Dirk van den Bergh – Op avontuur in het Haringvliet!
Om straks de effecten van het op een kier zetten van de sluizen in het Haringvliet te kunnen meten, worden verschillende soorten onderwaterleven nu al in kaart gebracht. Dirk van den Bergh is één van de vrijwilligers en hij duikt bij de aangewezen locatie: vlakbij een sluis, dus met stroming!
Datum: 25-06-2017
Duiklocatie: Bernisse Spuisluis en Stellendam jachthaven Marina
In 2018 wordt de Haringvlietsluis op een kier gezet en er wordt nu voor de vierde keer een Haringvlietduikdag georganiseerd door Stichting Anemoon, RAVON en de NOB om het huidige onderwaterleven in kaart te brengen. Zo zal nadien kunnen nagegaan worden welke invloed de openstelling van de sluis zal hebben.
Samen met Petra Zondervan vorm ik één van de vrijwillige buddyteams. Elk buddyteam krijgt een andere locatie toegewezen. Wij mogen onze eerste monitoring gaan doen aan de spuisluis van de Bernisse, die uitmondt in de Spui, een zijtak van de Haringvliet, die in verbinding staat met de Oude Maas.
Na 115 km rijden kom ik bijna gelijktijdig met Petra op de locatie aan. Zij komt uit de andere richting gereden en we kruisen elkaar. Raampje open en ik zeg: “Het is terug, daar bij die sluis” waarop zij antwoordt: “Dat kan niet, ik ben er al geweest en daar ga ik niet duiken hoor!”
En inderdaad, de sluis staat open en het water stroomt met volle kracht de Bernisse binnen met een wervelende stroming tot gevolg. Ik stel Petra gerust: we moeten ginds, aan de andere kant van de sluis, achter die boeienlijn in het water! We gaan de stek verkennen. Het is 300 meter lopen tot aan een steigertje. Overal staan borden met “opgepast gevaarlijke stroming” … maar dat is tussen de boeienlijn en de sluis, dus omkleden maar. Aan de sluis zit het vol sternen die in de stroming naar visjes duiken, dus dat belooft alvast!
Het is lachen geblazen om in het water te geraken. Springen vanaf de steiger gaat niet want het is er ondiep, dus op de buik erin!
De stroming is te voelen, maar best te doen. Duikplan: naar de overkant, dan rechts langs de oever tegen de stroom in, terug oversteken en langs de andere oever met de stroom mee terug tot aan de steiger. Tijdens het oversteken zien we gewoon niets, een zandvlakte en het zicht is max. één meter. Langs de oever zoeken we tussen de rotsblokken en na een half uur duiken ziet Petra een eerste visje … een grondeltje veronderstellen we. We zien er nog een paar en in het licht van de duiklamp zien we zilveren visjes voorbij flitsen, waarschijnlijk riviervoorntjes.
We steken terug over en aan de andere kant zitten veel meer van die zilveren visjes. We kunnen ons nu met de stroming laten meedrijven en blijven heel ondiep, zodat we de steiger niet missen. Om er terug uit te geraken moeten we onze set in het water af doen. Da’s weer lachen geblazen! We hebben 73 minuten in het water gelegen. Een mooie duik was het niet, maar wel een avontuur!
Na de duik rijden we naar Stellendam. Hier ontmoeten we de andere buddyparen. Blijkt dat wij nog “goed” zicht gehad hebben met onze meter! Een buddypaar is zelfs niet in het water gegaan omdat het helemaal geen zin had. We horen zeggen dat het zicht een paar weken geleden 15 meter was … Tijdens de aangeboden lunch krijgen we een snelcursus herkenning zoetwatervissen. Met de determinatietabel lukt dat na wat oefening best wel, maar op de foto staat het visje stil hé!
Onze tweede duik doen we bij jachthaven Marina in Stellendam. Een heel ondiepe duik, zicht anderhalve meter, maar buiten mosselen, heel kleine slakjes en één krabbetje is er geen leven te bespeuren. Ik ben nog nooit zo blij geweest met het zien van een krabbetje! Na 40 minuten houden we het voor bekeken.
Toch was het een leuke en vooral leerrijke duikdag. Het invullen van de determinatietabel zal ik maar aan de specialisten overlaten: uit onderstaand filmpje kunnen zij waarschijnlijk met zekerheid opmaken welke visjes we gezien hebben
Gefilmd in HD1080p, dus settings eventueel aanpassen voor de beste kwaliteit.
