Richard de Kok – Noordelijke knuppelslakjes
Hoe een krab je in de maling kan nemen? Dat vertelt Duikreporter Richard de Kok in zijn duikreport over een koud duikje bij Dreischor.
Datum: 25 jan 2019
Duiklocatie: Dreischor, Grevelingen
Wow, wat een zicht vandaag, denk ik als ik me van het trappetje bij Dreischor laat zakken. Zeker tien à twaalf meter bedraagt het zicht. Het water is tegelijkertijd ook steenkoud met drie graden. Niet zo gek aangezien het de hele week al onder nul is geweest. Tja, groothoek was een goede keuze geweest, maar thuis had ik al gekozen voor de 45 mm macro, omdat ik op zoek wil naar Zeedraad met Noordelijke knuppelslakjes. In ons fotoarchief zitten redelijke foto’s, maar tijd voor wat beters. Ik zweef over de rifbollen richting het westen. Er is zoals verwacht weinig leven te bespeuren. Af en toe een kreeft en een krab. Bij het einde van de rifbollen staat een paaltje. Hier zitten aardig wat plukken zeedraad op en ik zie al gauw twee knuppelslakjes. Ze zijn ruim 5 mm schat ik. Ik laat me rustig zakken en richt de snoot. Wat nu weer. Breekt de snoot af op de overgang van het smalle naar het scheve deel. Raar, misschien kan zo’n 3d-print niet tegen zulke lage temperaturen. Ik stop de twee losse delen in mijn beenpocket en ga aan de slag met de iets grotere opening. Tja, wordt in ieder geval makkelijker belichten. Nu er geen stof in het water is, zal het wel prima gaan.
Na een kwartier pielen ben ik tevredenen en zwem ik weer verder. Na twee slagen zie in het raam al dat mooi met weduweroosjes is begroeid. Wat een zicht! Als ik richting het noorden kijk zie ik al de donkere schim van het aluminium kasje.
Ik zwem een paar rondjes rond het kasje en zie plukjes zeedraad en weer een knuppelslakje. In het frame zie ik een dode krab liggen. Of niet? Ik twijfel en kijk nogmaals. Nee, hij is echt dood. Op het moment dat ik weg wil draaien, gaat een van zijn oogkassen open en komt er tergend langzaam een oog naar buiten draaien. Vervolgens beweegt het andere oog en kijkt het beest me vermoeid aan. Koud hè, zeg ik door mijn automaat, terwijl ik het proces met een paar klikken vast leg.
Alweer 50 minuten onder water en ik ga weer op de terugweg. Weer bij het paaltje aangekomen pak ik de loep erbij en ik vind warempel nog twee parende noordelijk knuppelslakjes, innig tegen elkaar aan. Als ik het goed zie is er eentje ook nog eitje aan het afzetten. Leuk, ik maak nog een reeks foto’s en dan gauw eruit, want bij 3 graden zijn mijn vingers er na een uur helemaal klaar mee.