Parende sepiola’s

Nu het hoogseizoen ook bij de Bergse Diepsluis voorbij is, durven we het wel aan om hier vroeg op de zondagavond, iets na zonsondergang te gaan duiken. Goed gegokt, we zijn de enigen op de parkeerplaats.

Als gevolg van de stortbuien eerder die dag en de harde wind, is het eerste deel van de waterkolom goed vervuild. Met een verdenking ‘slecht zicht’ op zak, heb ik vanavond – zoals zo vaak – gekozen voor de macrolens.  Al snel na het te water gaan dansen de eerste sepiola’s voorbij. Mijn favoriete onderwaterdiertjes. Ik weet dan al: vanavond maken we weinig meters, we gaan ons op een klein gebied vermaken.

Na een sepiolaatje of acht à tien op het ondiepe links van de instap danst een koppeltje sepiola’s, liefdevol in elkaar verstrengeld. Hoewel, echt liefdevol verstrengelen doe je misschien .. nou ja, laten we die discussie niet beginnen ;).

Hoe lang ze zo al bezig zijn weet ik niet. Toen ik bij een eerdere gelegenheid op dit tafereel stuitte, duurde dat ook erg lang. Ik probeer door goed in te zoomen te ontdekken wat zich precies afspeelt onder het vrouwtje, maar daarvoor houdt het mannetje het vrouwtje te stevig vast. Ik snap dat wel, de watertemperatuur is al gezakt tot 12 C.

Hoewel ik doorgaans probeer zwevend te filmen, ben ik nu zo ver ingezoomd dat elke mm beweging een flinke schok betekent in beeld. Ik neem kort afscheid van ze en ga op de volgende sepiola af. Maar na een minuutje of wat danst het stel opeens weer voorbij, mijn lichtbundel in. Dit is waar ik wél een plekje vind om mijn tray langzaam in het zand te laten zakken zodat ik wat meer steady beeld kan schieten.

Het hele fenomeen duurde zo’n 15-20 minuten en al die tijd hebben de twee tortelduifjes elkaar niet losgelaten.