Nieuwe satelliet telt walvissen
Walvissen kunnen nu vanuit de ruimte geteld worden met behulp van de WorldView-3 satelliet. Deze kan zó ver inzoomen dat zelfs verschillende soorten te onderscheiden zijn. Wetenschappers hopen het gedrag van walvissen beter te kunnen onderzoeken.
Onderzoekers van het British Antarctic Survey (BAS) konden vier verschillende walvissoorten opsporen, tellen en bestuderen dankzij de hoge resolutie satellietbeelden van de WorldView-3 satelliet. Deze methode is een grote stap om tegen relatief lage kosten het gedrag van walvissen te onderzoeken, zelfs in de meest ontoegankelijke gebieden. Dat blijkt uit een studie die deze week werd gepubliceerd in het blad Marine Mammal Science.
De walvissoorten werden opgespoord in hun eigen habitat: de zuidkaper bij Argentinië, bultruggen bij Hawaii, de gewone vinvis in de Middellandse zee en de grijze walvis voor de kust van Mexico. Het team van BAS onderzocht de satellietfoto’s in zeven gebieden, een gebied van in totaal meer dan 5000 vierkante kilometer groot.
Walvisonderzoekers hebben al tien populaties ontdekt in ontoegankelijke gebieden. ,,Veel gebieden zijn moeilijk bereikbaar per boot, zoals op de traditionele manier wordt geteld. Deze nieuwe methode kan ons helpen om de walvis beter te beschermen”, zegt onderzoeker Hannah Cubaynes van het BAS.
Deze studie is mogelijk dankzij satelliet WorldView-3. Deze satelliet is in staat scherpe beelden te maken van het aardoppervlak, met pixels van 30 bij 30 centimeter. Daarmee kunnen de wetenschappers voor het eerst goed vinnen en staarten onderscheiden en de walvissen identificeren.
Al laat de ene soort zich makkelijker identificeren dan de ander. De grijze walvis is een makkie, omdat hij qua kleur verschilt van het water. Bultruggen zijn lastiger herkenbaar omdat zij meer weg tegen de achtergrond weg vallen. En nog een complicerende factor: ze springen zo vaak in en uit het water dat de spetters hun vorm vervagen.
In 2014 probeerde Cambridge University al walvissen uit de ruimte te tellen met de WorldView-2 satelliet. Deze beelden waren minder scherp, waardoor het lastig bleek verschillende soorten te onderscheiden. De scherpere beelden van de WorldView-3 maken dit nu wel mogelijk.
Bron: PZC
