Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Duikreporter

Noodkreeft!

Eindelijk komt het ervan. Pauline gaat haar nieuwjaarsduik maken. Maar ze komt met een noodkreeft (!!!) boven en vraagt je hulp.

Vandaag maak ik eindelijk mijn door de griep uitgestelde Nieuwjaarsduik. Nick en ik hebben afgesproken om naar Tholen te gaan, omdat wij daar beiden heel graag komen. Stavenisse Haven heb ik vaker gedaan vorig jaar, maar van Strijenham kwam het maar niet. In deze volgorde duiken we hier.

Onder een strakblauwe hemel en schitterende zon bouwen wij de sets op. Hee, het is hier glad; een roetsj in het nieuwe jaar moet je niet te letterlijk nemen, dus verkennen wij de boothelling eerst goed op gladde stukken. Het moet te doen zijn, want het spiegelgladde wateroppervlak wordt onderbroken door de bubbels van twee duikers die er al in liggen. Wij besluiten om de tijd te nemen waar nodig en belanden veilig in het water.

Het zicht is erg goed en bij het begin van de duik ziet Nick al een joekel van een harlekijnslak. Even verderop zitten diverse zeespinnen en een piepklein heremietkreeftje flirt erop los met zijn mooie lange wimpers. Na een klein halfuur keren wij om en gaan we iets ondieper terug. Het licht van de zon schijnt prachtig op de oesterwand en hoewel er weinig leven is, genieten wij volop. Al scharrelend doen wij de veiligheidsstop en na 45 minuten zit de duik er bijna op.

Bijna, want Nick wijst een enorme kreeft aan die vrij op het zand zit. Is hij dood? Het is toch geen verschaling? Ik blijf er even bij hangen en voel dat er iets niet klopt. Bewegen zijn voelsprieten door de stroming, of leeft hij nog? En wat doen die draadjes daar? Toch geen visdraad, hoop ik? Ik trek aan een stukje draad en de kreeft stribbelt tegen. Ik sein naar Nick dat hij moet komen helpen. De hele linker poot ontbreekt en met rechter probeert hij nog wat uit te halen, maar tevergeefs. Het leven van dit arme dier is ingewikkeld geworden: het visdraad zit volledig om hem heen en hier kunnen wij niets ondernemen om hem te helpen, dus besluiten wij om hem mee te nemen. Op de kant kunnen wij met een mes of schaar deze klus beter klaren dan met zeven millimeter dikke wanten aan.

PaulinedBvS-noodkreeft-2019-01-18-76974

Het mag niet baten. Het draad zit er compleet omheen, zo niet in, en mijn schaar krijgt er geen vat op. Een andere duikster weet zich er ook geen raad mee. Met een duikmes wil het ons ook niet lukken. Wij geven het op, zetten het gehavende dier terug en vertrekken met een nare bijsmaak in de mond en dit voorval dendert nog na tussen de oortjes. Stavenisse Gehavend is nu de bijnaam voor deze stek.

Is er iemand in de mogelijkheid om zo snel mogelijk bij de boothelling te checken of het dier op de een of andere manier te helpen is?

PaulinedBvS-kreeft1-2019_01-8-76974

Wij doen een opwarmertje in een kroegje bij Sint Annaland en gaan door naar Strijenham. Het water ziet er wat minder helder uit en de wind is ook iets aangetrokken, maar een duik is goed te doen en ik verheug mij op de anjelieren die hier volop aanwezig zijn.

Wij zijn de enige duikers en het is fijn om de auto zo te kunnen parkeren dat je uit de wind staat bij het omkleden. Vooral voor Nick, de bikkel, die het hele jaar in een natpak duikt!

Op weg naar de duiktrap zien wij veel bruinvissen. Hoe leuk is dat! Ze zitten eigenlijk pal voor de trap; wie weet komen wij ze tegen? Dat zou leuk zijn op Nick’s 1199e duik.

Het zicht is beduidend minder, maar de anjelieren maken alles goed. Verder is er weinig onderwaterleven te ontdekken, behalve een gezonde kreeft met alles erop en eraan. Op de heenweg duiken wij tegen de stroming in en dat doen wij ook het liefste. Terug zitten we in de achtbaan: hatsikidee, zoef! Daar gaan we! In een recordtijd zijn wij terug bij de trap. Ondanks dat het de tweede duik is en het volgens de computers nog maar vijf graden Celsius is, voelt deze duik warmer dan de eerste. Ja, er zitten gekke mensen bij, en wij zijn er twee van J

PaulinedBvS-Strijenham1-2019-01-18-76974

Tijdens het omkleden hoor ik een hoop geblaat van schapen verderop. Wel honderd bolletjes wol komen in volle galop naar het hek toe. Nu zie ik wat ze beweegt: een auto met een boer en een klein ventje die grote zakken brood bij zich hebben. Het is een lopend buffet en er wordt met volle bakkes geblaat en geblèrd om het hardst. Het ventje kauwt ook op een stuk brood en zo te zien loopt het water hem in de mond, en er naast.

‘Zo, lammetjes in de maak?’ vraag ik aan de boer, wijzend naar de roze en blauwe stippen op de konten van de schapen. ‘Ja, in maart en april hebben wij een geboortegolf’.

Ik moet er nog om grinniken en stel mij voor dat mijn man vanavond vraagt: ‘schat, welke kleur wil je vanavond: blauw of roze?’

PaulinedBvS-roze-en-blauw-2019-01-18-76974

4 reacties

  1. Wat vervelend dat je de kreeft niet hebt kunnen bevrijden. Ik heb een keer een kreeft gezien met een elastiek om zijn schaar, maar ik kon de kreeft snorkelend net niet bereiken, helaas.

    REAGEREN
  2. Dank je wel voor je reactie! Toevallig heeft Nick dat ook een keer gezien, wat jij beschrijft. Zó jammer, het effect van veel van ons op het onderwaterleven. Maar gelukkig gebeuren er ook goede dingen. Misschien kun je deze arme kreeft snorkelend helpen? Hij ligt ondiep…

    REAGEREN
  3. Ik had de gok denk niet genomen, boven komen met een kreeft. Straks staat er een fanatieke agent op de kant. Ga die maar eens overtuigen van je goede bedoelingen. Red je dat niet, bye bye duikuitrusting.

    REAGEREN
  4. Nou, het is wel even door mij heen geschoten maar elke agent of mens zou dit niet als stroperij aangemerkt hebben. Ik hoopte juist op volk, al dan niet met pet, zodat je met elkaar meer kunt doen om mee te helpen. En daar had een agent vast ook bij geholpen, daar ben ik echt van overtuigd. En hee, ik heb niet voor niets mijn duikmaatje deze klus laten klaren 🤣 nee hoor zonder gekheid: ik zou het dier niet hebben durven beetpakken.
    Dank je voor het lezen en je reactie!

    REAGEREN

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief