Eduard Bello – Op zoek naar het mosdierslakje
Om slakjes te vinden heb je goede ogen en een beetje geluk nodig. Eduard Bello ging op zoek en vond allerlei mooie dingen. Maar de slakjes bleven verstopt.
Datum: 27 november 2016
Duiklocatie: Zeelandbrug
Het weer zat mee en eenmaal op de duikstek aangekomen, was er nog genoeg plaats. Theo en Karel waren er ook en mijn buddy JackieO was in aantocht. Enigszins vermoeid, hoestend en wel gaf hij aan toch te willen gaan duiken.
We waren ruim op tijd, zodat JackieO nog eerst een rondvlucht kon maken met zijn vertrouwde drone, blijft een mooi apparaat. Daarna omkleden en op de kentering het water in, spiegel glad oppervlak. Ondertussen was het toch redelijk druk geworden en dat zorgde ervoor dat de instap behoorlijk stoffig was…
Eenmaal op diepte 10 m. was het zicht redelijk tot goed en kon ik mijn buddy mede door zijn goede verlichting niet uit het oog verliezen. Heerlijk rustig rond gescharreld, bijna geen stroming en redelijk zicht en dan heb je tijd voor al het moois. De botervisjes zijn aardig gekleurd en maakten er een spelletje van om onder mij door te zwemmen, leuk.
De slakjes waar ik echt op zoek naar was heb ik wederom niet gezien en dat is best frustrerend… oke, scherpe ogen ook, maar daar leer je mee omgaan. Onderweg vele gekleurde anemonen en kokerwormen gespot, blijven toch bijzonder vind ik. Op een gegeven moment doken we richting de pijler over een veld van X-aantal brokkelsterren, jee, wat veel op sommige plekken, maar altijd zit er wel een kleurrijke tussen. De hermietkreeften waren druk bezig met elkaar en blijven leuk om te bekijken.
Eenmaal bij de pijler merkte ik dat mijn 3 mm handschoenen nu wel de beste tijd hebben gehad en de kast in mogen, brrr.
Dus mijn buddy aangekeken en aangegeven dat het tijd werd om terug te gaan.
Slakkenmissie niet gelukt, maar weer heerlijk gedoken nabij de brug. Na 70 min. op een diepte van 16 m bij 8C was het een fijne duik en mijn buddy was na de duik weer wat opgeknapt, top!
