Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Duikreporter / Snorkelreporter

Silvia Waajen – Oslob, ja of nee

Het voeren van onderwaterleven is discutabel. Het meest bekende voorbeeld hiervan zijn de walvishaaien bij Oslob in de Filipijnen. De vissers die eerst op de walvishaaien jaagden, voeren ze nu terwijl toeristen snorkelend toekijken. Goed of niet goed?  Silvia Waajen twijfelde  en zet de voors en tegens op een rijtje.


Datum:  7 september 2016
Duiklocatie: Oslob

duikreport-call-to-action-350x85

160907 970-45213_Silvia_waajen

Eindelijk was hij daar, een drie weekse duikvakantie naar de Filipijnen waarvan het eerste gedeelte werd doorgebracht op Cebu. Hier deed zich de kans voor om bij Oslob te gaan duiken met…… walvishaaien……Maaaarrrr daar worden ze gevoerd…..
Daar moeten we dan toch eerst even heel goed over nadenken. Eerst zou er een duik van een uur gemaakt worden en daarna een snorkeltrip van een half uur om te genieten van de walvishaaien.
Ja, we zijn toch gegaan.
Waarom?  Na meer dan 30 jaar en een dikke 4000 duiken verder had ik nog nooit een walvishaai gezien. Als je duikers hoort vertellen die het geluk hadden wel zo’n prachtig dier tegen te komen dan weet je dat dit een heel bijzondere ervaring moet zijn. Zo’n majestueus dier wilde ik ook heel erg graag zien.

160907 751-45213

Waarom wel
De duikmanager, die wil zo’n reisje natuurlijk graag verkopen door alle plus punten op te sommen.
1. De walvishaaien kunnen komen en gaan wanneer ze willen.
Klopt. Er is een stuk zee afgezet waartussen de bootjes mogen varen. Daarbuiten is verboden gebied. De walvishaaien kunnen zich hier op ieder moment terug trekken.
2. Wat er gevoerd wordt is eigenlijk maar een snack voor deze dieren.
In beginsel klopt dit ook maar er kleven andere nadelen aan, komen we later op terug.
3. Er wordt streng toegekeken dat niemand de dieren aanraakt.
De opzichters zitten in bootjes en zouden zich ook onder de snorkelaars en duikers bevinden. Onze groep bestond uit zes duikers en er waren op dat moment geen andere duikers. Een duiker die voor opzichter door zou kunnen gaan heb ik niet gezien. Of zich opzichters tussen de snorkelaars bevonden weet ik niet. De opzichters in de bootjes deden in ieder geval hun best om alles in goede banen te leiden. Bij de duikbreefing werd gezegd dat je op de bodem moet gaan liggen en wachten tot de walvishaaien komen. In eerste instantie doe je dit ook maar als fotograaf wil je natuurlijk een leuk plaatje met als gevolg dat na 2 seconden niemand meer op de bodem lag. Er mag niet geflitst worden en dat is dan in ieder geval wel een groot pluspunt.
4. De walvishaaien worden nu gebruikt voor het toerisme en worden niet meer bejaagd.
Veel vissers hebben nu een baan om de hele organisatie draaiende te houden. Voor zover ik kan beoordelen zit de organisatie redelijk goed in elkaar en hebben ze vanuit hun standpunt gezien het beste voor met de walvishaaien.
5. Het grootste pluspunt is dat duikers en snorkelaars uit walvis(haai) etende landen dit tripje ook maken en zich daarna huilend afvragen hoe het toch mogelijk is dat zo’n prachtig dieren afgeslacht en opgegeten worden.
Misschien zijn deze mensen het begin van het einde op de walvis(haaien)jacht in dit soort landen.

160907 995-45213_Silvia_waajen

Waarom niet
We komen aan in Oslob. Mijn eerste gedachte: ”toeristencircus”. Dit is een groots opgezette organisatie.
Terwijl wij ons klaarmaken voor onze duik is het een komen en gaan van bootjes met snorkelaars. Ik heb ze niet geteld maar het zijn veel bootjes, heel veel. Als duikers hebben we een stuk water tot onze beschikking waar het relatief rustig is en er komen regelmatig walvishaaien voorbij op weg naar “het snackje”. Wat betreft dat snackje. Het is onderzocht dat door dit snackje het migratiegedrag van de walvishaaien verandert. De dieren komen heel dicht onder de kust en blijven veel langer rond Oslob hangen. Het foerageerseizoen voor walvishaaien ligt bij Oslob rond de 60 dagen. Veel walvishaaien blijven nu veel langer, het record heeft ”mister Bean” bij bleef maar liefst 392 dagen!! Wat eten ze dan buiten die 60 dagen, dat snackje is toch niet genoeg? Klopt, de walvishaaien eten dan blijkbaar minder geschikt voedsel.

160907 997 k-45213_Silvia_waajen

Door het voeren gaan de walvishaaien mensen en bootjes met voedsel associëren. Als de walvishaaien toch vertrekken en terecht komen in wateren waar ze niet beschermd worden is dat natuurlijk een zeer kwalijke zaak. Na een uurtje rust vertrekken we met een bootje voor de snorkelduik. Zwemvest verplicht, maar dat mag al uit voordat we in het water liggen. Toch komen er ook veel mensen die nauwelijks hun hoofd boven water kunnen houden. Voor hun is dat reddingsvest natuurlijk van levensbelang.

160907 797-45213_Silvia_waajen

We gaan te water en de eerste walvishaaien komen een bezoekje brengen. Als snorkelaar lig je midden tussen de bootjes, de snackjes en de walvishaaien. Bij de bootjes is het opletten dat je niet je kop stoot, bij de walvishaaien is het opletten ze niet aan te raken want dat mag niet.
Daar zit nu juist een probleem. De walvishaaien zijn zo gefixeerd op ”het snackje” dat ze je als snorkelaar echt niet zien zwemmen. Met andere woorden, ze zwemmen je overhoop. Terwijl je ze probeert te ontwijken zwem je achter je of onder je tegen een andere walvishaai aan. Gezien het grote aantal snorkelaars moet het contact veelvuldig zijn. De opzichters in de bootjes houden de walvishaaien met hun voet op afstand zodat ze niet tegen het bootje zwemmen. Volgens onderzoekers is al dit contact voor een walvishaaihuidje niet echt gezond en kan het zelfs tot infecties leiden.

Veel vroegere vissers hebben nu een baan in deze tak van de toeristenindustrie en de walvishaaien worden niet meer bejaagd. Prima zou je zeggen, maar de walvishaaien zijn bij Filipijnse wet beschermd, er mag dus sowieso niet op gejaagd worden.

Zou ik nog een keer gaan?
Achteraf bezien nee.
Waarom? Omdat we wel gegaan zijn. Ik heb walvishaaien gezien, ja, maar ze zwemmen als een hondje achter het snackje aan. Op het hoogtepunt zagen we 12 walvishaaien tegelijk en die zwemmen tussen massa’s snorkelaars en bootjes in ondiep water. Natuurlijk gedrag???? Wel ben ik er redelijk van overtuigd dat de organisatie het beste met de walvishaaien voorheeft.
Voor- en tegenstanders zullen er altijd blijven, afhankelijk van het standpunt. Toch blijkt er nog een alternatief te zijn. Donsol, ook in de Filipijnen. Hier ga je samen met een spotter op zoek naar walvishaaien in hun natuurlijke omgeving zonder dat ze gevoerd worden maar dat is misschien iets voor een volgende vakantie. Dit alles overdenkend blijft ”een echte wilde walvishaai” bij zomaar een duik op zomaar een duikplaats toch nog heel hoog op mijn verlanglijstje staan.

Tekst en foto’s
Silvia Waajen

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief