Nachtsnorkelen in de Berkel

Mijn mooiste duik? Op deze zonnige zomeravond pak ik mijn logboeken er even bij. Duik 1 maakte ik in het Grasbroek (Bornerbroek) in 2004. Er staat een groot hartje bij dus het moet een fantastisch gevoel hebben opgewekt. “Ik deed oefeningen en vond het water wel wat groen” en in de kantlijn staat dat mijn moeder me had weggebracht. Ik schreef als jonge puber al uitgebreide logs, en besefte me niet dat ik 16 jaar later een bundel van >1000 schitterende verhalen zou hebben om in tijden van Corona-crisis naar terug te kunnen bladeren. Graag deel ik er een met jullie. Ik doe een wilde greep in logboek 1.

Duik # 57. Locatie: De Berkel (Almen).

De Berkel is een rivier met stuwen, maar oogt bij onze ‘instap’ als niet meer dan een meanderend beekje waarboven overdag rijkelijk waterjuffertjes en libellen zweven. We rijden in het donker over landweggetjes voor deze nachtduik in september. Bij aankomst blijkt het lichtstromende water met onze duiklamp goed helder. Het enige wat ontbreekt, is een automatenset in mijn duikkist. Dus maken we een snorkel-‘duik’, met het diepste punt op 1,6m.

Foto: Kamphol-Phorangabpai/Shutterstock

Wat een leven! Ik haak me minutenlang vast aan een stevig blad oevervegetatie en dobber als een wimpeltje in het water. Vanuit deze positie kan ik een jagende libellenlarve goed volgen. Een graskarper beukt langs en haalt me uit mijn focus. Hoe langer ik stil hang, des te meer het me opvalt hoeveel en welke nieuwe soorten dit systeempje rijk is. We laten ons langzaam en in stapjes van enkele meters mee drijven met de Berkel. Modderkruipers schieten weg en de hoeveelheid baarsjes geven me binnen een kubieke meter water een gevoel van grote vrijheid. Soms schuift er een groot groen blad voor mijn masker of voel ik drijvend materiaal aan mijn gezicht plakken. Terwijl ik de rivierkreeften over de bodem van zand en ook schelpenmateriaal zie scharrelen, trekt mijn buddy aan mijn vin. We zijn inmiddels bijna bij het bruggetje aangekomen waar we het water gemakkelijk kunnen verlaten. Ik sla mijn pols om een steen en neem nog even de tijd om simpelweg naar wat waterplanten en krioelende waterinsecten te kijken.

Het is zo’n duik die zichzelf laat vieren met een spectaculair heldere sterrenhemel als afsluiting.