Nachtmanta – Het verhaal achter de foto
Een magische en onvergetelijke duik. De manta’s blijven af en aan zwemmen. Dat is prachtig om te zien, maar lastig te fotograferen. Fotograaf Edwin van der Sande vertelt hoe hij deze foto maakte.
Deze duik hoort absoluut in het rijtje van de meest indrukwekkende duiken die ik ooit heb gemaakt. Waren de diepte en de omstandigheden zo bijzonder? Nee, zeker niet! Als ik mijn ogen sluit en terugdenk aan deze avond in de Malediven, dan beleef ik het weer helemaal opnieuw. Vanuit het donkere water blijven er maar manta’s komen. De één maakt een nog fraaiere koprol vlak boven mijn hoofd dan de andere. Een magische en onvergetelijke duik.
Het was even spannend of het tijdens deze live-aboardvakantie zou gaan lukken. Maar de omstandigheden waren deze avond gelukkig gunstig. De boot lag op een ondiep stuk. Tegen de tijd dat het donker begon te worden, werd er aan het achterdek een grote bouwlamp gemonteerd die op het water werd gericht. Al dat licht trekt heel veel klein leven aan. Het voedsel voor de manta’s. En dan mag je het water in en wordt het spannend. Komen de manta’s daadwerkelijk op het voedsel af? Zullen we ook walvishaaien gaan zien? De instructie is om laag bij de bodem te blijven en als groep in een cirkel op de grond te gaan zitten. Die bodem is saai en kaal, maar daar gaat het vanavond niet om.
En dan ineens komen de manta’s. Een hele groep, de ene manta is nog mooier en groter dan de andere. Hoe dichtbij ze komen? Ze draaien pirouetjes vlak boven je hoofd. Prachtig!
Deze foto heb ik genomen met een Olympus spiegelreflexcamera. Het probleem bij veel camera’s is dat er in situaties met weinig omgevingslicht moeilijk of niet scherpgesteld kan worden. Dat geldt zeker ook voor deze camera. Het is haast onmogelijk om de autofocus zijn werk te laten doen en de plotseling verschijnende manta scherp op de foto te krijgen. Mijn oplossing was dat ik een steen koos die ongeveer op de afstand lag waarop ik de manta’s verwacht. Ik heb scherpgesteld op die steen, ben overgeschakeld naar manuele focus en ben gaan fotograferen. Na elke foto probeerde ik mijn instellingen te optimaliseren en niet te vergeten: te genieten van dit prachtige schouwspel. Hoeveel pogingen ik heb gedaan? Ik weet het niet meer. Ik weet wel dat ik super heb genoten en dat die vooraf ingeschatte afstand gelukkig vaak goed bleek te kloppen. Als ik de kans krijg het ooit eens over te doen, ga ik gelijk weer. Zeker nu ik een camera heb die sneller is en met hogere ISO-instellingen uit de voeten kan. Die tip voor dat handmatige focussen, die zou ik zeker onthouden als ik jou was! Wie weet komt het je nog eens van pas.
Camera en instellingen
Camera: Olympus E-3 DSLR
Lens: Olympus 8 mm fisheye lens
Flitser(s): Sea & Sea YS-110a(2x)
Instellingen: 1/50sec, f/3,5 en ISO 250
Nabewerkingen: In Lightroom heb ik een aantal basis aanpassingen gedaan. Ik ben begonnen met het kiezen van de juiste witbalans. Vervolgens heb ik de belichting, het contrast, hooglichten, zwarting en helderheid en levendigheid geoptimaliseerd. Tot slot ben ik nog wat gaan schuiven met het verscherpen en de ruisreductie om ook deze te optimaliseren.
Het verhaal achter de foto
Dat beelden vaak meer zeggen dan duizend woorden, staat buiten kijf! Maar soms kan een verhaal het beeld ook versterken. In deze serie vertellen onderwaterfotografen het verhaal achter de foto – hun beleving of de techniek!
Heb jij ook zo’n foto met of zonder een mooi verhaal? Plaats de foto in je album in de fotogalerie. Nog geen eigen album? Registreer je, upload een foto en je hebt een persoonlijk album.
1 reactie
Linda Ferwerda
Dat was een hele leuke duik!