Mooiste duik – een kwestie van gevoel

Tja, wat is mijn mooiste duik? De allereerste keer in Zeeland of nog tijdens mijn opleiding in de Galderse Meren waarin ik geen onderwaterleven zag? In Zeeland was ik verbaasd over alle krabbetjes en zeesterren. Of de eerste keer in Egypte? Toen ik daar net mijn hoofd onder had, zag ik al een schildpad. Of toch in de Caraïben? Misschien de eerste keer in Azië? Hoe meer duiken ik heb gemaakt, hoe moeilijker het is om te kiezen. Logisch natuurlijk, de keuze wordt steeds groter.

Maar als ik dan niet zo heel veel jaren terug ga, al die buitenlanden even oversla, dan is het toch wel de eerste duik in Zeeland met Harry, die toen nog niet zo lang mijn vriendje was. Ik heb hem op zijn verzoek zelf opgeleid, in het Wijckermeer in Gilze. Echt zo’n saaie put met alleen maar zand. Ideaal voor de opleidingen natuurlijk, maar ik ben er wel op uitgekeken.

Hoe spannend was het om bij Dreischor, het Frans Kokrif, de eerste keer van de steiger te springen het zoute water in. Niet voor mij, hoewel, toch ook wel een beetje, want normaal laat je je cursisten los na de opleiding, maar deze was me wel heel dierbaar geworden.

En wat was het leuk. Niet spectaculair qua dieren, maar alles wat we zagen was nieuw voor hem. Hield hij eerst zijn inflatorslang voor de zekerheid vast, na een tijdje was hij heerlijk gewend en afgeleid door alles, zodat hij ontspannen kon genieten en zweven in het water.

Dus ja, hoe superduper moet je mooiste duik zijn? Het gaat om het gevoel en dat was voor mij bij deze duik overweldigend. En na deze duik hebben we inmiddels al zoveel andere duiken samen mogen maken, in Nederland en in diverse tropische oorden. Het blijft een mooie hobby om samen uit te oefenen. We voelen het altijd weer als een privilege om van die prachtige onderwaterwereld te mogen genieten samen.

Hopelijk mogen we snel weer naar een mooi oord om te duiken, en voorlopig lekker in Zeeland, voor zover de regels het toelaten.