René Weterings – Prachtige pijlinktvis

Het inktvisseizoen staat weer voor de deur, de eerste meldingen zijn gedaan. Dus trekt Duikreporter René Weterings er op uit om zijn kans te pakken.

Datum: 23-4-2019
Duiklocatie: Oosterschelde

De eerste pijlinktvissen en sepia zijn gespot, dus de keuze om mijn vrije dag in te vullen met een duik in de Oosterschelde is zo gemaakt. Al een paar jaar lukt het mij niet om veel activiteit van inktvissen te zien, dus ik wil een vroege poging doen.

Ik heb geen zin om al te vroeg mijn bed uit te gaan, maar ik zet mijn wekker toch om kwart voor zeven. Hoe de drukte daags na Pasen zal zijn, durf ik niet goed in te schatten, ik ga het wel zien. Het zonnige weer van het afgelopen weekend is verdrongen voor bewolking, maar het is nog steeds prima weer. Gewapend met koffie en broodjes rij ik richting Zeeland, eerst nog even vullen en ik ben klaar voor een paar duiken. Als ik de parkeerplaats op rijd zie ik dat het aantal auto’s nog minimaal is, de meesten zijn ook nog eens van bekenden.

Mijn zin om te duiken is groot, zou ik vandaag dan eindelijk weer eens geluk hebben en pijlinktvissen gaan zien? Het is echt al meerdere jaren geleden dat ik fatsoenlijk van een pijlinktvis heb kunnen genieten, zeker meer dan vijf jaar geleden schat ik. Mijn spullen heb ik dan ook snel aan en ik wandel naar het water dat door de wind licht golft. Als ik mijn hoofd onder water steek zie ik dat het zicht beduidend minder goed is dan afgelopen vrijdag. De algenbloei is wat sterker geworden en het stof is ook meer aanwezig. Misschien toch een beetje het gevolg van de paasdrukte? Wie zal het zeggen. Ik zet koers richting wat oude sepiatentjes en hoop ook wat nieuwe te vinden. Ik zigzag heen en weer en vind vrij snel een stel oude sepiatentjes. Ze zijn mooi begroeid met allerlei leven en ook nu weer drijven er veel ribkwallen in het water.

Het duurt even voor ik de nieuwe sepiatentjes gevonden heb, ze zijn helaas nog maagdelijk kaal. Er is nog geen enkel spoor te bekennen van inktvissen. Jammer, dus ik duik weer door en zoek verder. Dan zie ik op een oud sepiatentje een klein dotje pijlinktviseieren hangen en maak wat foto’s. Ik besef mezelf dat dit nog maar het begin is en ik weet ook dat de pijlinktvissen nog meer zullen leggen. Misschien zijn ze zelfs wel in de buurt. Ik besluit dus om hier te blijven hangen en de tijd te nemen, dat blijkt al snel een goede beslissing want ik zie in mijn ooghoek ineens een schim bewegen. Echt goed zie ik het niet, maar ik geef het nog meer tijd. Na een paar minuten kijk ik even achter mij en ik zie daar een pijlinktvis hangen, aha…ze spelen een spelletje met me! Ok, wat gaaf zeg, ik ben nu al blij. Missie geslaagd zou ik zeggen.

De duik duurt al bijna een uur en ik heb best wat afstand afgelegd tot nu toe, dus mijn luchtvoorraad is helaas al ver geslonken. De pijlinktvis laat zich weer zien, nu wat dichterbij. Ik houd mezelf zo rustig mogelijk en heb mijn camera in de aanslag om een foto te kunnen maken als de pijlinktvis toevallig eitjes zou willen afzetten. Dat gebeurt helaas niet en de afstand is ook steeds te groot voor het maken van foto’s, maar de pijlinktvis laat zich wel steeds vaker zien. Op eens zie ik er twee bij elkaar, maar ook dat is erg ver weg en onmogelijk om op de foto vast te leggen. Maar ik ben zo blij als een kind, dit had ik niet eens durven hopen. Echt top!

Ik moet nu echt mijn duik gaan beëindigen, dus ik duik rustig terug naar de kant. Onderweg ruim ik nog een leeg bierflesje op, wat ondersteboven in de bodem steekt. Tot mijn verbazing hangt er ineens een pijlinktvis voor me. Het dier ziet er op de tentakels al wat gehavend uit, met witte vlekken en wonden. Ik kan een paar foto’s maken, maar ik zit er met mijn instellingen volledig naast merk ik. Komt vast door het enthousiasme van de ontmoeting, maar tijd voor een herkansing heb ik niet. Na een paar matige foto’s verdwijnt de pijlinktvis de diepte en het slechte zicht in. Volgen gaat niet meer, ik moet nu echt naar boven.

Na de duik praten we met zijn allen nog gezellig wat na, iedereen heeft wel pijlinktvissen gezien. Maar meestal waren ze erg schuw. Een sepia is niet gezien, het is nog vroeg in het seizoen. Toch heb ik een tevreden gevoel van deze duik en ben blij dat ik de gok heb genomen. Na wat getwijfel of ik hier nog een duik maak of toch bij Sint Annaland, besluit ik hier nog een duik te maken. Ik ben er nu toch en wie weet wat ik straks ga zien! Ik moet mijn kansen pakken nu het kan…

Max. diepte 9,5 m, temp. 12 gr.C., zicht ca. 1-3m, duiktijd 75min.
Duik 885 (Oosterschelde, dinsdag 23-4-2019, 9.15u)