René Weterings – Een echte Grevelingen-fotoduik

De Duikvaker is weer een paar dagen achter de rug en dus is het weer tijd voor een duik. Mijn vaste buddy kan nog steeds niet duiken en de buddy van Raymond is ziek. Dit keer spreek ik daarom met Raymond af en plan een duik bij Dreischor Reefballs.

Beiden zijn we fanatiek bezig met onderwaterfotografie, dus de duik zou puur in het teken staan van oefenen met de camerasets. Meters maken zijn we niet van en we spreken dus af om een beetje bij elkaar in de buurt te blijven, maar verder wel ieder zijn gang te gaan. Dat werkt immers het beste, een onderwaterfotograaf is nu eenmaal niet de beste buddy…

Het is de hele dag al beestenweer, regen en vrij sterke wind. Toch heb ik gewoon zin in de duik en hoopte dan ook niet dat Raymond zou afhaken. Ik zie op de buienradar dat we nog wel eens wat geluk zouden kunnen hebben in de avond. Ik eet thuis wat en pak mijn spullen om op het gemakje richting de duikstek te rijden. Raymond had al aangegeven niet heel vroeg aanwezig te kunnen zijn, maar uiteindelijk was ik maar een kwartiertje te vroeg. We konden inderdaad enigszins droog in onze pakken kruipen en al bijpratend maakten we ons klaar voor de duik.

De wind zorgde voor wat golfslag, maar toch leek het zicht vanaf de steiger wel mee te vallen. Ik ging als eerste te water en liet me meteen naar 4m zakken, aangezien er toch flink wat deining stond. Daar word ik niet vrolijk van als ik te lang aan het oppervlak blijft hangen, dus meteen doorzakken is de beste optie vind ik. Op 5m diepte was de deining nog steeds goed te voelen en er was ook een lichte stroming voelbaar. Raymond volgde snel en we gingen beiden meteen aan de slag met onze camerasets.

Het viel me op dat de aanwezige mosselen onder de steiger allemaal heel erg wijd open stonden en dus erg fotogeniek waren. Toch lukte het me maar niet om er goede foto’s van te maken. Op de een of andere manier lukte de belichting niet en de deining hielp niet mee om een vaste hand te houden. Op een gegeven moment gaf ik het op en begon op en rond de reefballs naar andere interessante onderwerpen te zoeken.

Het is winter (althans, volgens de kalender), dus er is relatief weinig leven te bekennen. Toch snap ik de mensen nooit die op het internet posten “geen leven te bekennen, saaie duik”. Ik vraag me dan altijd af of die mensen wel hun ogen open hebben. Er zijn genoeg zakpijpen, oesters, mosselen, weduweroosjes, zeeanjeliertjes, kreeften, vorskwabben, grondels, dikkopjes, koornaarvissen, garnalen en krabben te vinden. Je moet er gewoon oog voor hebben. Vandaag was zo’n duik en ik genoot van al dat kleine spul.

Gewapend met de 60mm macrolens en de Subsee +10 diopter ging ik voor de echte macrofoto’s. Ik probeerde wat instellingen en flitsposities en af en toe zat er wel een aardig plaatje bij dacht ik. Raymond zag ik ook driftig bezig met zijn net nieuwe 60mm lens en macropoort en had zijn snoot op zijn flitser gemonteerd. Ik moest af en toe goed kijken waar hij uitging, want het flitslicht was door de snoot maar zeer zwak te zien en een duiklamp gebruikte hij niet of maar af en toe. Maar we waren nooit ver van elkaar verwijderd.

Op de zandbodem achter de reefballs waren weer veel kleine grondels te vinden en een paar exemplaren waren heel gewillige modellen. Ik kon de diopter bijna tegen ze aan duwen en dat leverde een mooie close up op van zo’n grondel, terwijl deze een kopje heeft wat maximaal 1cm breed is gok ik. Wat een fijne combinatie is die 60mm met natte diopter toch.

Na bijna een uur gaf Raymond aan dat hij het welletjes vond en ik seinde OK, we doken richting de kant om er via de steiger weer uit te gaan. Onderweg vond ik nog zo’n mooi klein grondeltje en ook van dit modelletje maakte ik nog even een foto. Grappig hoe makkelijk je in de winter foto’s van grondels kan maken en hoe lastig dat is wat later in het seizoen. Ze zijn duidelijk trager en trekken zich minder van duikers aan, dat is wel duidelijk nu.

Eenmaal boven water bleek het weer flink te regenen. Achter onze auto’s stonden we gelukkig redelijk in de luwte en praatten we wederom wat bij na deze geslaagde duik. We vulden onze flessen nog even af en toen was het tijd om richting huis te gaan, met al dat gepraat was het inmiddels al weer redelijk laat geworden. Ondanks het slechte weer, was het dus toch een mooie duikavond en lag ik om 23.30u weer in mijn nest.

Max. diepte 9.2m, temp. 5gr.C., zicht 3-4m, duikduur 61min.