René Weterings – Den Osse Haven op zijn best!

Voor de vaste woensdagavondduik gaan René en Frank dit keer naar het Grevelingenmeer. Een mooie duik met springende steurgarnalen en een grondel met prooi. 

De herfstvakantie is weer voorbij en er moet weer gewoon gewerkt worden. Ook buddy Frank is weer terug van zijn welverdiende vakantie in Turkije en dus kunnen we weer als vanouds de woensdagavond vullen met een duik. De kentering valt niet handig en het waait al een paar dagen flink vanuit het zuidwesten, dus besluiten we vandaag gewoon naar de Grevelingen te gaan.

Welke duikstek wisten we in eerste instantie nog niet, maar via de Whatsapp viel uiteindelijk de keuze op Den Osse haven. Dit kwam mede door het duikverslag van John Landa, die er afgelopen maandag nog met Lia een mooie duik had gemaakt met goed zicht. Ik heb er zelf pas 7 keer gedoken en de laatste keer was ook alweer meer dan 3 jaar geleden. Voor de variatie is het af en toe erg leuk om een “nieuwe” duikstek aan te doen. Frank had er in ieder geval nog nooit gedoken.

Het waaide nog steeds flink toen we onderweg naar Zeeland waren. Op de snelweg voelde ik de wind erg goed via mijn stuur. Aan de bomen langs de kant van de weg zag je het ook heel goed. Aangezien het ook al weer wat donker begon te worden, hadden Frank en ik echt een herfst gevoel. Toen we op de duikstek aankwamen was het inmiddels volledig donker. We besloten verder niet naar de waterkant te lopen voor een korte kantinspectie, want dat heeft toch geen zin. Ik parkeerde de auto bovenaan bij het wandelpad en we kleedden ons op het gemakje aan.

Na wat gerommel bij het aantrekken van mijn droogpakhandschoenen was het dan eindelijk tijd om te gaan duiken. Koud was het zeker nog niet en ik begon het zelfs weer aardig warm te krijgen in mijn droogpak na de wandeling naar het “strandje”. Het water golfde slechts een klein beetje, maar ik verwachtte dat we daar in het ondiepe gedeelte toch even een beetje last van zouden gaan krijgen, voordat we het diepere gedeelte zouden bereiken.

We doken onder en zwommen met een redelijke vinslag richting het diepere gedeelte van deze duikstek. Het ondiepe stuk, wat hier naast de strekdam ligt, is ontzettend mooi en eigenlijk zou ik mezelf daar ook prima 1 hele duik kunnen vermaken met mijn camera. Het krioelde van de kleine visjes in het water en die vormden af en toe hele scholen. Met het lamplicht erop weerkaatsten ze als kleine spiegeltjes en kon je pas echt goed zien hoeveel het er waren. Echt gaaf om te zien!

Op de bodem van dit ondiepe gedeelte vonden we afwisselend zand, oesters, zeesla, mosselen, enz. Elke vierkante meter is vergeven met leven. We zagen opvallend veel kleine zeenaalden, maar ook de grote zeenaald zag ik een paar keer tussen de begroeiing liggen. Daarbij sprongen de vele steurgarnalen op en neer als je te dichtbij kwam en de gewone garnalen groeven zich snel in het zand of maakten zich uit de voeten. Ook dat is een tafereel wat nooit verveelt, heerlijk gewoon. We waren nog geen 10minuten onder water, maar ik genoot al met volle teugen.

De deining die er stond was net voldoende om je een beetje dizzy te krijgen als je te lang naar het meedeinende zeesla keek. De hersenen registreren dan namelijk geen beweging via je ogen, maar wel via het lichaam. Als ik dit lang zou doen, zou ik misschien wel eens zeeziek kunnen worden…dacht ik nog. Maar gelukkig bereikten we de dijkwand en konden we op ons gemak wat dieper gaan. Het zicht was hier erg goed, maar er stond verrassend genoeg zelfs een best aardige stroming voor in de Grevelingen. Het zal de wind wel zijn geweest die het water zo opstuwt.

De dijkwand wisselt zich af met zand en oesterbegroeiingen. Op de oesters groeien momenteel diverse sponssoorten en er zitten veel weduwrozen. Een week geleden kon ik ze van verveling niet meer zien, maar ik kon toch de verleiding niet weerstaan om er weer een paar mooie foto’s van te maken. Dat lukte goed en daarna vond ik het tijd voor de nieuwste opdracht voor Aquashot Regio Zeeland, namelijk het “visportret”. Nu heb ik zeer recent al een paar mooie visportretten gemaakt, maar toch wilde ik weer een paar nieuwe proberen te maken. Diverse grondelsoorten lieten zich goed zien en ik maakte een paar mooie portretten van heel dichtbij. Goed zo grondeltjes, zo moet dat!

Op een gegeven moment viel mijn oog op een vreemd visje, althans dat leek zo van een afstandje. Maar toen ik dichterbij kwam zag ik dat het een zwarte grondel was met een dode blonde grondel of dikkopje. Wat een grappig gezicht. Toevallig had ik vorige week nog in het zoete water een soortgelijk tafereel gezien, maar dan met een baars die een jonge baars te pakken had. Voorzichtig benaderde ik het grondeltje, maar helaas lag hij er heel erg onhandig voor en was de hoek qua fotografie niet erg gunstig. Ik maakte er 2 foto’s voordat de grondel zijn “prooi” weer los liet.

Frank dook alweer een stuk verderop en ik sloot me weer bij hem aan. Daar vond ik een paar mooie zeeanjelieren, die weer een onderwerp zijn voor de Aquashot Regio Brabant-Oost avond van november. Mooi, 2 vliegen in 1 duik! Ik deed mijn uiterste best om de mond van de zeeanjelier er zo goed mogelijk op te zetten en toen dat naar mijn zin lukte, probeerde ik nog wat andere dingen. Uiteindelijk had ik er voldoende foto’s van en werd het tijd om terug te keren, Frank seinde dat hij wilde omdraaien.

Ik liet me nog even wat dieper zakken tot zo’n 11m, want ook daar was nog steeds mooie begroeiing te vinden. Van het gebrek aan zuurstof in de zomer is hier niet veel meer te zien. De gehele duikstek zag er erg gezond uit. Op een diepte van 9m gaf Frank aan dat hij er uit wilde, dus ik seinde OK en hij verdween richting de kant. Ik bleef nog even achter om wat foto’s te maken, maar volgde hem toch vrij snel richting het ondiepe stuk.

Toen ik in het ondiepe gedeelte terugkeerde, zag ik weer allerlei leuke onderwerpen en wilde ik ook van alles op de foto zetten. Mijn manometer gaf echter nog maar zo’n 40bar aan en dus werd het echt tijd om mijn hoofd weer boven water te steken. Nou vooruit, nog even een paar foto’s dan. Ik vond nog een mooie jonge zeedonderpad, en zette die nog even snel op de foto. Ook een heel groot exemplaar van de gewone garnaal wilde wel even poseren en een grote zeenaald bleef ook gewillig liggen. Toen mijn manometer nog 20bar aangaf op 1,5m diepte was het echt welletjes!

Bij de auto praatten Frank en ik enthousiast na over deze duik, we gaan hier zeker wat vaker komen vanaf nu. Het is immers echt een volwaardige Grevelingen duikstek die veel te bieden heeft. Wat een leuke duikstek is dit!

Maximale diepte 11.1m, temp. 13gr.C., zicht 2-5m, duikduur 81min.