ik seinde OK en bleef onder. Dat is inmiddels een vast gebruik, dus we weten beiden waar we aan toe zijn op dat moment. Ik vond vrij snel daarna nog een wat grotere sepia en kon wederom heel dichtbij komen. Het was een geduldig model, dus ik was tevreden. Ook een 4e sepiola liet zich nog even zien en daarmee was de score van sepiola’s erg goed deze duik.
Terug in het ondiepe gedeelte maakte ik nog wat foto’s van een weduwroosjes, want dat is een opdracht voor de eerstvolgende meeting van Aquashot Regio Zeeland en stiekem toch wel een voorwaarde om mee te mogen doen aan die avond. Gelukkig heb ik bruikbaar materiaal, dus dat komt helemaal goed!

Na zo’n 86minuten was mijn fles nagenoeg leeg en stond ik weer op de kant. Het was inmiddels pikkedonker en wat mistig geworden. Ik liep dus maar snel naar de parkeerplaats, zodat ik weer onder de mensen was. Frank en ik waren beiden erg enthousiast over de duik, dus het was weer een prima duikavondje!

Maximale diepte 8.2m, temp. 16gr.C., zicht >5m, duikduur 86min.